‘ಅವಳ’ ಕಥೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ‘ಎಲ್ಲರ’ ಕಥೆಗಳ ಅನಾವರಣ

ವಿಶ್ವ ಪತ್ರಿಕಾ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆಯ ದಿನ (ಮೇ 03) ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಹಿರಿಯ ಮರಾಠಿ ಪತ್ರಕರ್ತೆಯರು ಪರ್ಯಾಯ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮದ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಸುದೀರ್ಘವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ವಿಶೇಷವಾಗಿತ್ತು. ಈ ಮಾತುಕತೆಗೆ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಿದ್ದು ಕರ್ನಾಟಕ ಲೇಖಕಿಯರ ಸಂಘ ಹಾಗೂ ‘ನಮ್ಮ ಮಾನಸ’ ಬಳಗ.

ಮಹಿಳಾ ಚಳವಳಿ  ಹಾಗೂ ಸ್ತ್ರೀವಾದದ ಬೇರಿ­ನೊಂದಿಗೆ ರೂಪು ತಳೆದ  ಮರಾಠಿ ಮಾಸ ಪತ್ರಿಕೆ ‘ಮಿಳೂನ್ ಸಾರ್ಯಾಜಣೀ’ಗೆ ಈಗ 25ನೇ ವರ್ಷದ ಸಂಭ್ರಮ. 25 ವರ್ಷಗಳಿಂದ  ನಿರಂತರ­ವಾಗಿ  ಪ್ರಕಟಣೆ ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಈ ಪತ್ರಿಕೆ,   ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು  ಅರ್ಥ ಮಾಡಿ­ಕೊಳ್ಳಲು ಮರಾಠಿ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಅಂದಿ­ನಿಂದಲೂ ನೆರವಾಗುತ್ತಾ ಬಂದಿದೆ. ಬದುಕಿನ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡು   ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ತಮ್ಮ ಮೇಲೆ  ಈ ಪತ್ರಿಕೆ ಬೀರಿದ ಪ್ರಭಾವಗಳನ್ನು ಬೆಂಗ­ಳೂರಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಅನೇಕ ಮರಾಠಿ ಮಹಿಳೆ­ಯರು ಈ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ನೆನಪಿಸಿ­ಕೊಂಡಿದ್ದು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿತ್ತು.  ಸಾವಿ­­ರಾರು ಜನರನ್ನಷ್ಟೇ ತಲುಪುವ ಅಲ್ಪ ಪ್ರಸಾ­ರದ ಇಂತಹ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು,  ಗಂಭೀರ ನೆಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ವಾಗ್ವಾದಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತಾ  ಜನರನ್ನು ಪ್ರಭಾವಗೊಳಿಸುವ ‘ಮಾಂತ್ರಿಕತೆ’  ಈ ಮಾತುಕತೆ­ಗಳಲ್ಲಿ ಅನಾವರಣ­ಗೊಂಡಿತು.  

ಪುಣೆ ಮೂಲದ ಈ ಪತ್ರಿಕೆಯ  ಸಂಸ್ಥಾಪಕ ಸಂಪಾದಕಿ ವಿದ್ಯಾ ಬಾಳ ಹಾಗೂ ಈಗಿನ ಸಂಪಾದಕಿ  ಡಾ   ಗೀತಾಲೀ ವಿ. ಎಂ. ಅವರು ಪತ್ರಿಕೆ ನಡೆದು ಬಂದ ಹಾದಿಯನ್ನು ಸವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದರು.

