<p>ನಾನು ನನ್ನ ಜರ್ಮನಿ ವಾಸವನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸಿ ದೆಹಲಿಗೆ ಮರಳಿದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಓಡಾಟಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ಕಾರನ್ನು ಕೊಂಡೆ. ನನಗೆ ಡ್ರೈವಿಂಗ್ ಬರುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲೇ ನನ್ನ ವಿಭಾಗದ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಗೆಳೆಯರಿಗೆ ‘ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೆ ಡ್ರೈವರನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಡಿ’ ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ.<br /> <br /> ನನ್ನ ಮತ್ತು ಡ್ರೈವರ್ಗಳ ಸಂಬಂಧ ಎಂದೂ ಅಷ್ಟು ಸುಗಮವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನವರಿಗೆ ಅತಿ ಸಲುಗೆ ಕೊಡುತ್ತೇನೆಂದು ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲರ ಆಪಾದನೆ. ‘ಓನರ್ರು ಓನರ್ ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಡ್ರೈವರ್ರೂ ಡ್ರೈವರ್ ಹಾಗೆ ಇರುತ್ತಾನೆ, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೂಡುತ್ತಾನೆ’- ಇದು ನನ್ನ ಬಹುತೇಕ ಗೆಳೆಯರ ಅಮೃತವಾಣಿ. ಆದರೆ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟರೂ ನನಗೆ ಹಾಗಿರಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ಮನೆ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಇದರಿಂದ ಹಲವು ಸಲ ಏಟು ತಿಂದದ್ದೂ ಉಂಟು.<br /> <br /> ಬೇರೆಯವರಿಂದ ಭಿನ್ನವಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡ ಕೂಡಲೇ ಡ್ರೈವರುಗಳು ಸದರವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳತೊಡಗುತ್ತಾರೆ. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಇದು ವಿಕೋಪಕ್ಕೆ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತದೆ. ನನಗೇನೂ ವ್ಯಸನವಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಸ್ವಭಾವಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡರೆ ಮಾತ್ರ ನನಗೆ ಸುಖನಿದ್ದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅಶಾಂತಿ, ನಿದ್ರಾನಾಶ. ಬರುವ ಮುಂದಿನವನು ಒಂದಷ್ಟು ದಿನ ಸರಿಯಾಗಿದ್ದು ಮತ್ತೆ ಬಾಲ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಾನೆ. ಅವನಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬ-. ಇದೊಂದು ಧಾರಾವಾಹಿ.<br /> <br /> ‘ಈ ಸಲ ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೆ ಡ್ರೈವರ್ನನ್ನು ಹುಡುಕಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ’ ಅಂತ ಸ್ನೇಹಿತರು ಮೊದಲೇ ತಿಳಿಸಿದ್ದರು. ಬಹಳ ಅನುಭವಿಗಳೂ ನನ್ನ ಹಿತೈಷಿಗಳೂ ಆಗಿರುವ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಪೂರ್ತಿ ನಂಬಿಕೆ. ಒಂದು ದಿನ ಹೊಸ ಡ್ರೈವರ್ರನ್ನು ಕರೆತಂದರು. ಆಕೆ ಇಪ್ಪತ್ತರ ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿ ಎಂದು ನಾನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಸ್ನೇಹಿತರ ಸಲಹೆಗೆ ಇಲ್ಲವೆನ್ನಲು ಮನಸ್ಸು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಡ್ರೈವರಾಗಿ ನೇಮಕ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನನಗೆ ಊಹಿಸಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ತೀರ್ಮಾನವನ್ನು ಎರಡು ದಿನಗಳ ನಂತರ ತಿಳಿಸುವುದಾಗಿ ಜಾರಿಕೊಂಡೆ. ‘ಗಂಡು ಡ್ರೈವರುಗಳು ಯಾಕೆ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ’ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಲಾಗಿ ಒಬ್ಬ ಗಂಡು ಡ್ರೈವರನ್ನೂ ಅವರು ಹುಡುಕಿದ್ದರಾದರೂ ಆಮೇಲೆ ಅವನು ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಕಳ್ಳನೂ ಗುಂಡು ಮಾಸ್ಟರನೂ ಆಗಿರುವುದು ತಿಳಿದುಬಂತಂತೆ.<br /> <br /> ನನ್ನ ಎಲ್ಲ ಆತ್ಮೀಯರಿಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿದೆ. ಎಲ್ಲರದೂ ಏಕಾಭಿಪ್ರಾಯ: ‘ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಖಂಡಿತಾ ನೇಮಕ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ. ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿ ಬೇಕಾದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಿಮಗೇಕೆ ಈ ಉಸಾಬರಿ? ಹೆಚ್ಚುಕಮ್ಮಿಯಾದರೆ ಜವಾಬುದಾರಿ ಯಾರದು? ಅಲ್ಲದೆ ನೀವು ಮೊದಲೇ ಮೊದ್ದು. ಆ ಹುಡುಗಿ ಎಂಥ ಪ್ರಚಂಡಳಿದ್ದಾಳೋ ನಿಮಗೇನು ಗೊತ್ತು? ನೀವು ಮನೆಗೆ ಬರುವುದು ಲೇಟಾದರೆ ಅವಳನ್ನು ತಿರುಗಿ ಕಳಿಸುವುದು ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ. ಮೊದಲೇ ದೆಹಲಿ ಮಾನಭಂಗದ ಮಹಾನಗರ. ತಡವಾದಾಗ, ನೀವು ಪಾರ್ಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ಹುಡುಗಿ ನಿಮ್ಮ ದುರುಪಯೋಗ ಮಾಡಿ ಕೊಂಡರೆ? ಅಥವಾ ನೀವೇ ಮತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದದ್ದನ್ನು ಮಾತಾಡಿದರೆ? ನೂರು ಬಾರಿ ಯೋಚಿಸಿ’.