<p>ಸುಮಾರು ಒಂಬತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕೆಳಗೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಮಿತ್ರರು ದಲಿತ ಹಾಗೂ ರೈತ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಜೊತೆ ಸೇರಿ, ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನೇ ತರಗತಿಯಿಂದ ಕನ್ನಡದ ಜೊತೆಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಕಲಿಸಲು ಒತ್ತಾಯಿಸಿ ಚಳವಳಿಯೊಂದನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿದೆವು. ಈ ಚಳವಳಿಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದ ಹಿರಿಯ ಸಾಹಿತಿಗಳು ‘ಇನ್ನೇನು ಕೋರ್ಟ್ ತೀರ್ಪು ಬರುತ್ತದೆ, ಕಾಯಿರಿ. ಆಗ ಎಲ್ಲ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲೂ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷನ್ನು ಐದನೇ ತರಗತಿಯಿಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ; ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಾನ ಶಿಕ್ಷಣ ಬರುತ್ತದೆ’ ಎಂದು ವಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.<br /> <br /> ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಯುಗದ ತೀರ್ಪುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಅಂಥ ಆದರ್ಶ ತೀರ್ಪು ಬರುವ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನ ಪಡುತ್ತಿದ್ದೆ; ಆ ತೀರ್ಪಿನ ನೆವ ಒಡ್ಡಿ ಹಳ್ಳಿ ಮಕ್ಕಳು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲು ಅಡ್ಡಿ ಮಾಡಬೇಡಿ ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಎಚ್.ಡಿ. ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿ ಅವರು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಒಂದನೇ ತರಗತಿಯಿಂದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷಾ ಕಲಿಕೆ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲೂ ಜಾರಿಗೆ ಬಂತು. ಆದರೆ ಅನುದಾನ ಪಡೆಯದ ಶಾಲೆಗಳು ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಐ.ಸಿ.ಎಸ್.ಸಿ., ಸಿ.ಬಿ.ಎಸ್.ಇ. ಪಠ್ಯ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು; ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಶಾಲೆಗಳು ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮಕ್ಕೆ ಅನುಮತಿ ಪಡೆದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಬೋಧಿಸತೊಡಗಿದ್ದವು. ಈ ಗೊಂದಲ ಹಾಗೂ ಭ್ರಷ್ಟತೆಯ ಸೂತ್ರಧಾರಿಗಳು- ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು, ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಹಾಗೂ ಶಿಕ್ಷಣದ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು.<br /> <br /> ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ದೇಶಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಉಳಿ ಸಲು ಈ ನಾಡಿನ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಕೋರ್ಟು ಹೊಸ ಹಾದಿ ತೋರಬಹುದೆಂಬ ಪುಟ್ಟ ಆಸೆ ನನ್ನೊಳ ಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳ ಕೆಳಗೆ ‘ಶಿಕ್ಷಣ ಮಾಧ್ಯಮದ ಆಯ್ಕೆಯನ್ನು ಪೋಷಕರಿಗೆ ಬಿಡಿ’ ಎಂಬ ತೀರ್ಪು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟಿನಿಂದ ಬಂತು. ಇದೀಗ ಈ ಕುರಿತ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರದ ಮರುಪರಿಶೀಲನೆಯ ಅರ್ಜಿಯನ್ನೂ ಕೋರ್ಟು ವಜಾ ಮಾಡಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಉಳಿವಿನ ಬಗ್ಗೆ ನಿಜವಾದ ಆತಂಕ ಎದುರಾಗತೊಡಗಿದೆ. ನಾಡಿನ ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳೂ ಒಂದೇ ಬಗೆಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆಯಬಹುದೆಂಬ ಕನಸೂ ಈ ತೀರ್ಪಿನಿಂದ ಕಮರಿ ಹೋಗಿದೆ. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ಕಳೆದ ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನ ತೀರ್ಪು ಬಂದಾಗ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಕರೆದ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಷಾ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಕೆ.ವಿ. ನಾರಾಯಣ ಅವರು ಹೇಳಿದ ಕೆಲವು ಮಹತ್ವದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಅನೇಕರು ಸರಿಯಾಗಿ ಗಮನಿಸಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ: ‘ಈ ತೀರ್ಪು ಭಾಷಾ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಹಾಗೂ ಅನುದಾನ ಪಡೆಯದ ಖಾಸಗಿ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಸರ್ಕಾರಿ ಹಾಗೂ ಅನುದಾನಿತ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲ ಶಾಲೆಗಳನ್ನೂ ಅನುದಾನಕ್ಕೆ ಒಳಪಡಿಸಿದರೆ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸುವ ಅಧಿಕಾರ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕಿರುತ್ತದೆ. ಜೊತೆಗೆ, 1983ರಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕ ವಿಧಾನ ಮಂಡಲ ಅಂಗೀಕರಿಸಿ, 1995ರಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಅಂಕಿತ ಹಾಕಿದ ‘ಕರ್ನಾಟಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಕಾಯ್ದೆ’ಯ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಬಳಸಿ ಮಾತೃಭಾಷಾ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ’.