ವಿದ್ಯಾ ಬಾಳ ಅವರಂತೂ ಕಳೆದ 45 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯ­ರಾಗಿ­ದ್ದಾರೆ. ಈಗ ಅವರಿಗೆ 75 ವರ್ಷ.  ಈ ಇಳಿ­ವಯಸ್ಸು ಅವರ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸಿಲ್ಲ ಎಂಬುದೇ ಅಚ್ಚರಿಯ ಸಂಗತಿ. ಪತ್ರಿಕೆಯ ದಿನನಿತ್ಯದ ಆಗುಹೋಗುಗಳಲ್ಲಿ ಈಗ ಪೂರ್ಣ­ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳದಿದ್ದರೂ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಜೊತೆ ಈಗಲೂ ಅವರು ಸಕ್ರಿಯರಾಗೇ ಇದ್ದಾರೆ.  ಹಳ್ಳಿಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರವಾಸ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಅವರು ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ವಿದ್ಯಾ ಬಾಳ ಅವರ ವೃತ್ತಿಜೀವನ  ಆರಂಭ­ವಾದದ್ದು ಹಾಗೂ   ಬೌದ್ಧಿಕ ಬದುಕು  ಅರ­ಳಿದ್ದು  ಕಿರ್ಲೊಸ್ಕರ್ ಗ್ರೂಪ್ ನ ‘ ಸ್ತ್ರೀ ‘ ಪತ್ರಿಕೆ ಜೊತೆಗೆ.  1964ರಲ್ಲಿ  ಈ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡ ಅವರು ಈ ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಯ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ 22 ವರ್ಷ ಕಾಲ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು .  1930ರಲ್ಲಿ ಆರಂಭವಾಗಿದ್ದ ಈ ಪತ್ರಿಕೆ ಆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಪ್ರಗತಿಪರ ವೆನಿ­ಸಿತ್ತು. ಇದನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದ  ಶಂಕರರಾವ್ ಕಿರ್ಲೊಸ್ಕರ್ ಅವರು ಆ ಕಾಲಕ್ಕೇ  ಮಹಿಳಾ ಪರ ಕಾಳಜಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದವರು.

ಪತ್ರಿಕೆ ಆರಂಭ­ವಾ­ದಾಗ ಮೊದಲ ಸಂಪಾದಕೀಯದಲ್ಲಿ ಶಂಕರ­ರಾವ್ ಕಿರ್ಲೊಸ್ಕರ್  ಬರೆದಿದ್ದ ಮಾತುಗಳು ಇದಕ್ಕೆ ದ್ಯೋತಕ.  ‘ಈ ಪತ್ರಿಕೆ ಮನರಂಜನೆಗಲ್ಲ.  ಮಹಿಳೆಯರ ಸ್ಥಿತಿಗತಿ ಸುಧಾರಣೆಗೆ’ ಎಂದು ಬರೆದಿದ್ದ ಅವರು ಪತ್ರಿಕೆಯ ಘನ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹೇಳಿದ್ದರು. 1986 ರಲ್ಲಿ ‘ ಸ್ತ್ರೀ ’ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ  ಬೇರೆ ಪತ್ರಿಕೆ ಶುರು ಮಾಡುವ  ಪ್ರಯತ್ನ ಶುರುವಾದಾಗ ವಿದ್ಯಾ ಬಾಳ ಆ ಕೆಲಸದಿಂದ ಹೊರಬಂದರು. ಆಗ  ಅವರಿಗೆ 50 ವರ್ಷ. ಆ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಹೊಸ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಸೇರಲು ಬಯ­ಸದೆ ಗ್ರಾಮೀಣ ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿ­ಸಿದ ಯೋಜನೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ವರ್ಷ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ನಂತರ 1989ರ ಆಗಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಅಪಾರ್ಟ್ ಮೆಂಟ್ ಅನ್ನೇ ಕಚೇರಿಯಾ­ಗಿಸಿಕೊಂಡು ‘ಮಿಳೂನ್‌ ಸಾರ್ಯಾ­ಜಣೀ’ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿದರು.

ಪತ್ನಿ, ಮಗಳು, ತಾಯಿಯ ಪಾತ್ರಗಳಿಗಷ್ಟೇ ಮಹಿಳೆ ಸೀಮಿತಳಲ್ಲ. ಆಕೆ  ಸ್ವತಂತ್ರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ಹೌದು ಎಂಬುದನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಸುವ ಉದ್ದೇಶ ಈ ಪತ್ರಿಕೆಯದ್ದು.

ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದಲಾವಣೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಯಾವುದೇ ಲಿಂಗ ತಾರತಮ್ಯದಿಂದ ಮುಕ್ತ­ವಾಗಿ­ರ­­ಬೇಕೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಪತ್ರಿಕೆಯದು. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಒಳಗೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಗತಿಯ ತರ್ಕಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣ­ವಾಗಿ ಈ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಮೊದಲ ಸಂಚಿಕೆ ಮುಖ­ಪುಟ­ದಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿತ್ರ ಕವುದಿಯದು. ವಿಭಿನ್ನ ಬಣ್ಣ, ವಿನ್ಯಾಸ, ಎಳೆಗಳು ಕವುದಿಯಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸೇರು­ತ್ತವೆ. ಕವುದಿಯ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಭಾವ ಆಪ್ತ­ವಾ­ದದ್ದು. ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದ­ಲಾ­ವಣೆಗೆ ನಿಲ್ಲುವಂತಹ ಚೈತನ್ಯಕ್ಕೆ ಈ ಕವುದಿ ಪ್ರತೀಕ.

‘ಮಿಳೂನ್ ಸಾರ್ಯಾಜಣೀ’ ಎಂಬ ಹೆಸರೇ ( ನಾವೆಲ್ಲಾ ಒಂದಾಗಿರುವ ಮಹಿಳೆಯರು) ವಿಭಿನ್ನ­ವಾದುದು. ಮಹಿಳಾ ಕೇಂದ್ರಿತ ಪತ್ರಿಕೆ ಇದು ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ಹೆಸರೇ  ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಮಹಿಳೆ­ಯರ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ನೆಲೆ ಇದು. ಆದರೆ ಬರ ಬರುತ್ತಾ ಈ ಪತ್ರಿಕೆಯ ದಿಕ್ಕು ಬದ­ಲಾಯಿತು. ಈಗ ಪತ್ರಿಕೆಯೊಳಗಿನ ಹೂರಣ ‘ಬರೀ ಮಹಿಳೆಯರಿಗಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ’. ಮಹಿಳಾ ಆಂದೋಲನ ಕುರಿತಂತೆ ತಿಳಿವಳಿಕೆ ಇಲ್ಲದ ಪುರುಷ­ರನ್ನು ತಲುಪಲೂ ಈ ಪತ್ರಿಕೆ ಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಈ ಪತ್ರಿಕೆಯ ವಿಶೇಷ. ಓದುಗರಾಗಿ ಹಾಗೂ ಲೇಖಕರಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಪುರುಷರನ್ನೂ ಸ್ವಾಗತಿಸುತ್ತದೆ ಈ ಪತ್ರಿಕೆ.

ದೇಹಕ್ಕೆ  ವಯಸ್ಸಾಗುವಿಕೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಸೆಣ­ಸುವ ಜೊತೆಜೊತೆಗೇ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಾಗಿ ಆಂತರಿಕ ಬೆಳ­ವಣಿಗೆಗೂ ಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸೆಣಸು­ವಂತ­ಹವರು ಈ ಸಾರ್ಯಾಜಣೀಗಳು ( ಮಹಿಳೆ­ಯರು). ಹೀಗಾಗಿ ಈ ಮಹಿಳೆಯರು ಸ್ತ್ರೀ ತನ­ದಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿಹೋಗಿಲ್ಲ.  ಆ ಬಗೆಗಷ್ಟೇ ಕೊಚ್ಚಿ­ಕೊಳ್ಳು­ತ್ತಿಲ್ಲ.  ಬದಲಾಗಿ ಲಕ್ಷ್ಮಣರೇಖೆ­ಯನ್ನು ದಾಟಿ  ಈ ಪಯಣದಲ್ಲಿ  ಪುರುಷರನ್ನೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವವರಾ­ಗಿ­ದ್ದಾರೆ ಈ ಮಹಿಳೆಯರು. ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸಂಪಾದ­ಕೀಯ  ಮಂಡಳಿಯಲ್ಲಿ ಪುರುಷ­ರಿದ್ದಾರೆ.

