<p>ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿಯ ಮನೆಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಬಂದಾಗ ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿನ ‘ಅಕ್ಷರ ಮಾಲೆ’ಯನ್ನು ಒರೆಸುತ್ತಿದ್ದಳು.</p>.<p>‘ಧೂಳು ಕೂತಿದೆ ಕಿಲೀನ್ ಮಾಡ್ತಿದೀನಿ’ ಎಂದಳು ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ ಮಕ್ಕಳ ಮುಖ ನೋಡಿ. ‘ಅದ್ಯಾಕ್ ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ ಅಕ್ಷರ ಮಾಲೆ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣು’ ಎಂದು ಕೋಮಲ ನಕ್ಕಳು.</p>.<p>‘ಹಾಗೆ ಹೇಳಬೇಡ. ನನಗೂ ಅಕ್ಷರ ಬರುತ್ತೆ. ಅದನ್ನ ಗೋಡೆ ಮೇಲೆ ತೂಗು ಹಾಕಿ ನಾನೂ ಅಕ್ಷರ<br />ಕಲ್ತಿದೀನಿ’ ಎಂದಳು ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ. ‘ಹೌದಾ, ಹಾಗಾದರೆ ಅಕ್ಷರ ಮಾಲೆ ಮೇಲಿರೋ ಅಕ್ಷರ ತೋರಸ್ತೀಯ?’ ಎಂದು ನಾಲ್ಕನೇ ತರಗತಿಯ ಜಲಜ ಸವಾಲು ಹಾಕಿದಳು.</p>.<p>‘ಹಾಗಾದ್ರೆ ಕ ತೋರಿಸು’ ಎಂದಳು ಕಮಲ.</p>.<p>‘ಇದು ನೋಡು ಕ’</p>.<p>‘ಮ ತೋರಿಸು’ ಎಂದಳು ಶಾಲಿನಿ. ‘ಇದು ಮ’ ಎಂದಳು ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ.</p>.<p>‘ಓ ಅಜ್ಜಿಗೂ ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತೆ’ ಎಂದು ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳೂ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಕೂಗಿಕೊಂಡವು ಸಂತಸ ಮತ್ತು ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ. ಅಜ್ಜಿ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬೀಗಿ ನಿಂತಳು.</p>.<p>‘ಓದು ಬರಹ ಕಷ್ಟ ಅಲ್ಲ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮನಸ್ಸು ಬೇಕು, ಕಷ್ಟ ಪಡಬೇಕು’ ಎಂದಳು ಅಜ್ಜಿ. ಯಾವುದೋ ಕತೆ ಹೇಳಲು ಅಜ್ಜಿ ತಯಾರಿ ನಡೆಸಿದ್ದಾಳೆ ಅನ್ನುವುದು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಖಚಿತವಾಯಿತು.</p>.<p>‘ಅಜ್ಜಿ ಆ ಕತೆ ಹೇಳು ಹಾಗಾದ್ರೆ’ ಎಂದವು ಮಕ್ಕಳು. ಅಜ್ಜಿ ಗಂಟಲು ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು.</p>.<p>‘ಹೀಗೆಯೆ ಒಂದೂರು ಅದರ ಹೆಸರು ರಾಜಗಿರಿ</p>.<p>ರಾಜಗಿರಿಯ ಹತ್ತುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟವು</p>.<p>ಪರ ಊರ ಯುವಕರೆಲ್ಲ ಬಂದು ಗಿರಿಯ ಹತ್ತಿ</p>.<p>ಕುಣಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದರು ಅದರ ಸೊಗಸ ಕಂಡು.</p>.<p>‘ಮೇಲೆ ಏರಿ ನಿಂತರೆ ಸೂರ್ಯ ಚಂದ್ರ ಹತ್ತಿರ</p>.<p>ಹತ್ತಿರದ ಹಳ್ಳಿಯಂತು ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿರ</p>.<p>ಬಸ್ಸು ಹಾದಿ ಗಾಡಿ ರಸ್ತೆ ಎಲ್ಲ ಕೈಗೆ ಸಿಗುವುದು</p>.