<br /> <br /> ಈ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಲೇ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ನೋಡೋಣ: ಅರವತ್ತು ಸಾವಿರದಷ್ಟಿರುವ ಕಿರಿಯ, ಹಿರಿಯ ಸರ್ಕಾರಿ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ಕನ್ನಡ ವಿರೋಧಿಗಳಂತಿರುವ ಅನೇಕ ಖಾಸಗಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಭಾಷೆಯಾಗಿಯಾದರೂ ಕಲಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ತಾಯ್ನುಡಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಮಗುವಿಗಿರುವ ಸಾವಯವ ಸಂಬಂಧದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿವಳಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ವಿದ್ಯಾವಂತ ಪೋಷಕರಿಗೆ, ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಂದು ಭಾಷೆಯಾಗಿಯಾದರೂ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಕಲಿಸಲೇಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಡುವುದು ಹೇಗೆ? ಅದರಲ್ಲೂ ಹೊಣೆಗೇಡಿ ಕನ್ನಡಿಗ ಪೋಷಕರು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲೇ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಕಲಿಕೆಗೆ ಕನ್ನಡದ ಬದಲಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್, ಸಂಸ್ಕೃತ, ಹಿಂದಿ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಕೊಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಕಾಯಿಲೆಗೆ ಮದ್ದು ಕಂಡು ಹಿಡಿಯುವುದು ಹೇಗೆ?<br /> <br /> ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಶಾಲಾ ಕಲಿಕೆಗೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪೋಷಕರ ತಿಳಿವಳಿಕೆಗೆ ಬಿಡುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಪಾಯಕಾರಿ. ಅನಂತಮೂರ್ತಿ ಅವರು ‘ತನ್ನ ಆಯ್ಕೆ ಏನೆಂದು ಮಗು ಏನು ಹೇಳುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಕೋರ್ಟು ಏನೂ ಹೇಳಿಲ್ಲವಲ್ಲ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ. ‘ಈ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿರುವ ಪೋಷಕರ ಆಯ್ಕೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಗೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವುದು?’ ಎಂದು ಮೊನ್ನೆ ಅಡ್ವೊಕೇಟ್ ಜನರಲ್ ರವಿವರ್ಮ ಕುಮಾರ್ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದೆ; ತಕ್ಷಣ ಅವರು ‘ಅದೇ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೂಡ. ಯಾರಾದರೂ ಪೋಷಕರು ‘ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪಠ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಗಾಂಧಿ ಚಿಂತನೆ ಬೇಡ; ಹಿಂಸೆಯ ಚಿಂತನೆಯನ್ನೇ ಕಲಿಸಿ’ ಎಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರೆ ಸರ್ಕಾರ ಅದನ್ನು ಪಠ್ಯದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?’ ಎಂದರು. ಆದ್ದರಿಂದ ಪೋಷಕರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ತೀರಾ ಅತಿಗೆ ಎಳೆಯಲಾಗದು. ಮಾಧ್ಯಮದ ಸಮಸ್ಯೆ ಬಗೆಹರಿಯುವ ತನಕ ಖಾಸಗಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಪ್ರಥಮ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ಕಲಿಯುವಂತೆ ಕಾನೂನು ಮಾಡಬೇಕು ಅಥವಾ ಕನ್ನಡಪರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು, ಬೋಧಕರು, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು, ಹೋರಾಟಗಾರರು ಮನೆಮನೆಗೆ ತೆರಳಿ ಪೋಷಕರ ಮನವೊಲಿಸಬೇಕು. ಅದು ಈ ವರ್ಷದಿಂದಲೇ ಶುರುವಾಗಬೇಕು. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಮಕ್ಕಳು ಎರಡು, ಮೂರು ಅಥವಾ ಮುಂದಿನ ತರಗತಿಗಳಲ್ಲಿದ್ದು, ಈ ತನಕ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಆಯ್ಕೆಗೆ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಬೇಕು.<br /> <br /> ಒಂಬತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯವರೆಗೆ ಯಾವ ಭಾಷೆಯನ್ನಾದರೂ ಮಕ್ಕಳು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶವಿದ್ದೇ ಇದೆ. ಇದರ ಜೊತೆಗೆ, ಇವತ್ತು ನಿಜಕ್ಕೂ ಕನ್ನಡ ಉಳಿಸುತ್ತಿರುವ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಾವು ಕೊಡಬೇಕಾದ್ದೇನು ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಇಡೀ ಕರ್ನಾಟಕ ಅತ್ಯಂತ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿಂದ ಯೋಚಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಮೊದಲಿಗೆ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಕೆಲಸವೆಂದರೆ, ಆರನೆಯ ತರಗತಿಯಿಂದ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನ, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡ ಹಾಗೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟು ಆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಸಮರ್ಥರನ್ನಾಗಿಸುವುದು. ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಕಲಿತವರಿಗೆ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ನಂತರದ ಎಲ್ಲ ಕೋರ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ, ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್, ಮೆಡಿಕಲ್ ಹಾಗೂ ಉದ್ಯೋಗಗಳಲ್ಲಿ ಮೀಸಲಾತಿ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಬೇಕು.<br /> <br /> ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿನ ಕಲಿಕೆ ಲಾಭದಾಯಕವಾದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಇತ್ತ ತಿರುಗಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಗಳು, ಕನ್ನಡ ಹೋರಾಟ ವಲಯ ಹಾಗೂ ಸಾಹಿತ್ಯ ವಲಯಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸೋತಿವೆ. ಈ ಕಟು ಸತ್ಯವನ್ನು ಮೊದಲು ವಿನಯದಿಂದ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸಮ್ಮೇಳನಗಳು, ಅಕಾಡೆಮಿಗಳು, ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಬೆಳೆಸಲು ಸಾವಿರಾರು ಕೋಟಿಗಳನ್ನು ಚೆಲ್ಲಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಇವತ್ತಿಗೂ ಹಳ್ಳಿಯ ಹುಡುಗ, ಹುಡುಗಿಯರು ವಿಜ್ಞಾನ, ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್, ಮೆಡಿಕಲ್ ಅಥವಾ ಇನ್ನಿತರ ತಾಂತ್ರಿಕ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಓದಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೊರಟರೆ ಅವರಿಗೆ ಪುಸ್ತಕಗಳೇ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಬಳಸಬಲ್ಲ ವೈದ್ಯರೇ ಸಿಗದಿರುವ ಸ್ಥಿತಿ ಬಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ನಾವೀಗ ಬೆಳೆಸುತ್ತಿರುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ಕಾರಣ. ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ಜ್ಞಾನ, ವಿಜ್ಞಾನಗಳ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡಿಸಿ, ಬರೆಸಿ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದ ಹುಡುಗ, ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವುದು ಕನ್ನಡ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮುಖ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವಾಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು.<br /> <br /> ಪುಟ್ಟ ಊರೊಂದರ ಜೂನಿಯರ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದುವಾಗ ಕನ್ನಡ ಬರಹಗಾರನಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಕೆಮಿಸ್ಟ್ರಿ, ಫಿಸಿಕ್ಸ್ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಿಗಬಹುದೇ ಎಂದು ಹುಡುಕಾಡಿ, ಅವು ಸಿಕ್ಕದೇ ನಿರಾಶನಾಗಿದ್ದು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದಾದ ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಕಂಬಾರರು ಕನ್ನಡ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಕುಲಪತಿಗಳಾದಾಗ ಪಿ.ಯು.ಸಿ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗಾಗಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರೆಸಿದ ವಿಜ್ಞಾನ ಪಠ್ಯಗಳನ್ನು ಕಂಡು ರೋಮಾಂಚನವಾಗಿತ್ತು. ಕನ್ನಡ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಇಂಥದೊಂದು ಅದ್ಭುತ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಶಿಕ್ಷಣ ಇಲಾಖೆ ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಈ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಕೊಂಡು ಉಚಿತವಾಗಿ ಕರ್ನಾಟಕದುದ್ದಕ್ಕೂ ತಲುಪಿಸ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ತಲುಪಿಸಿದ್ದರೆ, ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಉರು ಹೊಡೆದು ಗಿಳಿಪಾಠ ಒಪ್ಪಿಸುವ ಮೇಷ್ಟರ ಕಷ್ಟಗಳೂ, ಅದು ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಪಿಳಿಪಿಳಿ ಕಣ್ಣು ಬಿಡುವ ಹುಡುಗ, ಹುಡುಗಿಯರ ಕಷ್ಟಗಳೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದವು. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಸರ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಬೈದು ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ. ಈ ಸಲದ ಅಖಿಲ ಭಾರತ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನದಲ್ಲಾದರೂ ಇಡೀ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನ ತೀರ್ಪಿನ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸುವ, ಜನಾಭಿಪ್ರಾಯ ರೂಪಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಜರೂರಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ.<br /> <br /> ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಸಿದ್ದರಾಮಯ್ಯನವರು ಮಾತೃಭಾಷಾ ಮಾಧ್ಯಮದ ಪರವಾಗಿ ಎಲ್ಲ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನೂ ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವ, ಸಂವಿಧಾನದ ತಿದ್ದುಪಡಿಗೆ ಒತ್ತಾಯ ಹೇರುವ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ದೇಶದ ವಿಧಾನಸಭೆಗಳು ಹಾಗೂ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ಈ ಬಗೆಯ ಮಹತ್ತರ ಚರ್ಚೆಗಾಗಿ ಒಗ್ಗೂಡುವ, ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸುವ ಮನಸ್ಥಿತಿ, ಸಿದ್ಧತೆ, ಬದ್ಧತೆ ಇನ್ನೂ ಉಳಿದಿದೆಯೇ? ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಒತ್ತಾಯ ಹೇರುವ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿ ಹಾಗೂ ಸಂಘಟನಾ ಬಲ ಕನ್ನಡ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಹಾಗೂ ಇತರ ರಾಜ್ಯಗಳ ದೇಶಭಾಷಾ ಸಂಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಇದೆಯೇ? ಅದೇನೇ ಇದ್ದರೂ, ಒಂದು ಮಹತ್ವದ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಂತೂ ಇದೀಗ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಶುರುವಾಗಿದೆ.<br /> <br /> ದೇಶಭಾಷೆಗಳ ಉಳಿವಿನ ಬಗೆಗಿನ ನಿಜವಾದ ಆತಂಕ ಹಬ್ಬತೊಡಗಿದೆ. ವಿಶಾಲ ನಾಯಕತ್ವ ದೊರೆತರೆ ಸದ್ಯದಲ್ಲೇ ಇದು ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ಆಂದೋಲನವಾಗಲಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇವಲ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ವಿಷಯವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದು ಒಂದು ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ತಪ್ಪು. ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸಹಜವಾಗಿ ಮಂಡಿಸಲು ಇರುವ ಏಕಮಾತ್ರ ಮಾಧ್ಯಮವಾದ ತಾಯ್ನುಡಿಯ ಉಳಿವಿಗೆ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಚಳವಳಿ ಮಾಡಿದರೆ ಏನೇನೂ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಬರುವ ವರ್ಷ ಫೆಬ್ರುವರಿ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದರಂದು ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ‘ಮಾತೃಭಾಷಾ ದಿವಸ’ದ ಬೃಹತ್ ಆಚರಣೆಗೆ ಕರ್ನಾಟಕವೂ ಸಜ್ಜಾಗತೊಡಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಕನ್ನಡವೂ ಸೇರಿದಂತೆ ದೇಶಭಾಷೆಗಳ ಉಳಿವಿನ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಚಾಲನೆ ಸಿಗಲಿದೆ. ಈ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಕನ್ನಡಿಗರು ಸಿದ್ಧವಾಗುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದೆ.</p>.<p><strong>ಕೊನೆ ಟಿಪ್ಪಣಿ: ಜೋಗಾಸಿಂಗ್ ಎಂಬ ಮಾತೃಭಾಷಾವಾದಿ</strong><br /> ಮೊನ್ನೆ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನ ತೀರ್ಪು ಬಂದ ದಿನ ಪಂಜಾಬಿನ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಭಾಷಾ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಜೋಗಾಸಿಂಗ್ ಬರೆದರು: ‘ನಾವೀಗ ತಾಯ್ನುಡಿಗಳ ಪರವಾದ ಯುದ್ಧದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ. ನಾನು ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಉತ್ತಮ ಭಾಗವನ್ನು ಈಗಾಗಲೇ ಕಳೆದಿದ್ದೇನೆ. ಇನ್ನು ಈ ಮಹತ್ವದ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಾಣವನ್ನೇ ಕೊಡಲು ನಾನು ಸಿದ್ಧ’.<br /> <br /> ಜಗತ್ತಿನ ಅನೇಕ ದೇಶಭಾಷೆಗಳ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳನ್ನು ಜೀವಮಾನವಿಡೀ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿರುವ ಜೋಗಾಸಿಂಗ್, ಈಚೆಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿರುವಂತೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದ ಬಗೆಗಿನ ನನ್ನ ಭ್ರಮೆಗಳು ಕರಗತೊಡಗಿದವು.<br /> <br /> ತಾಯ್ನುಡಿಗಳ ಪರವಾದ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಜೊತೆಗೆ ಚಳವಳಿಯನ್ನೂ ರೂಪಿಸುತ್ತಿರುವ ಜೋಗಾಸಿಂಗ್ ಮೊನ್ನೆ ಹಲವು ದೇಶಗಳ ತಾಜಾ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು: ಅಮೆರಿಕದ ನವಾಜೋ ಭಾಷೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಭಾಷೆ ನವಾಜೋನಲ್ಲಿ ಕಲಿತರು; ಅವರ ಎರಡನೇ ಭಾಷೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್. ಅದೇ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನವಾಜೋ ಭಾಷೆಯ ಇನ್ನಿತರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಕಲಿತರು. ಆದರೆ ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಭಾಷೆ ನವಾಜೋದಲ್ಲಿ ಕಲಿತವರು ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ... ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ತೆರೆಸುವ ಇಂಥ ವಿವರಗಳು ಜೋಗಾಸಿಂಗ್ ಅವರ <strong>punjabiuniversity. academia.edu/jogasingh </strong>ವೆಬ್ಸೈಟಿ ನಲ್ಲಿವೆ.<br /> <br /> ಈಚೆಗೆ ಕುವೆಂಪು ಭಾಷಾ ಭಾರತಿ ಪ್ರಾಧಿಕಾರ ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವ ‘ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ದೇಶಭಾಷೆಗಳು’ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ದೇಶಭಾಷೆಗಳ ಸ್ಥಿತಿಗತಿ ಬಗ್ಗೆ ಜೋಗಾಸಿಂಗ್ ಹಾಗೂ ಇನ್ನಿತರ ಮುಖ್ಯ ಭಾಷಾ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮಾಡಿರುವ ಮಹತ್ವದ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗಳಿವೆ. ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನ ತೀರ್ಪಿನ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿಗರು ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಆಳವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸಿ ಕ್ರಿಯೆಗಿಳಿಯಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.<br /> ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆ ತಿಳಿಸಿ: editpagefeedback@prajavani.co.in</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