ಜಾಗತೀಕರಣ, ಉದಾರೀಕರಣ ಹಾಗೂ ಖಾಸಗೀ­­ಕರಣಗಳ ಸುನಾ­ಮಿಯ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಬದು­­ಕಿ­­­ನಲ್ಲಿ ಪಲ್ಲಟಗಳಾಗುತ್ತಿವೆ. ಈ ಸುನಾಮಿ­ಯ­ನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟಲಾಗದಿದ್ದರೂ ನಾವು ನಿಂತಿರುವ ನೆಲೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬಾರದು ಎಂಬ ನಿಲುವು ಪತ್ರಿಕೆ­ಯದ್ದು.
ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ಹಾಗೂ ಆ್ಯಕ್ಟಿವಿಸಂ  ಎರಡನ್ನೂ ಬೆರೆಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಇಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ.  ನಿಜಕ್ಕೂ ಈ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಬೇರು ಸ್ತ್ರೀವಾದವೇ. ಆದರೆ  ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ಚಳವಳಿಯ  ವಕ್ತಾರವಾಗು­ವು­ದಿಲ್ಲ ಈ ಪತ್ರಿಕೆ.  ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ಚಳವಳಿಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಪರಿಸರ, ಜಾತಿ, ಪರಮಾಣು, ಮೂಢ­ನಂಬಿಕೆ ವಿರೋಧದ ಚಳವಳಿಗಳಿಗೂ ಈ ಪತ್ರಿಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಇದು  ಬಹುರೂಪಗಳ ಆಂದೋಲನ­ಗಳ ಧ್ವನಿಯಾಗಿದೆ. ಕಥೆ, ಕವಿತೆ, ಸಂದರ್ಶನ ಹಾಗೂ ಲೇಖನಗಳನ್ನೂ ‘ಮಿಳೂನ್ ಸಾರ್ಯಾಜಣೀ’ ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತದೆ.  ಮರಾಠಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಖ್ಯಾತ ಪುರುಷ ಹಾಗೂ ಮಹಿಳಾ ಲೇಖಕರು, ಸಾಹಿತಿಗಳು ಈ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಬರೆ­ಯುತ್ತಾರೆ. ಹೊಸ ಲೇಖಕರಿಗೂ ಅವಕಾಶ­ವಿದೆ. ಆದರೆ ‘ಇದು ಸಾಹಿತ್ಯಕ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲ. ಸಾಮಾ­ಜಿಕ ಪತ್ರಿಕೆ’ ಎಂಬುದು  ವಿದ್ಯಾ ಬಾಳ  ಅವರ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ.

ನಗರ ಹಾಗೂ ಗ್ರಾಮೀಣ ಬದುಕಿನ ಸಂಪರ್ಕ ಕಡಿದುಹೋಗದಂತೆ ಆರಂಭದಿಂದಲೂ ಪತ್ರಿಕೆ ಎಚ್ಚರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ.  ಈಗಲೂ 58 ಪುಟಗಳ ಈ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ 8 ಪುಟಗಳು  ಗ್ರಾಮೀಣ ಬದುಕಿನ ಘಟನಾವಳಿಗಳು, ನಿರೀಕ್ಷೆ­ಗಳು ಹಾಗೂ ಪ್ರಯೋಗಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿ­ಸಿದ ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ಮೀಸಲು. ಪುಣೆಯಲ್ಲಿರುವ ಸಣ್ಣ­ದೊಂದು  ಕಚೇರಿಯಿಂದ ಪ್ರಕಟವಾಗುವ ಈ ಪತ್ರಿಕೆ ಸುಮಾರು 300 ನಗರಗಳು ಹಾಗೂ ಪಟ್ಟಣಗಳಿಗೆ ತಲುಪುತ್ತದೆ.

ಈಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಲೈಂಗಿಕ ಕಿರುಕುಳ ಕಾಯಿದೆ ಹಾಗೂ 498 ಎ ಕಾನೂನುಗಳಿಂ­ದಾಗಿ ಪುರುಷರಲ್ಲೂ ಅಭದ್ರತೆಯ ಭಾವನೆಗಳು ಕಾಡುತ್ತಿವೆ. 25 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮಹಿಳೆ­ಯರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಅಳಲುಗಳನ್ನು ನಿರೂಪಿಸಲು ‘ಸ್ಪೀಕ್ ಔಟ್ ಸೆಂಟರ್’ಗಳಿದ್ದವು. ಈಗ ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ಪುರುಷರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಅಳಲುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿ­ಕೊಳ್ಳಲು ‘ಸ್ಪೀಕ್ ಔಟ್ ಸೆಂಟರ್’ಗಳಿವೆ.  ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಪಿತೃ ಪ್ರಧಾನ ಮೌಲ್ಯಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಪುರುಷನೂ ಬಂದಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ.

   ಪುರುಷ ಎಂದರೆ ಅಸೂಕ್ಷ್ಮ ಎನಿಸುವಷ್ಟು ಮಟ್ಟಿಗಿನ  ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಎಂಬಂತಹ ಕೃತಕ ಪೊರೆ­ಗಳಲ್ಲಿ ಮಾನವೀಯತೆಯ ಸೆಲೆ ಬತ್ತಿ  ಹಿಂಸಾ­ತ್ಮಕವಾದ  ಪರಿವೇಷಗಳ ಹೇರುವಿಕೆಗೆ ಕಾರಣ­ವಾಗುವ ಸಾಮಾಜಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇದೆ.  ಇಂತಹ ವಿಚಾರಗಳ  ಮುಕ್ತ ಚರ್ಚೆಗಳಿಗೆ  ಇವು ವೇದಿಕೆಗಳಾಗಿವೆ.  ‘ಮಿಳೂನ್ ಸಾರ್ಯಾಜಣೀ’ ಪತ್ರಿಕೆಯೂ ಇದಕ್ಕೆ ಧ್ವನಿ ಒದಗಿಸಿದೆ. ಪುಣೆ­ಯಲ್ಲಿರುವ  ‘ಪುರುಷ್ ಉವಾಚ್’ ಹಾಗೂ ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿರುವ ‘ಮೆನ್ ಎಗೇನ್ಸ್ಟ್ ವಯಲೆನ್ಸ್ ಅಂಡ್ ಅಬ್ಯೂಸ್’ (ಮಾವಾ)  ಸಂಘಟನೆಗಳು, ಕಳೆದ ಎರಡು ದಶಕಗಳಿಂದ ಪುರುಷತ್ವ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಮರುಪರಿಶೀಲನೆ­ಗೊಳ­ಪ­ಡಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ­ಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿವೆ.

  ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳಿಗೆ  ಕಾರಣವಾಗುವಂತಹ ದೋಷ­ಪೂರ್ಣ  ಸಾಮಾಜೀಕರಣದ ಸಮಸ್ಯೆ­ಗಳನ್ನು ಈ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಸಂವೇದನಾಶೀಲ ಪುರುಷರು  ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.  ಜಾತಿ ವಿರೋಧಿ ಹಾಗೂ ಲಿಂಗ ನ್ಯಾಯ ಹರಿಕಾರರಾದ  ಮಹಾತ್ಮ ಜೋತಿಬಾ ಫುಲೆ ಹಾಗೂ ಬಾಬಾ­ಸಾಹೇಬ್ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರು ನಡೆಸಿದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಆಂದೋಲನಗಳ ಶ್ರೀಮಂತ ಪರಂಪರೆ  ಮಹಾ­ರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. 