<br /> <br /> ಇನ್ನೂ ಹೈಸ್ಕೂಲು ಹುಡುಗಿಯ ಹಾಗೆ ಕಾಣುವ ಆ ಮುಗ್ಧ ಮುಖದ ಹುಡುಗಿ ನನಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡುವಳೆಂಬ ಮಾತು ಸರಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಅಥವಾ ಗುಂಡಿನ ಅಮಲಲ್ಲಿ ಅವ್ಯವಹಾರ ಮಾಡುವ ಭೀತಿಯೂ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡಲಿಲ್ಲ. ಗುಂಡು ನನ್ನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಶೆರೆಯಲ್ಲ, ಶಂಕರಿ. ಆದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡಿದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿವು: ರಾತ್ರಿ ಲೇಟಾದರೆ ಅವಳನ್ನು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಮನೆ ತಲುಪುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೇಗೆ? ಮೊದಲೇ ನಾನು ನಾಟಕ ನೋಡಲು ಹೋಗುವವನು. ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತರ ನಂತರ ನಾನು ನಾಟಕ ನೋಡುತ್ತ ಕೂತಿದ್ದಾಗ ಹೊರಗೆ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ನಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಕಾರಿನಲ್ಲಿರುವಾಗ ಏನಾದರೂ ಅಚಾತುರ್ಯ ಸಂಭವಿಸಬಹುದು- ಇತ್ಯಾದಿ. ಆಯಿತು, ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವಾಗದಂತೆ ಅವಳನ್ನು ಒಂದೆಡೆ ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡ ಶಾಸ್ತ್ರ ಮಾಡಿ ಯಾವುದಾದರೂ ನೆಪ ಹೇಳಿ ಕೈಬಿಡುವುದೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದೆ. ಮರುದಿವಸ ಅವಳನ್ನು ಬರ ಹೇಳಿರೆಂದು ತಿಳಿಸಿದೆ.<br /> <br /> ಅವಳನ್ನು ನನ್ನ ಆ ಸ್ನೆಹಿತರು ಮಾರನೆ ದಿನವೇ ಮನೆಗೆ ಕರೆತಂದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ಸುಂದರಿಯೇನಲ್ಲ. ಈ ಹಿಂದೆ ನನಗೆ ಪರಿಚಿತರಾದ ಒಬ್ಬ ವಿದ್ವಾಂಸೆಯ ಡ್ರೈವರಾಗಿ ಒಂದು ವರ್ಷ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಳು. ಆ ವಿದ್ವಾಂಸೆ ಮಹಾನ್ ತಲೆ ತಿರುಕಿ, ಪರಪೀಡನಪರಾಯಣೆ. ‘ಅವಳ ಬಳಿ ಯಾಕೆ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟೆ’ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಆ ಹುಡುಗಿ- ಸರಿತಾ ದೀಕ್ಷಿತ್- ಒಂದು ಎನ್ಜಿಒ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮೂಲಕ ಆಕೆಯ ಬಳಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದಾಗಿಯೂ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಒಪ್ಪಂದದ ಪ್ರಕಾರ ಅವಳ ಜೊತೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಾಗಿಯೂ ಆನಂತರ ವಿದ್ವಾಂಸೆ ಹಲವು ಮಾಸ ವಿದೇಶಯಾನ ಹೊರಟದ್ದರಿಂದಲೂ ತನ್ನ ಕೆಲಸದ ಅವಧಿ ಮುಗಿದಿದ್ದರಿಂದಲೂ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟೆನೆಂದಳು. ತನ್ನ ಹಿಂದಿನ ಮಾಲೀಕಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಟ್ಟ ಮಾತನ್ನಾಡದಿರಲು ಆಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.<br /> <br /> ‘ಯಾಕೆ, ಈ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ಓದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕೆಲಸ ಮಾಡಹೊರಟಿದ್ದೀಯ’ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ, ‘ಓದಿಗಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀನಿ’ ಎಂದಳು. ‘ವಾರವೆಲ್ಲಾ ದುಡಿದು ಭಾನುವಾರ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೀನಿ’ ಅಂದಳು. ಇದುವರೆಗೂ ಉಪಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲ್ಲಿ ಅನುಕಂಪ ಮೂಡಿತು. ‘ಸರ್, ಹನ್ನೊಂದನೆ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದ ದುಡಿದುಕೊಂಡೇ ಓದುತ್ತಾ ಬಂದಿದೀನಿ’ ಅಂದಾಗ ತಲ್ಲೀನನಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದೆ.<br /> <br /> ಮೂಲತಃ ಅವಳ ಹಿರೀಕರು ಕಾನ್ಪುರ ಪಕ್ಕದ ಹಳ್ಳಿಯವರು. ಪೂಜಾರಿಗಳ ಕುಟುಂಬ. ತಾತ ಜೀವನವಿಡೀ ಪೂಜೆ ಪುನಸ್ಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಅಲಕ್ಷ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದ. ತಾತನ ಮೇಲಿನ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಅಪ್ಪ ಕುಡಿತದ ದಾಸನಾದ. ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಕೈಸಾಗದೆ ದೆಹಲಿಗೆ ಬಂದರು. ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಯಾವ ಕೆಲಸವೂ ಕೈಹತ್ತಲಿಲ್ಲ. ತಾಯಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ದುಡಿದು ಸಂಪಾದಿಸಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸಾಕಿದಳು. ಹಿರಿಯ ಮಗಳಿಗೆ ಮದುವೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿದಳು. ಅವಳಿಗೊಂದು ಗಂಡು ಮಗುವಾಯಿತು. ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕ–ಭಾವ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ಸತ್ತುಹೋಗಿ ಮಗು ಅನಾಥವಾಯಿತು.<br /> <br /> ಮಗು ಸಾಕಲು ತಾಯಿ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಉಳಿಯುವಂತಾಯಿತು. ಆಗ ಸರಿತಾಗೆ ಹನ್ನೊಂದು. ಮೂರನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅಪ್ಪ ಕಾಸು ಕೀಳುವನೇ ಹೊರತು ತರುವವನಲ್ಲ. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಮಗು ಸಾಕುವ ಪೂರ್ಣಾವಧಿ ಹೊಣೆ. ತನಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಕ್ಲಾಸಿನವರಿಗೆ ಪಾಠ ಹೇಳಿ ಸರಿತಾ ತನ್ನ ಓದಿಗೂ ಮನೆಯವರಿಗೂ ದುಡಿಯತೊಡಗಿದಳು. ಒಬ್ಬ ಅಣ್ಣನಿದ್ದರೂ ಅವನೂ ಅಪ್ಪನ ಹಾಗೆ ಉಂಡಾಡಿಗುಂಡ. ಆ ಕಿರಿಯ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೆ ಈ ಹುಡುಗಿ ದುಡಿದು, ಮನೆಯನ್ನೂ ಮಗುವನ್ನೂ ಸಾಕುತ್ತಾ ತನ್ನ ಓದನ್ನೂ ಸಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿ.ಎ. ಮೊದಲ ವರ್ಷದವರೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ.<br /> <br /> ‘ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ಸರ್, ನಾನಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕವಳು. ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಬಳ ಕೇಳಬಾರದು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಅಗತ್ಯ ನನ್ನ ಯೋಗ್ಯತೆಗಿಂತಾ ದೊಡ್ಡದು. ಎಷ್ಟು ಸಾಧ್ಯವೋ ಅಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಸಂಬಳ ಕೊಡಿ ಸರ್’ ಎಂದು ನಿರ್ಭಾವುಕಳಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ‘ಅಲ್ಲಮ್ಮ, ಎಷ್ಟು ದಿವಸ ಹೀಗೆ?’ ಅಂತ ಕೇಳಲಾಗಿ, ‘ಸರ್, ಕಾಲ ಹೀಗೇ ಇರಲ್ಲ. ನಾನು ಡಿಗ್ರಿ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಲಾಯರಾಗಬೇಕು. ನನಗೆ ಬಡತನ ಸಾಕಾಗಿದೆ. ಒಂದು ಉನ್ನತಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕು ಸರ್, ನಿಮ್ಮಂಗೆ’ ಅಂದಳು. ಅವಳ ದನಿಯಲ್ಲಿ ನೋವಿತ್ತು; ಆದರೆ ಅಧೀರತೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ‘ಸರ್ ನಾನು ಅದೆಷ್ಟೋ ಪೂಜೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೆ ಅಕ್ಕ ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆ ಹೋಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟೆ. ಈಗ ನನಗೆ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ ವಿಶ್ವಾಸ. ನೀವೇ ನೋಡುವಿರಂತೆ, ನಾನು ಎಷ್ಟು ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೀನಿ ಅನ್ನೋದನ್ನ’ ಎಂದು ದೃಢವಾಗಿ ನುಡಿದಳು. ‘ಸರಿ ಒಂದಷ್ಟು ದಿನ ಕೆಲಸ ಮಾಡಮ್ಮ ನೋಡೋಣ’ ಎಂದೆ.<br /> <br /> ಅವಳ ಡ್ರೈವಿಂಗ್ನಲ್ಲಿ ತಪ್ಪು ಕಂಡು ಹಿಡಿಯುವುದೇ ಕಷ್ಟವಾಯಿತು. ಬೇಕಾಗಿಯೇ ಸೌತ್ ದೆಹಲಿಯ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಗಗಳಲ್ಲಿ, ಇಕ್ಕಟ್ಟು ಗಲ್ಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಾರು ಓಡಿಸೆಂದು ಹೇಳಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದೆ. ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಅವಳು ಪಾಸಾದಳು. ಅವಳನ್ನು ಬೇಡವೆನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಒಂದೂ ಕಾರಣ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಮೂಡತೊಡಗಿತು. ‘ಸರ್ ನಿಮಗೆ ದೋಹಾ ಗೊತ್ತಾ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು. ‘ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಹೇಳು’ ಎಂದೆ. ಕಬೀರ್, ರಸಖಾನ್, ರಹೀಂ ಅವರ ದೋಹಾಗಳನ್ನು ರಸವತ್ತಾಗಿ ಹಾಡತೊಡಗಿದಳು. ಒಗಟಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳತೊಡಗಿದಳು: ‘ಸರ್ ನೀರಿಗಿಂತ ನಿರ್ಮಲವಾದುದು ಯಾವುದು?’ ‘ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ನೀನೇ ಹೇಳು’. ‘ಸದ್ಗುಣ ಸರ್’. ‘ಸರ್ ಹಿಂದೆ ಮನುಷ್ಯ ಮಾಡಿದ ಮುಂದೆ ದೇವರು ಮಾಡಿದ ಗಾಡಿ ಯಾವುದು?’ ‘ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ತಾಯಿ, ನೀನೇ ಹೇಳು’? ‘ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿ. ದೇವರು ಎತ್ತನ್ನು ಮಾಡಿದ, ಮನುಷ್ಯ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಮಾಡಿದ’ ಎಂದಳು.