<p>ಸುಮಾರು ಒಂಬತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕೆಳಗೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಮಿತ್ರರು ದಲಿತ ಹಾಗೂ ರೈತ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಜೊತೆ ಸೇರಿ, ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನೇ ತರಗತಿಯಿಂದ ಕನ್ನಡದ ಜೊತೆಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಕಲಿಸಲು ಒತ್ತಾಯಿಸಿ ಚಳವಳಿಯೊಂದನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿದೆವು. ಈ ಚಳವಳಿಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದ ಹಿರಿಯ ಸಾಹಿತಿಗಳು ‘ಇನ್ನೇನು ಕೋರ್ಟ್ ತೀರ್ಪು ಬರುತ್ತದೆ, ಕಾಯಿರಿ. ಆಗ ಎಲ್ಲ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲೂ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷನ್ನು ಐದನೇ ತರಗತಿಯಿಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ; ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಾನ ಶಿಕ್ಷಣ ಬರುತ್ತದೆ’ ಎಂದು ವಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.<br /> <br /> ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಯುಗದ ತೀರ್ಪುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಅಂಥ ಆದರ್ಶ ತೀರ್ಪು ಬರುವ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನ ಪಡುತ್ತಿದ್ದೆ; ಆ ತೀರ್ಪಿನ ನೆವ ಒಡ್ಡಿ ಹಳ್ಳಿ ಮಕ್ಕಳು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲು ಅಡ್ಡಿ ಮಾಡಬೇಡಿ ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಎಚ್.ಡಿ. ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿ ಅವರು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಒಂದನೇ ತರಗತಿಯಿಂದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷಾ ಕಲಿಕೆ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲೂ ಜಾರಿಗೆ ಬಂತು. ಆದರೆ ಅನುದಾನ ಪಡೆಯದ ಶಾಲೆಗಳು ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಐ.ಸಿ.ಎಸ್.ಸಿ., ಸಿ.ಬಿ.ಎಸ್.ಇ. ಪಠ್ಯ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು; ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಶಾಲೆಗಳು ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮಕ್ಕೆ ಅನುಮತಿ ಪಡೆದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಬೋಧಿಸತೊಡಗಿದ್ದವು. ಈ ಗೊಂದಲ ಹಾಗೂ ಭ್ರಷ್ಟತೆಯ ಸೂತ್ರಧಾರಿಗಳು- ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು, ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಹಾಗೂ ಶಿಕ್ಷಣದ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು.<br /> <br /> ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ದೇಶಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಉಳಿ ಸಲು ಈ ನಾಡಿನ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಕೋರ್ಟು ಹೊಸ ಹಾದಿ ತೋರಬಹುದೆಂಬ ಪುಟ್ಟ ಆಸೆ ನನ್ನೊಳ ಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳ ಕೆಳಗೆ ‘ಶಿಕ್ಷಣ ಮಾಧ್ಯಮದ ಆಯ್ಕೆಯನ್ನು ಪೋಷಕರಿಗೆ ಬಿಡಿ’ ಎಂಬ ತೀರ್ಪು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟಿನಿಂದ ಬಂತು. ಇದೀಗ ಈ ಕುರಿತ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರದ ಮರುಪರಿಶೀಲನೆಯ ಅರ್ಜಿಯನ್ನೂ ಕೋರ್ಟು ವಜಾ ಮಾಡಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಉಳಿವಿನ ಬಗ್ಗೆ ನಿಜವಾದ ಆತಂಕ ಎದುರಾಗತೊಡಗಿದೆ. ನಾಡಿನ ಎಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳೂ ಒಂದೇ ಬಗೆಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆಯಬಹುದೆಂಬ ಕನಸೂ ಈ ತೀರ್ಪಿನಿಂದ ಕಮರಿ ಹೋಗಿದೆ. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ಕಳೆದ ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನ ತೀರ್ಪು ಬಂದಾಗ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಕರೆದ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಷಾ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಕೆ.ವಿ. ನಾರಾಯಣ ಅವರು ಹೇಳಿದ ಕೆಲವು ಮಹತ್ವದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಅನೇಕರು ಸರಿಯಾಗಿ ಗಮನಿಸಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ: ‘ಈ ತೀರ್ಪು ಭಾಷಾ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಹಾಗೂ ಅನುದಾನ ಪಡೆಯದ ಖಾಸಗಿ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಸರ್ಕಾರಿ ಹಾಗೂ ಅನುದಾನಿತ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲ ಶಾಲೆಗಳನ್ನೂ ಅನುದಾನಕ್ಕೆ ಒಳಪಡಿಸಿದರೆ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸುವ ಅಧಿಕಾರ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕಿರುತ್ತದೆ. ಜೊತೆಗೆ, 1983ರಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕ ವಿಧಾನ ಮಂಡಲ ಅಂಗೀಕರಿಸಿ, 1995ರಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಅಂಕಿತ ಹಾಕಿದ ‘ಕರ್ನಾಟಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಕಾಯ್ದೆ’ಯ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಬಳಸಿ ಮಾತೃಭಾಷಾ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ’.