ಕವಿತೆ: ಅಮೃತವ ಹರಿಯಬಿಡು

ಯಾವುದೂ ಸ್ಥಿರವಲ್ಲ

ಕ್ಷಣಿಕ

ಅಣಕ

ಇತಿಹಾಸವೆಂಬುವುದು

ಬರೀ

ನೆನಪುಗಳ ಕಣಕ

ಸತ್ತ ಘಟನೆಯ ಹೊತ್ತು

ಮರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮಂದಿ

ನಿಂತ ನೆಲದಲ್ಲಿ

ಆರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ

ಅಳಿದುಳಿದ ಚಿಂದಿ

ಇರುವಾಗ

ವಂಚನೆಯ ಲೀಲೆ

ಅದಕ್ಕೆ

ಚಿತ್ತಾರದ

ಸತ್ಯದ ಹೂಮಾಲೆ

ಬಿಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ

ಸಣ್ಣ ನಗುವಿನ ಹಿಂದೆ

ಮಾಫಿಯಾ ಗ್ಯಾಂಗ್‍ನ

ಕ್ರೌರ್ಯ ನಗೆ

ಹೆಡೆಗಟ್ಟಿದೆ

ಮುಟ್ಟಿದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಜೀವಕೊಲ್ಲುವ

ಕಾರ್ಕೋಟದ

ದೈತ್ಯ ವಿಷ

ಹರಿದಾಡುತ್ತಿದೆ

ಆದರೂ

ವಿಷ ಸರ್ಪದಮೇಲೆ

ಹೂಮಳೆಗರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ

ಭಕ್ತಿಯಿಂದಲ್ಲ

ಭಾವದಿಂದಲ್ಲ

ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ

ಹರಿಯುವ ವಿಷ

ತಮ್ಮ ಒಡಲು

ಸೇರಿಬಿಟ್ಟೀತೆಂಬ ಹೆದರಿಕೆಯಿಂದ

ಹೆದರಿಕೆಯಿಲ್ಲದವರು

ಹಾವು ಹಿಡಿಯುತ್ತಾರೆ

ದೂರ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ

ಆಗದಿದ್ದರೆ ಕೊನೆಗೆ

ಹಾವು ಕೊಂದು

ವಿಷ ಹರಿಯುವ ನಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ

ಅಮೃತವ ಹರಿಯಬಿಡುತ್ತಾರೆ.