<br /> <br /> ಆ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಯ ಬಗ್ಗೆ ನನಗಿದ್ದ ದಯೆ ಈಗ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ‘ನಿನಗೆ ಬೀಳುವ ಕನಸುಗಳು ಯಾವುವು’ ಅಂತ ಕೇಳಿದಾಗ ಅವಳೆಂದಳು: ‘ಹಾವಿನ ಕನಸು ಸರ್. ಅದು ಕಚ್ಚಲು ಬಂದಾಗ ನಾನು ಓಟ ಕೀಳುತ್ತೀನಿ. ಇನ್ನೊಂದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬರುವ ಕನಸು, ನಾನು ಕುದುರೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡೋದು. ಹೌದು ಸರ್, ನಿಮ್ಮಂಥವರು ದಾರಿ ತೋರಿಸಿದರೆ ನಾನೂ ದೊಡ್ಡ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತೀನಿ. ನನ್ನ ಅಕ್ಕನ ಮಗನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಸುತ್ತೀನಿ. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಕಡೆ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ತೀನಿ. ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಹಾಗೇ ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿರುವ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿ ಸಹಾಯ ನೀಡುತ್ತೀನಿ’.<br /> <br /> ‘ಅಲ್ಲಮ್ಮ, ಇಪ್ಪತ್ತು ದಾಟಿದೀಯ. ಪ್ರೇಮ-ಗೀಮ ಇಲ್ಲವೋ?’ ಎಂದರೆ, ‘ಅದೆಲ್ಲಾ ಸಿನಿಮಾ,- ಟೀವೀಲಿ. ನನಗೆ ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಸಮಯವೇ ಇಲ್ಲ ಸರ್. ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯೆಲ್ಲ ಆ ಮಗುವಿಗೆ ಮೀಸಲು’ ಎನ್ನುತ್ತಾಳೆ. ಈ ದಿಟ್ಟ, ನೇರವಂತಿಕೆ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ನನಗೆ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಬಗೆಗಿದ್ದ ಅಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಕದಲಿಸಿದ್ದಾಳೆ. ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ದುರ್ಬಲರು, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರನ್ನು ನಮ್ಮಂಥ ಜಗದೋದ್ಧಾರರು ಕಾಪಾಡಬೇಕು ಎಂಬ ಗಂಡುನಂಬಿಕೆ ನನ್ನ ಮನದಾಳದಲ್ಲಿತ್ತು. ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾದ ಇನ್ನೊಂದು ಭಾವನೆ: ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಏನೇ ಆದರೂ ಅಪಾಯಕಾರಿಗಳು. ಈ ಕಾರಣ ದಿಂದಲೇ ಅವಳನ್ನು ನೌಕರಿಗಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಾರದೆಂದು ನನ್ನ ಗಂಡು ಸ್ನೇಹಿತರು ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದು.<br /> <br /> ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿ ದೇವಪ್ರಿಯಾಗೆ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ ಅವಳು ರೇಗಿದಳು: ‘ಏನು ಸರ್, ನಿಮ್ಮಂಥವರು ಆ ದಿಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಗೆ ಸಹಾಯ ನೀಡದಿದ್ದರೆ, ಎಲ್ಲ ಗಂಡಸರೂ ಹೀಗೇ ಯೋಚಿಸಿದರೆ ಅವಳ ಅದಮ್ಯ ಕನಸು ನನಸಾಗುವುದು ಹೇಗೆ? ನಿಮ್ಮ ಗಂಡು ಡ್ರೈವರುಗಳು ನಿಮಗೆ ಕೊಟ್ಟ ತೊಂದರೆಗೆ ನಾನೇ ಸಾಕ್ಷಿ. ಹುಡುಗಿ ಅನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅವಳಿಗೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡದಿದ್ದರೆ ನೀವೂ ಎಲ್ಲ ಗಂಡಸರ ಹಾಗೇ ಅಂತ ಅರ್ಥ’.<br /> <br /> ‘ಏನಮ್ಮಾ, ರಾತ್ರಿ ಲೇಟಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಭಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ಸರಿತಾ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾಳೆ: ‘ಸರ್ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಸರಿತಾ. ಅಂದರೆ ನದಿ. ಹರಿಯುವ ನೀರಿಗೆ ಕಳಂಕವಿಲ್ಲ. ನಾನು ಸದಾ ನನ್ನ ಗುರಿಯಲ್ಲಿ ಮನಸಿಟ್ಟಿರುವುದರಿಂದ ನನಗೆ ಯಾವ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲ. ನಮ್ಮಪ್ಪ ನೆನ್ನೆ ಕುಡಿದು ಕೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚದಿದ್ದರೆ ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ರೇಗಿದಾಗ ತೆಪ್ಪಗಾದ’.<br /> ಮೀಡಿಯಾ ತುಂಬ ರೇಪಿನ ದಾರುಣ ದೃಶ್ಯಗಳು, ವರ್ಣನೆಗಳು. ಅವು ಮಹಿಳೆಯರ ಅಸಹಾಯಕತೆಯ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತಿವೆ. ಆದರೆ ಇಂದಿನ ಯುವತಿಯರೆಂದರೆ ಬರೀ ರೇಪಿನ ಶಿಕಾರಿಗಳಲ್ಲ. ಸ್ವಗೌರವಕ್ಕಾಗಿ ಸದಾ ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವ ಸರಿತಾಳಂಥವರೂ ಇದ್ದಾರೆ.<br /> <br /> <strong>ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆ ತಿಳಿಸಿ: editpagefeedback@prajavani.co.in</strong></p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
