<p><strong>ವಿಜಯಪುರ</strong>: ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೆಗಲಮೇಲೆ ಹೊತ್ತ ಅಪ್ಪಂದಿರು, ಒಡಲೊಳಗಿರುವ ಮಗುವ ನೇವರಿಸುತ್ತ ಬಂದ ತಾಯಂದಿರು, ನೆರೆತ ಕೂದಲ, ಭಾರದ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುತ್ತಿದ್ದ ವಯೋವೃದ್ಧರು ಎಲ್ಲರೂ ಮೌನ ಹೊತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು.</p>.<p>‘ಅಪ್ಪೋರು... ಅಜ್ಜಾರು’ ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ಕಣ್ಣೀರಾಗುತ್ತಿದ್ದವರು, ಗದ್ಗದ ಕಂಠದಲ್ಲಿಯೇ ಭಜನೆ ಹಾಡಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ರಸ್ತೆಯ ಎರಡೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ನೀರುಣಿಸುವವರು, ಪ್ರಸಾದ ಹಂಚುವವರು, ಹಣ್ಣು ಹಂಚುವವರು ಇದ್ದರು. ಬರ್ರಿ ಅಕ್ಕಾರ, ಅಣ್ಣಾರ.. ಒಂದೆರಡು ತುತ್ತು ಪ್ರಸಾದ ತೊಗೊಂಡು ಹೋಗ್ರಿ ಎಂದು ಉಪಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.</p>.<p>ಅಂತಿಮಯಾತ್ರೆ ಸಾಗುವ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿಯೂ ಜಾತಿ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲ ಮತ ಧರ್ಮದವರೂ ಉಣಬಡಿಸುವಲ್ಲಿ, ನೀರುಣಿಸುವಲ್ಲಿ, ಪಾನಕ ಹಂಚುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದರು.</p>.<p>‘ಅಜ್ಜನ ಮುಖ ದರ್ಶನವಾಯಿತೆ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ, ‘ನೋಡಾಕ ಬಂದೋರಿಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ್ರ ಸಾಕ್ರಿ, ಅಜ್ಜಾರು ಈ ಸೇವೆಯೊಳಗದಾರ. ನಾವು ಇದರೊಳಗ ಅವರನ್ನ ಕಾಣ್ತೀವಿ. ಕೊಡೂದ್ರೊಳಗ, ಹಂಚೂದ್ರೊಳಗ ನಮ್ಮಜ್ಜಾರು ನಮಗ ಸಿಗ್ತಾರ. ನಾವು ಇದೇ ಊರೋರು. ರಾತ್ರಿ ದರ್ಶನ ತೊಗೊಂಡು ಬಂದೇವಿ. ಈಗ ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಬರೋರು ಹಸಕೊಂಡು, ನೀರಡಿಸಿ ಹೋಗಬಾರದಲ್ಲ... ಅದಕ್ಕ ಸೇವಾಕ ನಿಂತೇವಿ’ ಅಂದ್ರು.</p>.<p>‘ಹೆಸರೇನ್ರಿ?’ ಎಂದಾಗ...‘ಹೆಸರು ಬ್ಯಾಡ್ರಿ.. ಪ್ರಸಾದ ಬೇಕಾದ್ರ ಪ್ಲೇಟ್ ತೊಗೊರಿ, ಮುಂದಿನೋರಿಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡ್ರಿ’ ಅನ್ನುತ್ತಲೇ ಪಲಾವ್ ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದರು. </p>.<p>ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಶಕ್ತ್ಯಾನುಸಾರ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು, ಚಿತ್ರಾನ್ನ, ಕಲ್ಲಂಗಡಿ ಹಣ್ಣು, ಬಾಳೆಹಣ್ಣು, ಬಿಸ್ಕತ್ತು– ಹೀಗೆ ಹಂಚುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು. ಕುಡಿಯಲು ಚಹಾ, ಪಾನಕ, ಮಜ್ಜಿಗೆ, ಜೂಸುಗಳೂ ಇದ್ದವು.</p>.<p>ಬೆಳಗಿನ ಜಾವವೇ ಊರಿಂದ ಬಂದವರು, ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ನಿಂತು ದರ್ಶನ ಪಡೆದು ಆಚೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಜಿಲ್ಲಾ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಆವರಣದ ಹೊರಗೆ, ಮರದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಕುಂತು ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ‘ಅಜ್ಜಾರ ಯಾತ್ರೆ ಹೋದ ಮ್ಯಾಲೆ ಊರಿಗೆ ಹೊರಡ್ತೀವಿ’ ಅಂದವರೆ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದಂತೆ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.</p>.<p>‘ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಆಡಿ ಬಂದಿ ಕೋಗಿಲೆ...ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಹಾಡಿ ಬಂದಿ ಕೋಗಿಲೆ’ ಅಂತ ಸುಶ್ರಾವ್ಯವಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಜಮಖಂಡಿಯ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಜನ ಹೆಂಗಳೆಯರು ತಮ್ಮ ಸಿದ್ದಪ್ಪಜ್ಜನನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.</p>.<p>ಇಂಥ ಭಜನೆ ಮಂಡಳಿಗಳ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧೇಶ್ವರ ಶ್ರೀಗಳು ಉಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರ ಉಪಚಾರದಲ್ಲಿ<br />ನಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರು.</p>.<p>ನೆರೆದವರೆಲ್ಲ ‘ಸಿದ್ಧೇಶ್ವರ ಮಹಾರಾಜ್ ಕಿ ಜೈ’ ಅಂದಾಗ.. ಹಾಡಿನಂತೆ ಜನರ ಪಾಡಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಶ್ರೀಗಳು ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು.</p>.<p>ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಶ್ರೀಗಳು ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು. ಜನರು ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಈವರೆಗೂ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಮಾತಿಗೆ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಕಿವಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮೌನವಾಗಿದ್ದ ಭಕ್ತರು, ಮುಗಿಲು ಮುಟ್ಟುವಷ್ಟು ಜಯಕಾರ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರೂ ಸ್ವಾಮೀಜಿ<br />ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು.</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
<p><strong>ವಿಜಯಪುರ</strong>: ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೆಗಲಮೇಲೆ ಹೊತ್ತ ಅಪ್ಪಂದಿರು, ಒಡಲೊಳಗಿರುವ ಮಗುವ ನೇವರಿಸುತ್ತ ಬಂದ ತಾಯಂದಿರು, ನೆರೆತ ಕೂದಲ, ಭಾರದ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುತ್ತಿದ್ದ ವಯೋವೃದ್ಧರು ಎಲ್ಲರೂ ಮೌನ ಹೊತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು.</p>.<p>‘ಅಪ್ಪೋರು... ಅಜ್ಜಾರು’ ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ಕಣ್ಣೀರಾಗುತ್ತಿದ್ದವರು, ಗದ್ಗದ ಕಂಠದಲ್ಲಿಯೇ ಭಜನೆ ಹಾಡಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ರಸ್ತೆಯ ಎರಡೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ನೀರುಣಿಸುವವರು, ಪ್ರಸಾದ ಹಂಚುವವರು, ಹಣ್ಣು ಹಂಚುವವರು ಇದ್ದರು. ಬರ್ರಿ ಅಕ್ಕಾರ, ಅಣ್ಣಾರ.. ಒಂದೆರಡು ತುತ್ತು ಪ್ರಸಾದ ತೊಗೊಂಡು ಹೋಗ್ರಿ ಎಂದು ಉಪಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.</p>.<p>ಅಂತಿಮಯಾತ್ರೆ ಸಾಗುವ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿಯೂ ಜಾತಿ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲ ಮತ ಧರ್ಮದವರೂ ಉಣಬಡಿಸುವಲ್ಲಿ, ನೀರುಣಿಸುವಲ್ಲಿ, ಪಾನಕ ಹಂಚುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದರು.</p>.<p>‘ಅಜ್ಜನ ಮುಖ ದರ್ಶನವಾಯಿತೆ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ, ‘ನೋಡಾಕ ಬಂದೋರಿಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ್ರ ಸಾಕ್ರಿ, ಅಜ್ಜಾರು ಈ ಸೇವೆಯೊಳಗದಾರ. ನಾವು ಇದರೊಳಗ ಅವರನ್ನ ಕಾಣ್ತೀವಿ. ಕೊಡೂದ್ರೊಳಗ, ಹಂಚೂದ್ರೊಳಗ ನಮ್ಮಜ್ಜಾರು ನಮಗ ಸಿಗ್ತಾರ. ನಾವು ಇದೇ ಊರೋರು. ರಾತ್ರಿ ದರ್ಶನ ತೊಗೊಂಡು ಬಂದೇವಿ. ಈಗ ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಬರೋರು ಹಸಕೊಂಡು, ನೀರಡಿಸಿ ಹೋಗಬಾರದಲ್ಲ... ಅದಕ್ಕ ಸೇವಾಕ ನಿಂತೇವಿ’ ಅಂದ್ರು.