<p>ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗೆ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸ್ನಾನವು</p>.<p>‘ಗಿರಿಯನೇರಿ ಹೋಗಲು ಇಲ್ಲ ನೇರ ದಾರಿ</p>.<p>ಜಾರು ಬಂಡೆ ಹತ್ತಿ ಇಳಿದು ಮೇಲೆ ಏರಬೇಕು</p>.<p>ಕಾಲಿನಿಂದ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಕೈಯನೂರಬೇಕು</p>.<p>ಬಂಡೆಗಳನ್ನು ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದು ಗಿರಿಯ ಗೆಲ್ಲಬೇಕು</p>.<p>‘ಗಿರಿ ರಾಜನ ಪಾದದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಿ</p>.<p>ಹತ್ತು ಮನೆ ನೂರು ಜನ ಒಂದು ಅಂಗಡಿ</p>.<p>ಗಿರಿಯ ಹತ್ತಿ ದಣಿದ ಜನ ಬರುವುದೇನೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ</p>.<p>ತಮ್ಮ ಸಂತಸ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಚದುರಿ ಹೋಗ್ವರು</p>.<p>‘ಅಂಗಡಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಓರ್ವ ಹುಡುಗನಿದ್ದ</p>.<p>ಎರಡು ಕಾಲು ಇಲ್ಲ ಪಾಪ ನಡೆಯಲಾರನು</p>.<p>ಜಗಲಿ ಏರಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಜನರ ನೋಡುವ</p>.<p>ಗಿರಿಯನೇರಿ ಬಂದವರ ಮಾತ ಕೇಳುವ</p>.<p>‘ಹಿರಿಯರಿವನ ಬಾಗಿಲಾಚೆ ಹೋಗದಂತೆಯೇ</p>.<p>ಮನೆ ಅಂಗಡಿಯಲಿ ಬೆದರಿಸಿ ಬಂಧಿಸಿಟ್ಟರು</p>.<p>ಒಂದು ದಿನ ಕಾಣೆಯಾದ ಕಾಲಿಲ್ಲದ ಹುಡುಗ.</p>.<p>ಊರ ಜನ ಮನೆಯ ಜನ ಹುಡುಕಾಡಿದರಿವನ</p>.<p>‘ಹುಡುಗನಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವನ ತಂದೆ ತಾಯಿಯು</p>.<p>ಹಳ್ಳಿ ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಹುಡುಕಿ ಬಂದರು</p>.<p>ಎಲ್ಲು ಇಲ್ಲ ಕಾಲಿಲ್ಲದ ಈ ಹುಡುಗನು</p>.<p>ತಾಯಿ ಪಾಪ ಭೋರಿಡುತ್ತ ಅಳುತ ಕುಳಿತಳು.</p>.<p>‘ಗಿರಿಯನೇರಿ ಹೋದ ಜನ ಸುದ್ದಿ ತಂದರು</p>.<p>ಕಾಲಿಲ್ಲದ ಹುಡುಗನೋರ್ವ ಅಲ್ಲಿಹನೆಂದರು</p>.<p>ಊರ ಜನ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ಗಿರಿಯ ಹತ್ತಲು</p>.<p>ಸಂತಸದಿ ಕುಳಿತಿದ್ದನು ಊರ ನೋಡುತ.</p>.<p>ಕತೆ ಮುಗಿಸಿ ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ ನಗುತ್ತ ಹೇಳಿದಳು. ‘ಆ ಹುಡುಗ ಹೇಗೆ ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತಿದನೋ ಹಾಗೇ ನಾನು ಈ<br />ಅಕ್ಷರ ಮಾಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅಕ್ಷರ ಬರೆಯುವುದನ್ನೂ ಓದುವುದನ್ನೂ ಕಲಿತೆ.’</p>.<p>ಎರಡೂ ವಿಷಯ ತಿಳಿದು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಂತಸವಾಯಿತು, ಅವರ ನಡುವೆ ಇದ್ದ ಆನಂದ ‘ಅಕ್ಷರ ಕಲಿತ ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿಗೆ ಜೈ’ ಎಂದ.</p>.<p>‘ಕಾಲಿಲ್ಲದ ಹುಡುಗನಿಗೂ ಜೈ’ ಎಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬ. ಉಳಿದ ಮಕ್ಕಳೂ ಜೈ ಎಂದರು.</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
