ಸವಿತಾ ನಾಗಭೂಷಣ ಅವರ ಕವಿತೆ: ತಕರಾರು

ಒಂದಂಶ ಅಪ್ಪನದು ನನ್ನಲ್ಲಿದೆ
ನನ್ನಲ್ಲಿರುವ ಗಂಡು ಗುಣ ಅವನದೆ
ಹೆಮ್ಮೆ ನನಗೆ....
ಹಾಗೆ ಅವನ ದೂರಲಾರೆ!

ಒಂದಂಶ ನನ್ನದು ಮಗನಲ್ಲಿದೆ
ಅವನ ತಪ್ಪುಒಪ್ಪುಗಳಿಗೆ
ನನ್ನದೂ ಕೊಡುಗೆ ಇದೆ
ಅರೆ! ಒದ್ದರೂ ಮುದ್ದುಗರೆಯುವೆ!

ಪಾಪ ಇವನು....ಕೈ ಹಿಡಿದವನು
ಹಿಂದುಳಿದರೆ ಅನುಮಾನ?
ಮುಂದೋಡಿದರೆ ಅವಮಾನ?
ಜತೆಗಿರು ಎನ್ನಲು ಬಿಗುಮಾನ!
ನನ್ನವನಾದರೂ ನನ್ನವನಲ್ಲವೆ?
ಬೆರೆತರೂ ಕಲೆತರೂ  ಭಿನ್ನಮತ, 
ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ?