ಉಳಿದುಬಿಡು ಒಂದು ಬಿಂದುವಾಗಿ

ಇಲ್ಲವಾಗಿರುವೆ, ವಿದೇಹಿಯಿನ್ನು, ಅಮ್ಮ ನೀನು.
ಇಲ್ಲವಾಗಿಲ್ಲ ನನ್ನೊಳಗೆ, ಇರುವೆ ನೀ ಖಾಯಮ್ಮು.

ನೀ ಬಿಟ್ಟುಹೋದ
ಜಗವಿಹುದು ಹಾಗೇ:
ಅದೇ ಜಾತಿ; ರೀತಿ–ರಿವಾಜು
ಅದೇ ಹಾದಿ–ನೊರಜು

ಅಕ್ಕನಿಗದೇ ಕೋಟಲೆ, ಅಣ್ಣನದೇ ರಗಳೆ;
ನನಗದೇ ಸಂದಿಗ್ಧತೆ
ನಗುವೆ ಅಲ್ಲೇ ನೀ ಇರುವಲ್ಲೆ!
ಕಲ್ಲಕೆರೆ ತುಂಬೇಪುರ
ಡೊಂಕಿಹಳ್ಳಿ ಆಯರಹಳ್ಳಿ ಗೊಲ್ಲರಹಟ್ಟಿ
ಗೊರಾಘಟ್ಟ ವಡವನಘಟ್ಟ...
ಆ ಎಲ್ಲ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಸವೆಸಿದ ಹಾದಿಗಳಲ್ಲಿ
ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಪಯಣಿಸು ತಾಯಿ
–ಒಲೆಗೆಂದು ಸೌದೆಗೆ;
ಸಾರಿಗೆಂದು ಕಾಯಿಗೆ;
ಸೊಪ್ಪುಸೆದೆಗೆ;
ಮತ್ತು ನಮಗೆಂದು ಕಬ್ಬಿನ ಜಲ್ಲೆಗೆ.

ಮತ್ತು ಹೊರಟುಬಿಡು ಅಮ್ಮ ನಿನ್ನ ತವರಿಗೆ
–ಮಣಿಕುಪ್ಪೆಗೆ – ನಾನೆಂದೂ ಕಾಣದೂರಿಗೆ
ಸುತ್ತು ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿಯ ಹೊಲಮಾಳದಲ್ಲಿ
ದನಗಳ ಹಿಡಿದು. ಮೇಯಿಸು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅವುಗಳ.
ಮತ್ತು ಅಮ್ಮ ನೀನು ಅಲ್ಲೇ ಹಾಗೇ ಇರು –

ಅಯ್ಯನ ಮದುವೆಯಾಗದ ಕನ್ನೆಯಾಗಿ;
ನಮ್ಮನು ಹಡೆಯದ ತಾಯಾಗಿ.
ಆಗು ನಿನ್ನಯ್ಯನ ಕುವರಿಯಾಗಿ–
ಬರಿದೆ ನಗುವ ಅನಕ್ಕರದ ಮುಗುದೆಯಾಗಿ.
ನಿನ್ನಮ್ಮನ ಸೆರಗನ್ನೇ ಹಿಡಿಯದೇ ಹೋದ
ನಿರ್ಭಾಗ್ಯೆ ನೀನು. ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ನಿನ್ನಮ್ಮನನು
ಹುಡುಕಿ
ಅವಳ ಗರ್ಭಗೂಡನು ಹೊಕ್ಕಿ
ಉಳಿದುಬಿಡು ತಾಯಿ ಒಂದು ಬಿಂದುವಾಗಿ,
ಒಂದು ಬಿಂದುವಾಗಿ.