ಕವನ | ವೀರಣ್ಣ ಮಂಠಾಳಕರ್ ಅವರ ಗಜಲ್

ಸಾವಿನ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಶರಬತ್ ಕುಡಿಯುವವರಿದ್ದಾರೆ

ಶರಾಬಿನಲ್ಲಿ ವಿಷ ಬೆರೆಸಿ ಹರಟುತ್ತಾ ಕುಡಿಯುವರಿದ್ದಾರೆ

ಶರಾಬಿಗೂ ಸಾವಿಗೂ ಮೊಹಬ್ಬತ್ತಿನ ನಂಟು ಬೆಸೆಯುವರಿದ್ದಾರೆ

ಜಗದಲ್ಲಿ ಯಾರೇನೆ ಇದ್ದರೂ ಕ್ಯಾರೆ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕುಡಿಯುವರಿದ್ದಾರೆ

ಕುಡಿತಕ್ಕೂ ಶರಾಬಿಗೂ ಫರಕ್ಕಿಷ್ಟೇ ಸಾವಿನ ಮನೆ

ನಿರ್ಮಿಸುವರಿದ್ದಾರೆ

ಮಹಲಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದವರು ಸ್ಮಶಾನ ಸೇರುವರು

ಕುಡಿಯುವರಿದ್ದಾರೆ

ಕುಡಿಯುವರಿಲ್ಲದ ಜಾಗವೇ ಇಲ್ಲ ಜಗದ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗೂ

ಶರಾಬು

ಕುಡಿಯುವವರನ್ನ ದೂರುವರ ಸುತ್ತಮುತ್ತ

ಕುಡಿಯುವವರಿದ್ದಾರೆ

ಕುಡಿಯುವರೊಂದಿಗೆ ಕರಾರು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದೆ ಸರ್ಕಾರದ

ಬೊಕ್ಕಸಕ್ಕಾಗಿ

ಖಾಲಿತನವನ್ನು ಕಳೆಯಲು ಹೋದವರ ಸುತ್ತ

ಕುಡಿಯುವವರಿದ್ದಾರೆ

‘ವೀರ’ ನೀ ಕುಡಿದರೂ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿತನದ ಖಯಾಲುಗಳಿವೆ ನಿನಗೆ

ಮರೆತು ಬಿಡು ಒಮ್ಮೆ ನಶೆಯ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯುವರಿದ್ದಾರೆ

ನಶೆಯ ದಾರಿಯಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ವಿಶ್ವಾಸಘಾತುಕರೇ

ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವರು

ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಯಬೇಕು ನೀ ಗಜಲ್ ಬರೆಯುವಾಗ ಕುಡಿಯುವರಿದ್ದಾರೆ

ಕುಡಿಯುವವರಿದ್ದಾರೆ ಜಗದಲ್ಲಿ ತೂರಾಡುತ್ತಲೇ ಜರಿಯುವರಿದ್ದಾರೆ

ನಿನ್ನ ಡಜನ್ ಗಜಲ್ ನಶೆಯೇರಿಕೊಂಡು ಸದಾ ಕುಡಿಯುವರಿದ್ದಾರೆ