<p>ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿಯ ಮನೆಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಬಂದಾಗ ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿನ ‘ಅಕ್ಷರ ಮಾಲೆ’ಯನ್ನು ಒರೆಸುತ್ತಿದ್ದಳು.</p>.<p>‘ಧೂಳು ಕೂತಿದೆ ಕಿಲೀನ್ ಮಾಡ್ತಿದೀನಿ’ ಎಂದಳು ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ ಮಕ್ಕಳ ಮುಖ ನೋಡಿ. ‘ಅದ್ಯಾಕ್ ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ ಅಕ್ಷರ ಮಾಲೆ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣು’ ಎಂದು ಕೋಮಲ ನಕ್ಕಳು.</p>.<p>‘ಹಾಗೆ ಹೇಳಬೇಡ. ನನಗೂ ಅಕ್ಷರ ಬರುತ್ತೆ. ಅದನ್ನ ಗೋಡೆ ಮೇಲೆ ತೂಗು ಹಾಕಿ ನಾನೂ ಅಕ್ಷರ<br />ಕಲ್ತಿದೀನಿ’ ಎಂದಳು ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ. ‘ಹೌದಾ, ಹಾಗಾದರೆ ಅಕ್ಷರ ಮಾಲೆ ಮೇಲಿರೋ ಅಕ್ಷರ ತೋರಸ್ತೀಯ?’ ಎಂದು ನಾಲ್ಕನೇ ತರಗತಿಯ ಜಲಜ ಸವಾಲು ಹಾಕಿದಳು.</p>.<p>‘ಹಾಗಾದ್ರೆ ಕ ತೋರಿಸು’ ಎಂದಳು ಕಮಲ.</p>.<p>‘ಇದು ನೋಡು ಕ’</p>.<p>‘ಮ ತೋರಿಸು’ ಎಂದಳು ಶಾಲಿನಿ. ‘ಇದು ಮ’ ಎಂದಳು ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ.</p>.<p>‘ಓ ಅಜ್ಜಿಗೂ ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತೆ’ ಎಂದು ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳೂ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಕೂಗಿಕೊಂಡವು ಸಂತಸ ಮತ್ತು ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ. ಅಜ್ಜಿ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬೀಗಿ ನಿಂತಳು.</p>.<p>‘ಓದು ಬರಹ ಕಷ್ಟ ಅಲ್ಲ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮನಸ್ಸು ಬೇಕು, ಕಷ್ಟ ಪಡಬೇಕು’ ಎಂದಳು ಅಜ್ಜಿ. ಯಾವುದೋ ಕತೆ ಹೇಳಲು ಅಜ್ಜಿ ತಯಾರಿ ನಡೆಸಿದ್ದಾಳೆ ಅನ್ನುವುದು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಖಚಿತವಾಯಿತು.</p>.<p>‘ಅಜ್ಜಿ ಆ ಕತೆ ಹೇಳು ಹಾಗಾದ್ರೆ’ ಎಂದವು ಮಕ್ಕಳು. ಅಜ್ಜಿ ಗಂಟಲು ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು.</p>.<p>‘ಹೀಗೆಯೆ ಒಂದೂರು ಅದರ ಹೆಸರು ರಾಜಗಿರಿ</p>.<p>ರಾಜಗಿರಿಯ ಹತ್ತುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟವು</p>.<p>ಪರ ಊರ ಯುವಕರೆಲ್ಲ ಬಂದು ಗಿರಿಯ ಹತ್ತಿ</p>.<p>ಕುಣಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದರು ಅದರ ಸೊಗಸ ಕಂಡು.</p>.<p>‘ಮೇಲೆ ಏರಿ ನಿಂತರೆ ಸೂರ್ಯ ಚಂದ್ರ ಹತ್ತಿರ</p>.<p>ಹತ್ತಿರದ ಹಳ್ಳಿಯಂತು ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿರ</p>.<p>ಬಸ್ಸು ಹಾದಿ ಗಾಡಿ ರಸ್ತೆ ಎಲ್ಲ ಕೈಗೆ ಸಿಗುವುದು</p>.