<p>ವಿನಯದ ಕಲ್ಲು ಹೊತ್ತು ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ<br /> ಒಳ್ಳೆಯವರಾಗುವುದಕ್ಕೆ, ಕರುಣೆ ಉಕ್ಕಿಸಲಿಕ್ಕೆ<br /> ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟನೋಡಿ <br /> ಹೀಗೆ ಬರೆದಷ್ಟು ಸುಲಭವೇ ಈ ಭಾರ<br /> ಅರಿವಿಲ್ಲ ಅಜ್ಞಾಪಿಸಿದವರಿಗೆ ಗುಲಗಂಜಿಯ ತೂಕ<br /> ಇವರ ಹಲ್ಲು ಉಗುರುಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳದ ನೆತ್ತರ<br /> ಮೀಸೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡೂ ಕಾಣದಂತೆ ಇದ್ದು <br /> ಹೇಳುವುದಿತ್ತು ಕಿರೀಟ ಹೊತ್ತು ಮಲಗುತ್ತೀರ? ಎಂದು</p>.<p>ಇವರು ಬರೆದಿದ್ದು ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದು<br /> ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇಬೇಕಾದ ಕಿವಿಗಳು<br /> ಓದಲೇಬೇಕಾದ ಮುಖಗಳು<br /> ಕಾಲ–ದ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟು ನೀರು ಹರಿದಿದೆ ಎಂದು ಖಾತ್ರಿಯಿಲ್ಲ ಗೆಳೆಯ<br /> ನಿಂತರೆ ಇವರ ಕಾಲುಗಳು ಕರಗಿಹೋಗುತ್ತವೆ<br /> ನಡೆದರೆ ಇವರ ಕಾಲುಗಳು ಹೂತುಹೋಗುತ್ತವೆ.<br /> ಕೂತವರ ಖುಷಿಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಹಬ್ಬಗಳು</p>.<p>ಮುಷ್ಟಿಗಾತ್ರದ ಮಣ್ಣು ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳು<br /> ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಪರಿಸರದ ನಾಗೇಶ ಹೆಗಡೆ<br /> ಗುಟುಕು ನೀರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ಕಣಗಳು ಬೇಕು<br /> ಹೊಸನೀರಿಗೆ ಎಷ್ಟೊತ್ತು ಬೊಗಸೆ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಬೇಕು ಸರ್</p>.<p>ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದವರ ಹಸಿವು ಹೆಚ್ಚಿದೆ<br /> ಸಹನೆಯ ಸೊಲ್ಲಡಗಿಸಲು ಸಂತರ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ<br /> ಎಷ್ಟೋಂದು ಆಯುಧಗಳ ಹಿಡಿದ<br /> ಲೋಕದ ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯ ಮಂದಹಾಸದ ದೇವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ<br /> ಈಗ ಹುಟ್ಟಿದ ಮಗುವಿನ ಅಳು</p>.<p>ಸಿದ್ದಾಂತಗಳು ಎಷ್ಟೋಂದು, ಕೆಟ್ಟ ಬಸ್ಸಿನಂತೆ ನಿಂತು ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿವೆ<br /> ಆಕಳಿಸುವ ಮಂತ್ರ ತಂತ್ರಗಳು ಹೊಳೆಯುತ್ತಿವೆ ತುಟಿಗಳಮೇಲೆ<br /> ಕೇರಿಗಳು ದಾಟಲಾಗದೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬೇಲಿಗಳ<br /> ಹಾರಿ ಬೀಳುತ್ತಿವೆ ! ಎಂಥ ನಗೆಪಾಟಲಿನ ಜನರು<br /> ನೋಯದಿರುವ ಲೋಕದಲ್ಲಿ</p>.<p>ಹೆಚ್ಚಾಯ್ತು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ ಈ ಬೆಳಕು<br /> ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕಿಸುವ ಉರಿಬಿಸಿಲಿಗೆ<br /> ಉರಿದು ಹೋದ ಉಸಿರು ಹಾಲುಚೆಲ್ಲಿದ ಚಂದ್ರನ ತಂಪು<br /> ಯಾರ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಈಗ</p>.<p>ಬರುತ್ತಿರುವವನು ದೂರದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟು ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ<br /> ಹಾಗಂತ ಆಳೆತ್ತರ ನಿಂತ ನನಗೆ, ಬರುತ್ತಿರುವವನಿಗೆ ನಾನು<br /> ಅವನಿಗಿಂತ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿರುವೆನೆಂದು ಅರಿವಾಗಿ<br /> ಎಷ್ಟೊಂದು ದೋಷ ಈ ಕಣ್ಣು ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ<br /> ಚಿಗುರಲಾರ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಗರಿಕೆಯಂತೆ</p>.<p>ಎಲ್ಲರನ್ನು ಸಂತೈಸುವ ಗಾಳಿಯ ಕೈಹಿಡಿದು<br /> ಕೇಳಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ<br /> ಎಲ್ಲರೊಳಗೆ ಹೋಗಿಬರುವ ನೀನು<br /> ಒಂದಿಷ್ಟು ಬುದ್ದಿ ಹೇಳಬಾರದ ಎಂದರೆ<br /> ಗಾಳಿಮಾತು ಅಂದುಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಗೆಳೆಯ.</p>.<p>ಜೀವ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದ ನೆಲದಲ್ಲಿ<br /> ಬೀದಿಗಳು ಬಿಕ್ಕಳಿಸುತ್ತಿವೆ, ಮಾತುಗಳು ಮುಗಿಯದ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ<br /> ಸಿಂಕ್ ಟ್ಯಾಂಕ್ ಮೇಲೆ ಕೂತ ಹಕ್ಕಿಗಳಿಗೆ ನೀರು ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ<br /> ಅವುಗಳ ಕಣ್ಣೀರಿನ ಭಾರಕ್ಕೆ <br /> ಪರ್ವತಗಳೇ ಕರಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿವೆ ಎಂದು ಗುನುಗುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದೇನೆ.</p>.<p>ದು:ಖವಿಲ್ಲದ ಯಾವ ಊರಿನಿಂದ ಸುರಿಯುವ<br /> ಈ ಮಳೆಯ ನೀರು ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಯ ಮೇಲೆ<br /> ಯಾರ ಸಹಿಯಿದೆ ನಿಂತ ನೆಲದ ಮೇಲೆ</p>.<p>ಬರದ ಬಿರುಕುಗಳಲ್ಲಿ ಜಲದ ಹೂ ಅರಳಲೆಂದು<br /> ಕರುಣಿಸು ದೇವರೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇನೆಂದು ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತು<br /> ಆದರೆ ಆಕಾಶದ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಎಣಿಸಿ ಮುಗಿಸುವುದು ಯಾವಾಗ</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
<p>ವಿನಯದ ಕಲ್ಲು ಹೊತ್ತು ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ<br /> ಒಳ್ಳೆಯವರಾಗುವುದಕ್ಕೆ, ಕರುಣೆ ಉಕ್ಕಿಸಲಿಕ್ಕೆ<br /> ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟನೋಡಿ <br /> ಹೀಗೆ ಬರೆದಷ್ಟು ಸುಲಭವೇ ಈ ಭಾರ<br /> ಅರಿವಿಲ್ಲ ಅಜ್ಞಾಪಿಸಿದವರಿಗೆ ಗುಲಗಂಜಿಯ ತೂಕ<br /> ಇವರ ಹಲ್ಲು ಉಗುರುಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳದ ನೆತ್ತರ<br /> ಮೀಸೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡೂ ಕಾಣದಂತೆ ಇದ್ದು <br /> ಹೇಳುವುದಿತ್ತು ಕಿರೀಟ ಹೊತ್ತು ಮಲಗುತ್ತೀರ? ಎಂದು</p>.<p>ಇವರು ಬರೆದಿದ್ದು ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದು<br /> ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇಬೇಕಾದ ಕಿವಿಗಳು<br /> ಓದಲೇಬೇಕಾದ ಮುಖಗಳು<br /> ಕಾಲ–ದ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟು ನೀರು ಹರಿದಿದೆ ಎಂದು ಖಾತ್ರಿಯಿಲ್ಲ ಗೆಳೆಯ<br /> ನಿಂತರೆ ಇವರ ಕಾಲುಗಳು ಕರಗಿಹೋಗುತ್ತವೆ<br /> ನಡೆದರೆ ಇವರ ಕಾಲುಗಳು ಹೂತುಹೋಗುತ್ತವೆ.<br /> ಕೂತವರ ಖುಷಿಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಹಬ್ಬಗಳು</p>.<p>ಮುಷ್ಟಿಗಾತ್ರದ ಮಣ್ಣು ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳು<br /> ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಪರಿಸರದ ನಾಗೇಶ ಹೆಗಡೆ<br /> ಗುಟುಕು ನೀರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ಕಣಗಳು ಬೇಕು<br /> ಹೊಸನೀರಿಗೆ ಎಷ್ಟೊತ್ತು ಬೊಗಸೆ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಬೇಕು ಸರ್</p>.