  ಇದು ಈಗ ಹೊಸ ಪೀಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿದಿದೆ.  1996ರಿಂದ ಪ್ರತಿ ದೀಪಾವಳಿ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ  ‘ಪುರುಷ  ಸ್ಪಂದನ’ ಎಂಬ  ವಾರ್ಷಿಕ  ಮರಾಠಿ ಪತ್ರಿಕೆ­ಯನ್ನು  ‘ಮಾವಾ’ ಹಾಗೂ ‘ಪುರುಷ್ ಉವಾಚ್’  ಸಂಘಟನೆಗಳು ಹೊರತರುತ್ತಿವೆ.  ಮಹಾ­­ರಾಷ್ಟ್ರದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಸಾಹಿತ್ಯಕ ವಲಯ­­ದಲ್ಲಿ ಈ ಪತ್ರಿಕೆ ಅಪಾರ ಮನ್ನಣೆ­ಯನ್ನೂ ಗಳಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ.  ಲಿಂಗತ್ವ ಕುರಿತಂತೆ ಪುರು­ಷರ ಕಾಳಜಿ, ಭಾವನೆ ಹಾಗೂ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ­ಗಳಿಗೆ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ನೀಡುವ ಅಗತ್ಯವೇ ಈ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಹುಟ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣ.

ಮಹಿಳೆ ಪರವಾದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸಭೆ, ಸಮಾರಂಭಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೇಳಿ ಬರುವ ಮಾತು ‘ಮಹಿಳೆಗೆ  ಮಹಿಳೆಯೇ ಶತ್ರು’.   ಹಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಪುರುಷ, ಪುರುಷರು ಸದಾ ಸ್ನೇಹಿತ­ರಾಗಿ­ರುತ್ತಾರೆಯೇ? ಮನೆಯೊಳಗಿನ ದಾಯಾದಿ ಕಲಹ ಇರಬಹುದು,  ಬೀದಿ­ಯೊಳ­ಗಿನ ರಂಪಾಟ, ಕೊಲೆ, ಸುಲಿಗೆಗಳಿ­ರ­ಬಹುದು  – ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲೇಕೆ ‘ಪುರುಷನಿಗೆ ಪುರುಷನೇ ಶತ್ರು ’ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ? ಪಿತೃ ಪ್ರಧಾನ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವ ಇಂತಹ ಚೌಕಟ್ಟು­ಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಬೆಳೆದಾಗಲೇ ಮಾನ­ವೀಯ­­ವಾದ ಸಮಾಜ ನಿರ್ಮಾಣ ಸಾಧ್ಯ. 

ಕುಟುಂಬ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕವಾಗಿಲ್ಲ. ಸ್ವಸ್ಥ ಸಮಾಜ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ  ಕುಟುಂಬಗಳು ಪ್ರಜಾ­ಸತ್ತಾ­ತ್ಮಕ­ವಾಗುವುದು ಮುಖ್ಯ.  ಇದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದದ್ದು ಮಹಾತ್ಮ ಫುಲೆ ಹಾಗೂ ಗಾಂಧೀಜಿ ಪ್ರತಿ­ಪಾದಿಸಿದ ಸಿದ್ಧಾಂತ. ಅದು  ಪುರುಷರನ್ನು ಅಹಂ­ಕಾರ­ಗಳ ಕೋಟೆಯಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿ ಮಾನವೀಯ­ಗೊಳಿಸುವುದು ಹಾಗೂ ಮಹಿಳೆ­ಯರನ್ನು ಸಬಲೀಕರಣಗೊಳಿಸುವುದು.  ಮಹಿಳೆಯರು, ಪುರುಷರು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸಮಾಜ ಕಟ್ಟುವ ಆದರ್ಶ ಇದು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನ ವಿಚಾರಗಳ ಅಭಿ­ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ  ವೇದಿಕೆಯಾಗಿ ‘ಮಿಳೂನ್‌ ಸಾರ್ಯಾಜಣೀ’ ಪತ್ರಿಕೆ  ಕಳೆದ 25 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಪ್ರಯೋಗ­ಶೀಲವಾಗಿ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಲೇ ಸಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ಅಭಿನಂದನೀಯವಲ್ಲವೆ?
ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆ ತಿಳಿಸಿ: editpagefeedback@prajavani.co.in