<p>ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗೆ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸ್ನಾನವು</p>.<p>‘ಗಿರಿಯನೇರಿ ಹೋಗಲು ಇಲ್ಲ ನೇರ ದಾರಿ</p>.<p>ಜಾರು ಬಂಡೆ ಹತ್ತಿ ಇಳಿದು ಮೇಲೆ ಏರಬೇಕು</p>.<p>ಕಾಲಿನಿಂದ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಕೈಯನೂರಬೇಕು</p>.<p>ಬಂಡೆಗಳನ್ನು ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದು ಗಿರಿಯ ಗೆಲ್ಲಬೇಕು</p>.<p>‘ಗಿರಿ ರಾಜನ ಪಾದದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಿ</p>.<p>ಹತ್ತು ಮನೆ ನೂರು ಜನ ಒಂದು ಅಂಗಡಿ</p>.<p>ಗಿರಿಯ ಹತ್ತಿ ದಣಿದ ಜನ ಬರುವುದೇನೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ</p>.<p>ತಮ್ಮ ಸಂತಸ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಚದುರಿ ಹೋಗ್ವರು</p>.<p>‘ಅಂಗಡಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಓರ್ವ ಹುಡುಗನಿದ್ದ</p>.<p>ಎರಡು ಕಾಲು ಇಲ್ಲ ಪಾಪ ನಡೆಯಲಾರನು</p>.<p>ಜಗಲಿ ಏರಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಜನರ ನೋಡುವ</p>.<p>ಗಿರಿಯನೇರಿ ಬಂದವರ ಮಾತ ಕೇಳುವ</p>.<p>‘ಹಿರಿಯರಿವನ ಬಾಗಿಲಾಚೆ ಹೋಗದಂತೆಯೇ</p>.<p>ಮನೆ ಅಂಗಡಿಯಲಿ ಬೆದರಿಸಿ ಬಂಧಿಸಿಟ್ಟರು</p>.<p>ಒಂದು ದಿನ ಕಾಣೆಯಾದ ಕಾಲಿಲ್ಲದ ಹುಡುಗ.</p>.<p>ಊರ ಜನ ಮನೆಯ ಜನ ಹುಡುಕಾಡಿದರಿವನ</p>.<p>‘ಹುಡುಗನಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವನ ತಂದೆ ತಾಯಿಯು</p>.<p>ಹಳ್ಳಿ ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಹುಡುಕಿ ಬಂದರು</p>.<p>ಎಲ್ಲು ಇಲ್ಲ ಕಾಲಿಲ್ಲದ ಈ ಹುಡುಗನು</p>.<p>ತಾಯಿ ಪಾಪ ಭೋರಿಡುತ್ತ ಅಳುತ ಕುಳಿತಳು.</p>.<p>‘ಗಿರಿಯನೇರಿ ಹೋದ ಜನ ಸುದ್ದಿ ತಂದರು</p>.<p>ಕಾಲಿಲ್ಲದ ಹುಡುಗನೋರ್ವ ಅಲ್ಲಿಹನೆಂದರು</p>.<p>ಊರ ಜನ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ಗಿರಿಯ ಹತ್ತಲು</p>.<p>ಸಂತಸದಿ ಕುಳಿತಿದ್ದನು ಊರ ನೋಡುತ.</p>.<p>ಕತೆ ಮುಗಿಸಿ ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿ ನಗುತ್ತ ಹೇಳಿದಳು. ‘ಆ ಹುಡುಗ ಹೇಗೆ ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತಿದನೋ ಹಾಗೇ ನಾನು ಈ<br />ಅಕ್ಷರ ಮಾಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅಕ್ಷರ ಬರೆಯುವುದನ್ನೂ ಓದುವುದನ್ನೂ ಕಲಿತೆ.’</p>.<p>ಎರಡೂ ವಿಷಯ ತಿಳಿದು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಂತಸವಾಯಿತು, ಅವರ ನಡುವೆ ಇದ್ದ ಆನಂದ ‘ಅಕ್ಷರ ಕಲಿತ ಪುಟ್ಟಜ್ಜಿಗೆ ಜೈ’ ಎಂದ.</p>.<p>‘ಕಾಲಿಲ್ಲದ ಹುಡುಗನಿಗೂ ಜೈ’ ಎಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬ. ಉಳಿದ ಮಕ್ಕಳೂ ಜೈ ಎಂದರು.</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
