ತಾಯಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಲು ಕಾನೂನು ಬೇಕಿಲ್ಲ...

ಸŅತಃ ಭಗವದ್ಗೀತೆಯ ಅಭಿಮಾನಿಗಳನ್ನು ಮುಜುಗರಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿಸುವಂತೆ ಕೇಂದ್ರ ಸಚಿವೆ ಸುಷ್ಮಾ ಸ್ವರಾಜ್ ಮಾತನಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಗೀತೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಹಾಗೂ ಭಾರತೀಯ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪಠ್ಯಗಳು ಯುಗಯುಗಗಳಿಂದ ನೀಡುತ್ತಾ ಬಂದಿರುವ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕೊಡುಗೆಯ ಸರಿಯಾದ ಪರಿಚಯ ಇಲ್ಲದವರು ಮಾತ್ರ ಹೀಗೆ ಮಾತನಾಡಬಹುದು. ಹಿಂದುತ್ವದ ವಲಯದಲ್ಲೇ 1947ರ ಮೊದಲು ಮತ್ತು ನಂತರ ಗೀತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಭಾರಿ ಚರ್ಚೆಗಳು ನಡೆದಿವೆ.

ಇದಲ್ಲದೆ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಭೌತವಾದಿ ಚಿಂತನಾ ಧಾರೆಯ ಚಿಂತಕರೂ ಈ ಕುರಿತು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಎಸ್.ಜಿ. ಸರ್ದೇಸಾಯಿ ಮತ್ತು ದಿಲೀಪ್ ಬೋಸ್ ಅವರು ಬರೆದಿರುವ ‘ಮಾರ್ಕ್ಸ್ವಾದ ಮತ್ತು ಭಗವದ್ಗೀತೆ’ ಪುಸ್ತಕ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಒಂದು ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಸರ್ಕಾರ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಮಾನ್ಯ ಮಾಡುವುದು ಎಂದರೆ ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತ ಬಹಳ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಹುದ್ದೆಗೆ ಏರಿದಾಗ ನೀವು ಅವರನ್ನು ಅವರ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಹರಟೆಹೊಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವಂತೆ. ಅಲ್ಲಿನ ಗಾಂಭೀರ್ಯ, ಪೀಠೋಪಕರಣ, ಕಟು ಮೌನ ನಿಮಗೆ ಬಾಲ್ಯದ ಅಥವಾ ತಾರುಣ್ಯದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಸರಾಗವಾಗಿ ಹೊರಗೆ ಹಾಕಲು ಅಡ್ಡಿಪಡಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ಭಗವಂತನ ನಲ್ನುಡಿಯನ್ನು ಅಧಿಕೃತ ಗ್ರಂಥ ಮಾಡಲು ಹೊರಟರೂ ಹಾಗೆಯೇ ಆಗುತ್ತದೆ.

ಗೀತೆಗೆ ಒಂದು ಇತಿಹಾಸವಿದೆ. ಅದು ಸಚಿವೆಗೆ ತಿಳಿದಂತೆ ಇಲ್ಲ. ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯರು ‘ಬ್ರಹ್ಮ ಸೂತ್ರ’ಗಳು ಹಾಗೂ ಉಪನಿಷತ್ಗಳಿಗೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಬರೆದು ವೇದಾಂತ ಚಿಂತನೆಗೆ ಒಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾದ ತಾತ್ವಿಕ ತಳಹದಿ ಹಾಕಿದರು. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗೀತೆಗೂ ಅವರೇ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆಯುವ ಮೂಲಕ ಅದಕ್ಕೆ ವೇದಾಂತ ಗ್ರಂಥದ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ತಂದುಕೊಟ್ಟರು. ಆವರೆಗೆ ಭಗವದ್ಗೀತೆಯು ಒಂದು ಸನಾತನ ಸ್ಮೃತಿಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ ಇತ್ತು ಎಂಬುದನ್ನು ಮರೆಯುವಂತಿಲ್ಲ. ಗೀತೆಯು ಹೀಗೆ ಉಪನಿಷತ್ ಮತ್ತು ‘ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರ’ಗಳ ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರಿತು, ಇವು ಮೂರೂ ಸೇರಿ ಪ್ರಸ್ಥಾನತ್ರಯ ಎನಿಸಿಕೊಂಡವು. ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಭಾರತೀಯ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಂಡಿತು. ಒಂದು ಸ್ಮೃತಿಯನ್ನು ಶ್ರುತಿಯ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದವರು ಶಂಕರರು.