<p>ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದವರ ಹಸಿವು ಹೆಚ್ಚಿದೆ<br /> ಸಹನೆಯ ಸೊಲ್ಲಡಗಿಸಲು ಸಂತರ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ<br /> ಎಷ್ಟೋಂದು ಆಯುಧಗಳ ಹಿಡಿದ<br /> ಲೋಕದ ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯ ಮಂದಹಾಸದ ದೇವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ<br /> ಈಗ ಹುಟ್ಟಿದ ಮಗುವಿನ ಅಳು</p>.<p>ಸಿದ್ದಾಂತಗಳು ಎಷ್ಟೋಂದು, ಕೆಟ್ಟ ಬಸ್ಸಿನಂತೆ ನಿಂತು ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿವೆ<br /> ಆಕಳಿಸುವ ಮಂತ್ರ ತಂತ್ರಗಳು ಹೊಳೆಯುತ್ತಿವೆ ತುಟಿಗಳಮೇಲೆ<br /> ಕೇರಿಗಳು ದಾಟಲಾಗದೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬೇಲಿಗಳ<br /> ಹಾರಿ ಬೀಳುತ್ತಿವೆ ! ಎಂಥ ನಗೆಪಾಟಲಿನ ಜನರು<br /> ನೋಯದಿರುವ ಲೋಕದಲ್ಲಿ</p>.<p>ಹೆಚ್ಚಾಯ್ತು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ ಈ ಬೆಳಕು<br /> ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕಿಸುವ ಉರಿಬಿಸಿಲಿಗೆ<br /> ಉರಿದು ಹೋದ ಉಸಿರು ಹಾಲುಚೆಲ್ಲಿದ ಚಂದ್ರನ ತಂಪು<br /> ಯಾರ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಈಗ</p>.<p>ಬರುತ್ತಿರುವವನು ದೂರದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟು ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ<br /> ಹಾಗಂತ ಆಳೆತ್ತರ ನಿಂತ ನನಗೆ, ಬರುತ್ತಿರುವವನಿಗೆ ನಾನು<br /> ಅವನಿಗಿಂತ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿರುವೆನೆಂದು ಅರಿವಾಗಿ<br /> ಎಷ್ಟೊಂದು ದೋಷ ಈ ಕಣ್ಣು ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ<br /> ಚಿಗುರಲಾರ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಗರಿಕೆಯಂತೆ</p>.<p>ಎಲ್ಲರನ್ನು ಸಂತೈಸುವ ಗಾಳಿಯ ಕೈಹಿಡಿದು<br /> ಕೇಳಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ<br /> ಎಲ್ಲರೊಳಗೆ ಹೋಗಿಬರುವ ನೀನು<br /> ಒಂದಿಷ್ಟು ಬುದ್ದಿ ಹೇಳಬಾರದ ಎಂದರೆ<br /> ಗಾಳಿಮಾತು ಅಂದುಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಗೆಳೆಯ.</p>.<p>ಜೀವ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದ ನೆಲದಲ್ಲಿ<br /> ಬೀದಿಗಳು ಬಿಕ್ಕಳಿಸುತ್ತಿವೆ, ಮಾತುಗಳು ಮುಗಿಯದ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ<br /> ಸಿಂಕ್ ಟ್ಯಾಂಕ್ ಮೇಲೆ ಕೂತ ಹಕ್ಕಿಗಳಿಗೆ ನೀರು ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ<br /> ಅವುಗಳ ಕಣ್ಣೀರಿನ ಭಾರಕ್ಕೆ <br /> ಪರ್ವತಗಳೇ ಕರಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿವೆ ಎಂದು ಗುನುಗುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದೇನೆ.</p>.<p>ದು:ಖವಿಲ್ಲದ ಯಾವ ಊರಿನಿಂದ ಸುರಿಯುವ<br /> ಈ ಮಳೆಯ ನೀರು ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಯ ಮೇಲೆ<br /> ಯಾರ ಸಹಿಯಿದೆ ನಿಂತ ನೆಲದ ಮೇಲೆ</p>.<p>ಬರದ ಬಿರುಕುಗಳಲ್ಲಿ ಜಲದ ಹೂ ಅರಳಲೆಂದು<br /> ಕರುಣಿಸು ದೇವರೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇನೆಂದು ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತು<br /> ಆದರೆ ಆಕಾಶದ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಎಣಿಸಿ ಮುಗಿಸುವುದು ಯಾವಾಗ</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