<p>ನಾನು ನನ್ನ ಜರ್ಮನಿ ವಾಸವನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸಿ ದೆಹಲಿಗೆ ಮರಳಿದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಓಡಾಟಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ಕಾರನ್ನು ಕೊಂಡೆ. ನನಗೆ ಡ್ರೈವಿಂಗ್ ಬರುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲೇ ನನ್ನ ವಿಭಾಗದ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಗೆಳೆಯರಿಗೆ ‘ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೆ ಡ್ರೈವರನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಡಿ’ ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ.<br /> <br /> ನನ್ನ ಮತ್ತು ಡ್ರೈವರ್ಗಳ ಸಂಬಂಧ ಎಂದೂ ಅಷ್ಟು ಸುಗಮವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನವರಿಗೆ ಅತಿ ಸಲುಗೆ ಕೊಡುತ್ತೇನೆಂದು ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲರ ಆಪಾದನೆ. ‘ಓನರ್ರು ಓನರ್ ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಡ್ರೈವರ್ರೂ ಡ್ರೈವರ್ ಹಾಗೆ ಇರುತ್ತಾನೆ, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೂಡುತ್ತಾನೆ’- ಇದು ನನ್ನ ಬಹುತೇಕ ಗೆಳೆಯರ ಅಮೃತವಾಣಿ. ಆದರೆ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟರೂ ನನಗೆ ಹಾಗಿರಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ಮನೆ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಇದರಿಂದ ಹಲವು ಸಲ ಏಟು ತಿಂದದ್ದೂ ಉಂಟು.<br /> <br /> ಬೇರೆಯವರಿಂದ ಭಿನ್ನವಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡ ಕೂಡಲೇ ಡ್ರೈವರುಗಳು ಸದರವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳತೊಡಗುತ್ತಾರೆ. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಇದು ವಿಕೋಪಕ್ಕೆ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತದೆ. ನನಗೇನೂ ವ್ಯಸನವಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಸ್ವಭಾವಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡರೆ ಮಾತ್ರ ನನಗೆ ಸುಖನಿದ್ದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅಶಾಂತಿ, ನಿದ್ರಾನಾಶ. ಬರುವ ಮುಂದಿನವನು ಒಂದಷ್ಟು ದಿನ ಸರಿಯಾಗಿದ್ದು ಮತ್ತೆ ಬಾಲ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಾನೆ. ಅವನಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬ-. ಇದೊಂದು ಧಾರಾವಾಹಿ.<br /> <br /> ‘ಈ ಸಲ ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೆ ಡ್ರೈವರ್ನನ್ನು ಹುಡುಕಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ’ ಅಂತ ಸ್ನೇಹಿತರು ಮೊದಲೇ ತಿಳಿಸಿದ್ದರು. ಬಹಳ ಅನುಭವಿಗಳೂ ನನ್ನ ಹಿತೈಷಿಗಳೂ ಆಗಿರುವ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಪೂರ್ತಿ ನಂಬಿಕೆ. ಒಂದು ದಿನ ಹೊಸ ಡ್ರೈವರ್ರನ್ನು ಕರೆತಂದರು. ಆಕೆ ಇಪ್ಪತ್ತರ ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿ ಎಂದು ನಾನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಸ್ನೇಹಿತರ ಸಲಹೆಗೆ ಇಲ್ಲವೆನ್ನಲು ಮನಸ್ಸು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಡ್ರೈವರಾಗಿ ನೇಮಕ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನನಗೆ ಊಹಿಸಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ತೀರ್ಮಾನವನ್ನು ಎರಡು ದಿನಗಳ ನಂತರ ತಿಳಿಸುವುದಾಗಿ ಜಾರಿಕೊಂಡೆ. ‘ಗಂಡು ಡ್ರೈವರುಗಳು ಯಾಕೆ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ’ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಲಾಗಿ ಒಬ್ಬ ಗಂಡು ಡ್ರೈವರನ್ನೂ ಅವರು ಹುಡುಕಿದ್ದರಾದರೂ ಆಮೇಲೆ ಅವನು ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಕಳ್ಳನೂ ಗುಂಡು ಮಾಸ್ಟರನೂ ಆಗಿರುವುದು ತಿಳಿದುಬಂತಂತೆ.<br /> <br /> ನನ್ನ ಎಲ್ಲ ಆತ್ಮೀಯರಿಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿದೆ. ಎಲ್ಲರದೂ ಏಕಾಭಿಪ್ರಾಯ: ‘ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಖಂಡಿತಾ ನೇಮಕ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ. ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿ ಬೇಕಾದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಿಮಗೇಕೆ ಈ ಉಸಾಬರಿ? ಹೆಚ್ಚುಕಮ್ಮಿಯಾದರೆ ಜವಾಬುದಾರಿ ಯಾರದು? ಅಲ್ಲದೆ ನೀವು ಮೊದಲೇ ಮೊದ್ದು. ಆ ಹುಡುಗಿ ಎಂಥ ಪ್ರಚಂಡಳಿದ್ದಾಳೋ ನಿಮಗೇನು ಗೊತ್ತು? ನೀವು ಮನೆಗೆ ಬರುವುದು ಲೇಟಾದರೆ ಅವಳನ್ನು ತಿರುಗಿ ಕಳಿಸುವುದು ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ. ಮೊದಲೇ ದೆಹಲಿ ಮಾನಭಂಗದ ಮಹಾನಗರ. ತಡವಾದಾಗ, ನೀವು ಪಾರ್ಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ಹುಡುಗಿ ನಿಮ್ಮ ದುರುಪಯೋಗ ಮಾಡಿ ಕೊಂಡರೆ? ಅಥವಾ ನೀವೇ ಮತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದದ್ದನ್ನು ಮಾತಾಡಿದರೆ? ನೂರು ಬಾರಿ ಯೋಚಿಸಿ’.