ಇನ್ನು ಒಂದು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪಠ್ಯವಾಗಿರುವ ಗೀತೆಯನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷ ಅದರಲ್ಲೂ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಇರುವ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪವಿತ್ರ ಗ್ರಂಥ ಮಾಡಲು ಹೊರಟರೆ ಏನು ಅನಾಹುತಗಳಾಗುತ್ತವೆ ನೋಡೋಣ. ಅನ್ಯ ಧರ್ಮದವರು ನಾಳೆ ಅವರರವರ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಗ್ರಂಥ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿ ಎಂದು ಒತ್ತಡ ಹೇರಬಹುದು. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪ್ರಾಣಿ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪಕ್ಷಿಯಂತೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ನದಿ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಿನಿಮಾ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ನಟ–ನಟಿ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಾದ್ಯ ಎಂದು ಬೇಕಾದರೂ ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿ ಎಂದು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಗುಂಪುಗಳೂ ವಾದ ಮಾಡಲು ನಿಲ್ಲಬಹುದು. ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಒತ್ತಾಯಿ-ಸಬಹುದು. ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಗೀತೆಯ ಸ್ಥಾನ ಇರುವುದು ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ವಲಯದಲ್ಲಿ. ಇದಲ್ಲದೇ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ವಿಕಾಸದಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿರುವ ಯೋಗಿಗಳು, ಸಾಧಕರು ಈ ಎರಡೂ ವಲಯಗಳ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗದೆ ಅವರವರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಧನೆಗೆ ಬೇಕಾದಂತಹ ಸಾಧನಾ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಗೀತೆಯಿಂದ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಜ್ಞಾನೇಶ್ವರರ ‘ಜ್ಞಾನೇಶ್ವರಿ’ ಮತ್ತು ಓಶೋ ರಜನೀಶ್ ಅವರು ಗೀತೆಗೆ ಮಾಡಿರುವ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳು ಈ ಬಗೆಯವು.