<br /> <br /> ಈ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಲೇ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ನೋಡೋಣ: ಅರವತ್ತು ಸಾವಿರದಷ್ಟಿರುವ ಕಿರಿಯ, ಹಿರಿಯ ಸರ್ಕಾರಿ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ಕನ್ನಡ ವಿರೋಧಿಗಳಂತಿರುವ ಅನೇಕ ಖಾಸಗಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಭಾಷೆಯಾಗಿಯಾದರೂ ಕಲಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ತಾಯ್ನುಡಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಮಗುವಿಗಿರುವ ಸಾವಯವ ಸಂಬಂಧದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿವಳಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ವಿದ್ಯಾವಂತ ಪೋಷಕರಿಗೆ, ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಂದು ಭಾಷೆಯಾಗಿಯಾದರೂ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಕಲಿಸಲೇಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಡುವುದು ಹೇಗೆ? ಅದರಲ್ಲೂ ಹೊಣೆಗೇಡಿ ಕನ್ನಡಿಗ ಪೋಷಕರು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲೇ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಕಲಿಕೆಗೆ ಕನ್ನಡದ ಬದಲಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್, ಸಂಸ್ಕೃತ, ಹಿಂದಿ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಕೊಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಕಾಯಿಲೆಗೆ ಮದ್ದು ಕಂಡು ಹಿಡಿಯುವುದು ಹೇಗೆ?<br /> <br /> ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಶಾಲಾ ಕಲಿಕೆಗೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪೋಷಕರ ತಿಳಿವಳಿಕೆಗೆ ಬಿಡುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಪಾಯಕಾರಿ. ಅನಂತಮೂರ್ತಿ ಅವರು ‘ತನ್ನ ಆಯ್ಕೆ ಏನೆಂದು ಮಗು ಏನು ಹೇಳುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಕೋರ್ಟು ಏನೂ ಹೇಳಿಲ್ಲವಲ್ಲ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ. ‘ಈ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿರುವ ಪೋಷಕರ ಆಯ್ಕೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಗೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವುದು?’ ಎಂದು ಮೊನ್ನೆ ಅಡ್ವೊಕೇಟ್ ಜನರಲ್ ರವಿವರ್ಮ ಕುಮಾರ್ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದೆ; ತಕ್ಷಣ ಅವರು ‘ಅದೇ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೂಡ. ಯಾರಾದರೂ ಪೋಷಕರು ‘ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪಠ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಗಾಂಧಿ ಚಿಂತನೆ ಬೇಡ; ಹಿಂಸೆಯ ಚಿಂತನೆಯನ್ನೇ ಕಲಿಸಿ’ ಎಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರೆ ಸರ್ಕಾರ ಅದನ್ನು ಪಠ್ಯದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?’ ಎಂದರು. ಆದ್ದರಿಂದ ಪೋಷಕರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ತೀರಾ ಅತಿಗೆ ಎಳೆಯಲಾಗದು. ಮಾಧ್ಯಮದ ಸಮಸ್ಯೆ ಬಗೆಹರಿಯುವ ತನಕ ಖಾಸಗಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಪ್ರಥಮ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ಕಲಿಯುವಂತೆ ಕಾನೂನು ಮಾಡಬೇಕು ಅಥವಾ ಕನ್ನಡಪರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು, ಬೋಧಕರು, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು, ಹೋರಾಟಗಾರರು ಮನೆಮನೆಗೆ ತೆರಳಿ ಪೋಷಕರ ಮನವೊಲಿಸಬೇಕು. ಅದು ಈ ವರ್ಷದಿಂದಲೇ ಶುರುವಾಗಬೇಕು. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಮಕ್ಕಳು ಎರಡು, ಮೂರು ಅಥವಾ ಮುಂದಿನ ತರಗತಿಗಳಲ್ಲಿದ್ದು, ಈ ತನಕ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಆಯ್ಕೆಗೆ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಬೇಕು.<br /> <br /> ಒಂಬತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯವರೆಗೆ ಯಾವ ಭಾಷೆಯನ್ನಾದರೂ ಮಕ್ಕಳು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶವಿದ್ದೇ ಇದೆ. ಇದರ ಜೊತೆಗೆ, ಇವತ್ತು ನಿಜಕ್ಕೂ ಕನ್ನಡ ಉಳಿಸುತ್ತಿರುವ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಾವು ಕೊಡಬೇಕಾದ್ದೇನು ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಇಡೀ ಕರ್ನಾಟಕ ಅತ್ಯಂತ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿಂದ ಯೋಚಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಮೊದಲಿಗೆ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಕೆಲಸವೆಂದರೆ, ಆರನೆಯ ತರಗತಿಯಿಂದ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನ, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡ ಹಾಗೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟು ಆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಸಮರ್ಥರನ್ನಾಗಿಸುವುದು. ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಕಲಿತವರಿಗೆ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ನಂತರದ ಎಲ್ಲ ಕೋರ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ, ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್, ಮೆಡಿಕಲ್ ಹಾಗೂ ಉದ್ಯೋಗಗಳಲ್ಲಿ ಮೀಸಲಾತಿ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಬೇಕು.<br /> <br /> ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿನ ಕಲಿಕೆ ಲಾಭದಾಯಕವಾದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಇತ್ತ ತಿರುಗಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಗಳು, ಕನ್ನಡ ಹೋರಾಟ ವಲಯ ಹಾಗೂ ಸಾಹಿತ್ಯ ವಲಯಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸೋತಿವೆ. ಈ ಕಟು ಸತ್ಯವನ್ನು ಮೊದಲು ವಿನಯದಿಂದ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸಮ್ಮೇಳನಗಳು, ಅಕಾಡೆಮಿಗಳು, ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಬೆಳೆಸಲು ಸಾವಿರಾರು ಕೋಟಿಗಳನ್ನು ಚೆಲ್ಲಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಇವತ್ತಿಗೂ ಹಳ್ಳಿಯ ಹುಡುಗ, ಹುಡುಗಿಯರು ವಿಜ್ಞಾನ, ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್, ಮೆಡಿಕಲ್ ಅಥವಾ ಇನ್ನಿತರ ತಾಂತ್ರಿಕ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಓದಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೊರಟರೆ ಅವರಿಗೆ ಪುಸ್ತಕಗಳೇ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಬಳಸಬಲ್ಲ ವೈದ್ಯರೇ ಸಿಗದಿರುವ ಸ್ಥಿತಿ ಬಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ನಾವೀಗ ಬೆಳೆಸುತ್ತಿರುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ಕಾರಣ. ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ಜ್ಞಾನ, ವಿಜ್ಞಾನಗಳ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡಿಸಿ, ಬರೆಸಿ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದ ಹುಡುಗ, ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವುದು ಕನ್ನಡ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮುಖ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವಾಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು.<br /> <br /> ಪುಟ್ಟ ಊರೊಂದರ ಜೂನಿಯರ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದುವಾಗ ಕನ್ನಡ ಬರಹಗಾರನಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಕೆಮಿಸ್ಟ್ರಿ, ಫಿಸಿಕ್ಸ್ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಿಗಬಹುದೇ ಎಂದು ಹುಡುಕಾಡಿ, ಅವು ಸಿಕ್ಕದೇ ನಿರಾಶನಾಗಿದ್ದು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದಾದ ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಕಂಬಾರರು ಕನ್ನಡ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಕುಲಪತಿಗಳಾದಾಗ ಪಿ.ಯು.ಸಿ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗಾಗಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರೆಸಿದ ವಿಜ್ಞಾನ ಪಠ್ಯಗಳನ್ನು ಕಂಡು ರೋಮಾಂಚನವಾಗಿತ್ತು. ಕನ್ನಡ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಇಂಥದೊಂದು ಅದ್ಭುತ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಶಿಕ್ಷಣ ಇಲಾಖೆ ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಈ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಕೊಂಡು ಉಚಿತವಾಗಿ ಕರ್ನಾಟಕದುದ್ದಕ್ಕೂ ತಲುಪಿಸ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ತಲುಪಿಸಿದ್ದರೆ, ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಉರು ಹೊಡೆದು ಗಿಳಿಪಾಠ ಒಪ್ಪಿಸುವ ಮೇಷ್ಟರ ಕಷ್ಟಗಳೂ, ಅದು ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಪಿಳಿಪಿಳಿ ಕಣ್ಣು ಬಿಡುವ ಹುಡುಗ, ಹುಡುಗಿಯರ ಕಷ್ಟಗಳೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದವು. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಸರ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಬೈದು ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ. ಈ ಸಲದ ಅಖಿಲ ಭಾರತ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನದಲ್ಲಾದರೂ ಇಡೀ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನ ತೀರ್ಪಿನ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸುವ, ಜನಾಭಿಪ್ರಾಯ ರೂಪಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಜರೂರಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ.<br /> <br /> ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಸಿದ್ದರಾಮಯ್ಯನವರು ಮಾತೃಭಾಷಾ ಮಾಧ್ಯಮದ ಪರವಾಗಿ ಎಲ್ಲ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನೂ ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವ, ಸಂವಿಧಾನದ ತಿದ್ದುಪಡಿಗೆ ಒತ್ತಾಯ ಹೇರುವ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ದೇಶದ ವಿಧಾನಸಭೆಗಳು ಹಾಗೂ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ಈ ಬಗೆಯ ಮಹತ್ತರ ಚರ್ಚೆಗಾಗಿ ಒಗ್ಗೂಡುವ, ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸುವ ಮನಸ್ಥಿತಿ, ಸಿದ್ಧತೆ, ಬದ್ಧತೆ ಇನ್ನೂ ಉಳಿದಿದೆಯೇ? ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಒತ್ತಾಯ ಹೇರುವ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿ ಹಾಗೂ ಸಂಘಟನಾ ಬಲ ಕನ್ನಡ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಹಾಗೂ ಇತರ ರಾಜ್ಯಗಳ ದೇಶಭಾಷಾ ಸಂಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಇದೆಯೇ? ಅದೇನೇ ಇದ್ದರೂ, ಒಂದು ಮಹತ್ವದ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಂತೂ ಇದೀಗ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಶುರುವಾಗಿದೆ.<br /> <br /> ದೇಶಭಾಷೆಗಳ ಉಳಿವಿನ ಬಗೆಗಿನ ನಿಜವಾದ ಆತಂಕ ಹಬ್ಬತೊಡಗಿದೆ. ವಿಶಾಲ ನಾಯಕತ್ವ ದೊರೆತರೆ ಸದ್ಯದಲ್ಲೇ ಇದು ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ಆಂದೋಲನವಾಗಲಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇವಲ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ವಿಷಯವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದು ಒಂದು ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ತಪ್ಪು. ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸಹಜವಾಗಿ ಮಂಡಿಸಲು ಇರುವ ಏಕಮಾತ್ರ ಮಾಧ್ಯಮವಾದ ತಾಯ್ನುಡಿಯ ಉಳಿವಿಗೆ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಚಳವಳಿ ಮಾಡಿದರೆ ಏನೇನೂ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಬರುವ ವರ್ಷ ಫೆಬ್ರುವರಿ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದರಂದು ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ‘ಮಾತೃಭಾಷಾ ದಿವಸ’ದ ಬೃಹತ್ ಆಚರಣೆಗೆ ಕರ್ನಾಟಕವೂ ಸಜ್ಜಾಗತೊಡಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಕನ್ನಡವೂ ಸೇರಿದಂತೆ ದೇಶಭಾಷೆಗಳ ಉಳಿವಿನ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಚಾಲನೆ ಸಿಗಲಿದೆ. ಈ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಕನ್ನಡಿಗರು ಸಿದ್ಧವಾಗುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದೆ.</p>.<p><strong>ಕೊನೆ ಟಿಪ್ಪಣಿ: ಜೋಗಾಸಿಂಗ್ ಎಂಬ ಮಾತೃಭಾಷಾವಾದಿ</strong><br /> ಮೊನ್ನೆ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನ ತೀರ್ಪು ಬಂದ ದಿನ ಪಂಜಾಬಿನ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಭಾಷಾ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಜೋಗಾಸಿಂಗ್ ಬರೆದರು: ‘ನಾವೀಗ ತಾಯ್ನುಡಿಗಳ ಪರವಾದ ಯುದ್ಧದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ. ನಾನು ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಉತ್ತಮ ಭಾಗವನ್ನು ಈಗಾಗಲೇ ಕಳೆದಿದ್ದೇನೆ. ಇನ್ನು ಈ ಮಹತ್ವದ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಾಣವನ್ನೇ ಕೊಡಲು ನಾನು ಸಿದ್ಧ’.<br /> <br /> ಜಗತ್ತಿನ ಅನೇಕ ದೇಶಭಾಷೆಗಳ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳನ್ನು ಜೀವಮಾನವಿಡೀ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿರುವ ಜೋಗಾಸಿಂಗ್, ಈಚೆಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿರುವಂತೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದ ಬಗೆಗಿನ ನನ್ನ ಭ್ರಮೆಗಳು ಕರಗತೊಡಗಿದವು.<br /> <br /> ತಾಯ್ನುಡಿಗಳ ಪರವಾದ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಜೊತೆಗೆ ಚಳವಳಿಯನ್ನೂ ರೂಪಿಸುತ್ತಿರುವ ಜೋಗಾಸಿಂಗ್ ಮೊನ್ನೆ ಹಲವು ದೇಶಗಳ ತಾಜಾ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು: ಅಮೆರಿಕದ ನವಾಜೋ ಭಾಷೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಭಾಷೆ ನವಾಜೋನಲ್ಲಿ ಕಲಿತರು; ಅವರ ಎರಡನೇ ಭಾಷೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್. ಅದೇ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನವಾಜೋ ಭಾಷೆಯ ಇನ್ನಿತರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಕಲಿತರು. ಆದರೆ ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಭಾಷೆ ನವಾಜೋದಲ್ಲಿ ಕಲಿತವರು ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ... ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ತೆರೆಸುವ ಇಂಥ ವಿವರಗಳು ಜೋಗಾಸಿಂಗ್ ಅವರ <strong>punjabiuniversity. academia.edu/jogasingh </strong>ವೆಬ್ಸೈಟಿ ನಲ್ಲಿವೆ.<br /> <br /> ಈಚೆಗೆ ಕುವೆಂಪು ಭಾಷಾ ಭಾರತಿ ಪ್ರಾಧಿಕಾರ ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವ ‘ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ದೇಶಭಾಷೆಗಳು’ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ದೇಶಭಾಷೆಗಳ ಸ್ಥಿತಿಗತಿ ಬಗ್ಗೆ ಜೋಗಾಸಿಂಗ್ ಹಾಗೂ ಇನ್ನಿತರ ಮುಖ್ಯ ಭಾಷಾ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮಾಡಿರುವ ಮಹತ್ವದ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗಳಿವೆ. ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನ ತೀರ್ಪಿನ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿಗರು ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಆಳವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸಿ ಕ್ರಿಯೆಗಿಳಿಯಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.<br /> ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆ ತಿಳಿಸಿ: editpagefeedback@prajavani.co.in</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>