<br /> <br /> ಇನ್ನೂ ಹೈಸ್ಕೂಲು ಹುಡುಗಿಯ ಹಾಗೆ ಕಾಣುವ ಆ ಮುಗ್ಧ ಮುಖದ ಹುಡುಗಿ ನನಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡುವಳೆಂಬ ಮಾತು ಸರಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಅಥವಾ ಗುಂಡಿನ ಅಮಲಲ್ಲಿ ಅವ್ಯವಹಾರ ಮಾಡುವ ಭೀತಿಯೂ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡಲಿಲ್ಲ. ಗುಂಡು ನನ್ನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಶೆರೆಯಲ್ಲ, ಶಂಕರಿ. ಆದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡಿದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿವು: ರಾತ್ರಿ ಲೇಟಾದರೆ ಅವಳನ್ನು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಮನೆ ತಲುಪುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೇಗೆ? ಮೊದಲೇ ನಾನು ನಾಟಕ ನೋಡಲು ಹೋಗುವವನು. ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತರ ನಂತರ ನಾನು ನಾಟಕ ನೋಡುತ್ತ ಕೂತಿದ್ದಾಗ ಹೊರಗೆ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ನಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಕಾರಿನಲ್ಲಿರುವಾಗ ಏನಾದರೂ ಅಚಾತುರ್ಯ ಸಂಭವಿಸಬಹುದು- ಇತ್ಯಾದಿ. ಆಯಿತು, ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವಾಗದಂತೆ ಅವಳನ್ನು ಒಂದೆಡೆ ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡ ಶಾಸ್ತ್ರ ಮಾಡಿ ಯಾವುದಾದರೂ ನೆಪ ಹೇಳಿ ಕೈಬಿಡುವುದೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದೆ. ಮರುದಿವಸ ಅವಳನ್ನು ಬರ ಹೇಳಿರೆಂದು ತಿಳಿಸಿದೆ.<br /> <br /> ಅವಳನ್ನು ನನ್ನ ಆ ಸ್ನೆಹಿತರು ಮಾರನೆ ದಿನವೇ ಮನೆಗೆ ಕರೆತಂದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ಸುಂದರಿಯೇನಲ್ಲ. ಈ ಹಿಂದೆ ನನಗೆ ಪರಿಚಿತರಾದ ಒಬ್ಬ ವಿದ್ವಾಂಸೆಯ ಡ್ರೈವರಾಗಿ ಒಂದು ವರ್ಷ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಳು. ಆ ವಿದ್ವಾಂಸೆ ಮಹಾನ್ ತಲೆ ತಿರುಕಿ, ಪರಪೀಡನಪರಾಯಣೆ. ‘ಅವಳ ಬಳಿ ಯಾಕೆ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟೆ’ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಆ ಹುಡುಗಿ- ಸರಿತಾ ದೀಕ್ಷಿತ್- ಒಂದು ಎನ್ಜಿಒ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮೂಲಕ ಆಕೆಯ ಬಳಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದಾಗಿಯೂ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಒಪ್ಪಂದದ ಪ್ರಕಾರ ಅವಳ ಜೊತೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಾಗಿಯೂ ಆನಂತರ ವಿದ್ವಾಂಸೆ ಹಲವು ಮಾಸ ವಿದೇಶಯಾನ ಹೊರಟದ್ದರಿಂದಲೂ ತನ್ನ ಕೆಲಸದ ಅವಧಿ ಮುಗಿದಿದ್ದರಿಂದಲೂ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟೆನೆಂದಳು. ತನ್ನ ಹಿಂದಿನ ಮಾಲೀಕಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಟ್ಟ ಮಾತನ್ನಾಡದಿರಲು ಆಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.<br /> <br /> ‘ಯಾಕೆ, ಈ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ಓದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕೆಲಸ ಮಾಡಹೊರಟಿದ್ದೀಯ’ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ, ‘ಓದಿಗಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀನಿ’ ಎಂದಳು. ‘ವಾರವೆಲ್ಲಾ ದುಡಿದು ಭಾನುವಾರ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೀನಿ’ ಅಂದಳು. ಇದುವರೆಗೂ ಉಪಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲ್ಲಿ ಅನುಕಂಪ ಮೂಡಿತು. ‘ಸರ್, ಹನ್ನೊಂದನೆ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದ ದುಡಿದುಕೊಂಡೇ ಓದುತ್ತಾ ಬಂದಿದೀನಿ’ ಅಂದಾಗ ತಲ್ಲೀನನಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದೆ.<br /> <br /> ಮೂಲತಃ ಅವಳ ಹಿರೀಕರು ಕಾನ್ಪುರ ಪಕ್ಕದ ಹಳ್ಳಿಯವರು. ಪೂಜಾರಿಗಳ ಕುಟುಂಬ. ತಾತ ಜೀವನವಿಡೀ ಪೂಜೆ ಪುನಸ್ಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಅಲಕ್ಷ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದ. ತಾತನ ಮೇಲಿನ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಅಪ್ಪ ಕುಡಿತದ ದಾಸನಾದ. ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಕೈಸಾಗದೆ ದೆಹಲಿಗೆ ಬಂದರು. ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಯಾವ ಕೆಲಸವೂ ಕೈಹತ್ತಲಿಲ್ಲ. ತಾಯಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ದುಡಿದು ಸಂಪಾದಿಸಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸಾಕಿದಳು. ಹಿರಿಯ ಮಗಳಿಗೆ ಮದುವೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿದಳು. ಅವಳಿಗೊಂದು ಗಂಡು ಮಗುವಾಯಿತು. ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕ–ಭಾವ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ಸತ್ತುಹೋಗಿ ಮಗು ಅನಾಥವಾಯಿತು.<br /> <br /> ಮಗು ಸಾಕಲು ತಾಯಿ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಉಳಿಯುವಂತಾಯಿತು. ಆಗ ಸರಿತಾಗೆ ಹನ್ನೊಂದು. ಮೂರನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅಪ್ಪ ಕಾಸು ಕೀಳುವನೇ ಹೊರತು ತರುವವನಲ್ಲ. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಮಗು ಸಾಕುವ ಪೂರ್ಣಾವಧಿ ಹೊಣೆ. ತನಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಕ್ಲಾಸಿನವರಿಗೆ ಪಾಠ ಹೇಳಿ ಸರಿತಾ ತನ್ನ ಓದಿಗೂ ಮನೆಯವರಿಗೂ ದುಡಿಯತೊಡಗಿದಳು. ಒಬ್ಬ ಅಣ್ಣನಿದ್ದರೂ ಅವನೂ ಅಪ್ಪನ ಹಾಗೆ ಉಂಡಾಡಿಗುಂಡ. ಆ ಕಿರಿಯ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೆ ಈ ಹುಡುಗಿ ದುಡಿದು, ಮನೆಯನ್ನೂ ಮಗುವನ್ನೂ ಸಾಕುತ್ತಾ ತನ್ನ ಓದನ್ನೂ ಸಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿ.ಎ. ಮೊದಲ ವರ್ಷದವರೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ.<br /> <br /> ‘ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ಸರ್, ನಾನಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕವಳು. ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಬಳ ಕೇಳಬಾರದು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಅಗತ್ಯ ನನ್ನ ಯೋಗ್ಯತೆಗಿಂತಾ ದೊಡ್ಡದು. ಎಷ್ಟು ಸಾಧ್ಯವೋ ಅಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಸಂಬಳ ಕೊಡಿ ಸರ್’ ಎಂದು ನಿರ್ಭಾವುಕಳಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ‘ಅಲ್ಲಮ್ಮ, ಎಷ್ಟು ದಿವಸ ಹೀಗೆ?’ ಅಂತ ಕೇಳಲಾಗಿ, ‘ಸರ್, ಕಾಲ ಹೀಗೇ ಇರಲ್ಲ. ನಾನು ಡಿಗ್ರಿ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಲಾಯರಾಗಬೇಕು. ನನಗೆ ಬಡತನ ಸಾಕಾಗಿದೆ. ಒಂದು ಉನ್ನತಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕು ಸರ್, ನಿಮ್ಮಂಗೆ’ ಅಂದಳು. ಅವಳ ದನಿಯಲ್ಲಿ ನೋವಿತ್ತು; ಆದರೆ ಅಧೀರತೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ‘ಸರ್ ನಾನು ಅದೆಷ್ಟೋ ಪೂಜೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೆ ಅಕ್ಕ ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆ ಹೋಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟೆ. ಈಗ ನನಗೆ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ ವಿಶ್ವಾಸ. ನೀವೇ ನೋಡುವಿರಂತೆ, ನಾನು ಎಷ್ಟು ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೀನಿ ಅನ್ನೋದನ್ನ’ ಎಂದು ದೃಢವಾಗಿ ನುಡಿದಳು. ‘ಸರಿ ಒಂದಷ್ಟು ದಿನ ಕೆಲಸ ಮಾಡಮ್ಮ ನೋಡೋಣ’ ಎಂದೆ.<br /> <br /> ಅವಳ ಡ್ರೈವಿಂಗ್ನಲ್ಲಿ ತಪ್ಪು ಕಂಡು ಹಿಡಿಯುವುದೇ ಕಷ್ಟವಾಯಿತು. ಬೇಕಾಗಿಯೇ ಸೌತ್ ದೆಹಲಿಯ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಗಗಳಲ್ಲಿ, ಇಕ್ಕಟ್ಟು ಗಲ್ಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಾರು ಓಡಿಸೆಂದು ಹೇಳಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದೆ. ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಅವಳು ಪಾಸಾದಳು. ಅವಳನ್ನು ಬೇಡವೆನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಒಂದೂ ಕಾರಣ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಮೂಡತೊಡಗಿತು. ‘ಸರ್ ನಿಮಗೆ ದೋಹಾ ಗೊತ್ತಾ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು. ‘ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಹೇಳು’ ಎಂದೆ. ಕಬೀರ್, ರಸಖಾನ್, ರಹೀಂ ಅವರ ದೋಹಾಗಳನ್ನು ರಸವತ್ತಾಗಿ ಹಾಡತೊಡಗಿದಳು. ಒಗಟಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳತೊಡಗಿದಳು: ‘ಸರ್ ನೀರಿಗಿಂತ ನಿರ್ಮಲವಾದುದು ಯಾವುದು?’ ‘ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ನೀನೇ ಹೇಳು’. ‘ಸದ್ಗುಣ ಸರ್’. ‘ಸರ್ ಹಿಂದೆ ಮನುಷ್ಯ ಮಾಡಿದ ಮುಂದೆ ದೇವರು ಮಾಡಿದ ಗಾಡಿ ಯಾವುದು?’ ‘ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ತಾಯಿ, ನೀನೇ ಹೇಳು’? ‘ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿ. ದೇವರು ಎತ್ತನ್ನು ಮಾಡಿದ, ಮನುಷ್ಯ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಮಾಡಿದ’ ಎಂದಳು.