ಸ್ವತಃ ಧಾರ್ಮಿಕರಾದವರು ಈಗಾಗಲೇ ಗೀತೆಯನ್ನು ಬಹಳ ಗೌರವದಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಹಿಂದೂ–ಅಹಿಂದೂ ಎಂಬ ಭೇದವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಮಾಜಿ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಎಪಿಜೆ ಅಬ್ದುಲ್ ಕಲಾಂ ಅವರಾಗಲಿ, ಖ್ಯಾತ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಆಲ್ಬರ್ಟ್ ಐನ್ಸ್ಟೀನ್ ಅವರಾಗಲೀ ಗೀತೆಗೆ ಬಹಳ ಮಹತ್ವ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಗಾಂಧಿಯವರ ರಾಜಕೀಯ ಗುರು ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಗೋಖಲೆ ಅವರ ಮಾನಸ ಶಿಷ್ಯರಾಗಿದ್ದ ಡಿ.ವಿ. ಗುಂಡಪ್ಪನವರು ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಗೋಖಲೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಿಚಾರ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಗೀತೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊಸಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲಿದ್ದರು. ಅದು ಗ್ರಂಥ ರೂಪಕ್ಕೆ ಬಂದಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಗಳಿಸಿತು. ಆಗ ಬಂದ ಹಣವನ್ನು ಡಿವಿಜಿ ಅವರು ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆಂದು ಅರ್ಪಿಸಿ ಒಂದು ಮಾದರಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ. ಗೀತೆ ಸುತ್ತಾ ಹೀಗೆ ನೆನಪುಗಳು ಹರಡಿವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಜನಮಾನಸದಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಆಳವಾದ ಪರಿಣಾಮ ಉಂಟುಮಾಡಿರುವ ‘ಮಹಾಭಾರತ’ದ ಯುದ್ಧ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಗೀತೋಪದೇಶ ಕುರಿತ ಗ್ರಂಥಕ್ಕೆ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಬೇರೊಂದು ಹೊಸ ಅಸ್ಮಿತೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ದೇಶದಲ್ಲಿ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ವಿಭಾಗಗಳು ಕುಸಿದು ಹೋಗಿವೆ. ಆ ಕೋರ್ಸ್ಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಒಂದು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಚಿಂತನೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ರಾಜಕೀಯ, ಸಾಮಾಜಿಕ, ಆರ್ಥಿಕ ವಲಯದಲ್ಲೂ ಫಿಲಾಸಫಿ ಇರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಗೀತೆಯನ್ನಾಗಲಿ ಬೇರೆ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನಾಗಲಿ ಮಾನವ ಜೀವನದ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಜನಜೀವನದ ಮುಖ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅವುಗಳನ್ನು ಪವಿತ್ರ ಅಥವಾ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಗ್ರಂಥ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರೆ ಸಂವಾದದ ಬಾಯಿ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ.

ಭಾರತದ ಪ್ರಮುಖ ಧರ್ಮಗಳಾದ ವೈದಿಕ, ಜೈನ ಮತ್ತು ಬೌದ್ಧರು ಎಂದೂ ತಮ್ಮ ದಾರ್ಶನಿಕ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ‘ಹೋಲಿ’ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಈ ಪ್ರವೃತ್ತಿ ಬಿಬ್ಲಿಕಲ್ ರಿಲಿಜನ್ಗಳಲ್ಲಿ ಸಹಜವಾಗಿದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಅದರದ್ದೇ ಆದ ಚರಿತ್ರೆ ಕೂಡ ಇದೆ. ಅವುಗಳ ಸರಿ ತಪ್ಪಿನ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬೇರೆ.

ಹಿಂದುತ್ವದ ಪ್ರತಿಪಾದಕ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷವೊಂದರ ಸಚಿವೆ, ಮುಕ್ತ ಪಠ್ಯಗಳ ಪರಂಪರೆಗೆ ಬೆನ್ನು ಹಾಕಿರುವುದನ್ನು ಈ ವಿದ್ಯಮಾನ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳ ಬೌದ್ಧಿಕ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಗೆ ಅಡ್ಡಿಯೇ ಹೊರತು ಉಪಕಾರ ಮಾಡುವ ಘೋಷಣೆಯಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಇದೆ. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಗ್ರಂಥ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರೆನ್ನಿ. ಆಗ ಅದು ಗ್ರಂಥವೆನಿಸುವುದು ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೋ ಅಲ್ಲಿರುವ ಜನರಿಗೋ. ಏಕೆಂದರೆ ಕನ್ನಡ ನಿಜ, ಕರ್ನಾಟಕ ಭ್ರಮೆ. ಸಂಗೀತ ನಿಜ ಉತ್ತರಾದಿ ದಕ್ಷಿಣಾದಿ ಭ್ರಮೆ. ಹಾಗೆ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಗೀತೆ ನಿಜ, ರಾಷ್ಟ್ರಗ್ರಂಥ ಹಾಗೂ ಪವಿತ್ರ ಪುಸ್ತಕವಾದ ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಒಂದು ಭ್ರಮೆ.