</p>.<p>‘ಹೆಸರೇನ್ರಿ?’ ಎಂದಾಗ...‘ಹೆಸರು ಬ್ಯಾಡ್ರಿ.. ಪ್ರಸಾದ ಬೇಕಾದ್ರ ಪ್ಲೇಟ್ ತೊಗೊರಿ, ಮುಂದಿನೋರಿಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡ್ರಿ’ ಅನ್ನುತ್ತಲೇ ಪಲಾವ್ ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದರು. </p>.<p>ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಶಕ್ತ್ಯಾನುಸಾರ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು, ಚಿತ್ರಾನ್ನ, ಕಲ್ಲಂಗಡಿ ಹಣ್ಣು, ಬಾಳೆಹಣ್ಣು, ಬಿಸ್ಕತ್ತು– ಹೀಗೆ ಹಂಚುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು. ಕುಡಿಯಲು ಚಹಾ, ಪಾನಕ, ಮಜ್ಜಿಗೆ, ಜೂಸುಗಳೂ ಇದ್ದವು.</p>.<p>ಬೆಳಗಿನ ಜಾವವೇ ಊರಿಂದ ಬಂದವರು, ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ನಿಂತು ದರ್ಶನ ಪಡೆದು ಆಚೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಜಿಲ್ಲಾ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಆವರಣದ ಹೊರಗೆ, ಮರದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಕುಂತು ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ‘ಅಜ್ಜಾರ ಯಾತ್ರೆ ಹೋದ ಮ್ಯಾಲೆ ಊರಿಗೆ ಹೊರಡ್ತೀವಿ’ ಅಂದವರೆ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದಂತೆ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.</p>.<p>‘ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಆಡಿ ಬಂದಿ ಕೋಗಿಲೆ...ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಹಾಡಿ ಬಂದಿ ಕೋಗಿಲೆ’ ಅಂತ ಸುಶ್ರಾವ್ಯವಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಜಮಖಂಡಿಯ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಜನ ಹೆಂಗಳೆಯರು ತಮ್ಮ ಸಿದ್ದಪ್ಪಜ್ಜನನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.</p>.<p>ಇಂಥ ಭಜನೆ ಮಂಡಳಿಗಳ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧೇಶ್ವರ ಶ್ರೀಗಳು ಉಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರ ಉಪಚಾರದಲ್ಲಿ<br />ನಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರು.</p>.<p>ನೆರೆದವರೆಲ್ಲ ‘ಸಿದ್ಧೇಶ್ವರ ಮಹಾರಾಜ್ ಕಿ ಜೈ’ ಅಂದಾಗ.. ಹಾಡಿನಂತೆ ಜನರ ಪಾಡಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಶ್ರೀಗಳು ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು.</p>.<p>ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಶ್ರೀಗಳು ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು. ಜನರು ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಈವರೆಗೂ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಮಾತಿಗೆ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಕಿವಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮೌನವಾಗಿದ್ದ ಭಕ್ತರು, ಮುಗಿಲು ಮುಟ್ಟುವಷ್ಟು ಜಯಕಾರ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರೂ ಸ್ವಾಮೀಜಿ<br />ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು.</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>