<br /> <br /> ಆ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಯ ಬಗ್ಗೆ ನನಗಿದ್ದ ದಯೆ ಈಗ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ‘ನಿನಗೆ ಬೀಳುವ ಕನಸುಗಳು ಯಾವುವು’ ಅಂತ ಕೇಳಿದಾಗ ಅವಳೆಂದಳು: ‘ಹಾವಿನ ಕನಸು ಸರ್. ಅದು ಕಚ್ಚಲು ಬಂದಾಗ ನಾನು ಓಟ ಕೀಳುತ್ತೀನಿ. ಇನ್ನೊಂದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬರುವ ಕನಸು, ನಾನು ಕುದುರೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡೋದು. ಹೌದು ಸರ್, ನಿಮ್ಮಂಥವರು ದಾರಿ ತೋರಿಸಿದರೆ ನಾನೂ ದೊಡ್ಡ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತೀನಿ. ನನ್ನ ಅಕ್ಕನ ಮಗನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಸುತ್ತೀನಿ. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಕಡೆ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ತೀನಿ. ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಹಾಗೇ ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿರುವ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿ ಸಹಾಯ ನೀಡುತ್ತೀನಿ’.<br /> <br /> ‘ಅಲ್ಲಮ್ಮ, ಇಪ್ಪತ್ತು ದಾಟಿದೀಯ. ಪ್ರೇಮ-ಗೀಮ ಇಲ್ಲವೋ?’ ಎಂದರೆ, ‘ಅದೆಲ್ಲಾ ಸಿನಿಮಾ,- ಟೀವೀಲಿ. ನನಗೆ ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಸಮಯವೇ ಇಲ್ಲ ಸರ್. ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯೆಲ್ಲ ಆ ಮಗುವಿಗೆ ಮೀಸಲು’ ಎನ್ನುತ್ತಾಳೆ. ಈ ದಿಟ್ಟ, ನೇರವಂತಿಕೆ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ನನಗೆ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಬಗೆಗಿದ್ದ ಅಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಕದಲಿಸಿದ್ದಾಳೆ. ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ದುರ್ಬಲರು, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರನ್ನು ನಮ್ಮಂಥ ಜಗದೋದ್ಧಾರರು ಕಾಪಾಡಬೇಕು ಎಂಬ ಗಂಡುನಂಬಿಕೆ ನನ್ನ ಮನದಾಳದಲ್ಲಿತ್ತು. ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾದ ಇನ್ನೊಂದು ಭಾವನೆ: ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಏನೇ ಆದರೂ ಅಪಾಯಕಾರಿಗಳು. ಈ ಕಾರಣ ದಿಂದಲೇ ಅವಳನ್ನು ನೌಕರಿಗಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಾರದೆಂದು ನನ್ನ ಗಂಡು ಸ್ನೇಹಿತರು ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದು.<br /> <br /> ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿ ದೇವಪ್ರಿಯಾಗೆ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ ಅವಳು ರೇಗಿದಳು: ‘ಏನು ಸರ್, ನಿಮ್ಮಂಥವರು ಆ ದಿಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಗೆ ಸಹಾಯ ನೀಡದಿದ್ದರೆ, ಎಲ್ಲ ಗಂಡಸರೂ ಹೀಗೇ ಯೋಚಿಸಿದರೆ ಅವಳ ಅದಮ್ಯ ಕನಸು ನನಸಾಗುವುದು ಹೇಗೆ? ನಿಮ್ಮ ಗಂಡು ಡ್ರೈವರುಗಳು ನಿಮಗೆ ಕೊಟ್ಟ ತೊಂದರೆಗೆ ನಾನೇ ಸಾಕ್ಷಿ. ಹುಡುಗಿ ಅನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅವಳಿಗೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡದಿದ್ದರೆ ನೀವೂ ಎಲ್ಲ ಗಂಡಸರ ಹಾಗೇ ಅಂತ ಅರ್ಥ’.<br /> <br /> ‘ಏನಮ್ಮಾ, ರಾತ್ರಿ ಲೇಟಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಭಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆ?’ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ಸರಿತಾ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾಳೆ: ‘ಸರ್ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಸರಿತಾ. ಅಂದರೆ ನದಿ. ಹರಿಯುವ ನೀರಿಗೆ ಕಳಂಕವಿಲ್ಲ. ನಾನು ಸದಾ ನನ್ನ ಗುರಿಯಲ್ಲಿ ಮನಸಿಟ್ಟಿರುವುದರಿಂದ ನನಗೆ ಯಾವ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲ. ನಮ್ಮಪ್ಪ ನೆನ್ನೆ ಕುಡಿದು ಕೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚದಿದ್ದರೆ ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ರೇಗಿದಾಗ ತೆಪ್ಪಗಾದ’.<br /> ಮೀಡಿಯಾ ತುಂಬ ರೇಪಿನ ದಾರುಣ ದೃಶ್ಯಗಳು, ವರ್ಣನೆಗಳು. ಅವು ಮಹಿಳೆಯರ ಅಸಹಾಯಕತೆಯ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತಿವೆ. ಆದರೆ ಇಂದಿನ ಯುವತಿಯರೆಂದರೆ ಬರೀ ರೇಪಿನ ಶಿಕಾರಿಗಳಲ್ಲ. ಸ್ವಗೌರವಕ್ಕಾಗಿ ಸದಾ ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವ ಸರಿತಾಳಂಥವರೂ ಇದ್ದಾರೆ.<br /> <br /> <strong>ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆ ತಿಳಿಸಿ: editpagefeedback@prajavani.co.in</strong></p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>