ಆರ್ತರಿಗೆ ಅರ್ಥಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಜಿಜ್ಞಾಸುಗಳು ಈ ಗ್ರಂಥ ಎಂದು ಗೀತೆಯ ಕೊನೆಕೊನೆಯ ಸಾಲುಗಳು ಹೇಳುತ್ತವೆ. ಅಂದರೆ ಅದೊಂದು ಮುಕ್ತ ಪಠ್ಯ. ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕಿಂತ ಹಳೆಯದು. ಆದರೆ ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಪರ್ಯಾಯವಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಗೀತೆಯ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿ ನಮ್ರವಾಗಿ ತಿಳಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಗಾಂಧೀಜಿಯವರಂತೆ ಅನೇಕರ ಪಾಲಿಗೆ ಗೀತೆ ಸಾಂತ್ವನ ನೀಡುವ ಗ್ರಂಥ. ಬಹುಶಃ ಇದರಲ್ಲಿ ಸುಷ್ಮಾ ಅವರೂ ಸೇರಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ತಾಯಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಲು ಕಾನೂನು, ಘೋಷಣೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ?

. ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ | ಐಒಎಸ್ | ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್ , ಎಕ್ಸ್ , ಫೇಸ್ಬುಕ್ ಮತ್ತು ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.

ತಾಯಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಲು ಕಾನೂನು ಬೇಕಿಲ್ಲ...

ಚಿನಕುರುಳಿ | ಭಾನುವಾರ, ನವೆಂಬರ್ 24 2024

Channapatna By Election Result |ದೇವೇಗೌಡರು ನಿವೃತ್ತಿ ಪಡೆಯಲಿ: ಯೋಗೇಶ್ವರ್

ದಿನ ಭವಿಷ್ಯ: ಚಂಚಲ ಮನೋಭಾವವು ಅಭ್ಯುದಯಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯಾಗಲಿದೆ

ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ಜೊತೆಗಿದ್ದ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು ನಮ್ಮ ಕೈ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ: ನಿಖಿಲ್

IPL Auction LIVE ಪಂತ್‌ ದಾಖಲೆ; ಮೊದಲ ಬಿಡ್‌ನಲ್ಲಿ ಪಡಿಕ್ಕಲ್,ವಾರ್ನರ್ Unsold

IPL Auction: ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಮೊತ್ತಕ್ಕೆ ಮಾರಾಟವಾದ ಟಾಪ್ 5 ಆಟಗಾರರು

IPL: ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಗುಡ್ ಬೈ ಹೇಳಿದ ಮೊಹಮ್ಮದ್ ಸಿರಾಜ್, RCBಗೆ ಲಿವಿಂಗ್‌ಸ್ಟೋನ್

IPL Auction: ಡೆಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ ಕನ್ನಡಿಗ ರಾಹುಲ್‌ಗೆ ಹರಾಜಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೆಷ್ಟು?

ಒಳನೋಟ: ಗೋಡಂಬಿಗೆ ‘ಆಪತ್ತಿನ’ ಕಾಲ

ಒಳನೋಟ | ಪೈರಸಿ ಅಪಾರ, ದೂರು ವಿರಳ

ಒಳನೋಟ: ದಾಂಪತ್ಯ ಸಾಂಗತ್ಯಗಳ ಸುತ್ತ

ಒಳನೋಟ | ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ಎಸ್‌ಐಟಿ ತನಿಖೆ

ಚಿನಕುರುಳಿ | ಭಾನುವಾರ, ನವೆಂಬರ್ 24 2024

Channapatna By Election Result |ದೇವೇಗೌಡರು ನಿವೃತ್ತಿ ಪಡೆಯಲಿ: ಯೋಗೇಶ್ವರ್

ದಿನ ಭವಿಷ್ಯ: ಚಂಚಲ ಮನೋಭಾವವು ಅಭ್ಯುದಯಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯಾಗಲಿದೆ

ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ಜೊತೆಗಿದ್ದ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು ನಮ್ಮ ಕೈ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ: ನಿಖಿಲ್