ನುಡಿ ಬೆಳಗು–24: ಒಬ್ಬನೇ ಚಾಲಕ ಇರಬೇಕು!

ಮಳೆ ಬರತೈತಿ. ರೈತ ಅಂತಾನ ‘ನಮ್ಮ ಹೊಲದ ಮ್ಯಾಲೆ ಮಾತ್ರ ಮಳೆ ಬರಲಿ’ ಅಂತ. ಅದೇ ಬೀದಿ ವ್ಯಾಪಾರಿ ‘ಒಟ್ಟ ಮಳೆನೇ ಬರಬಾರದು’ ಅಂತಾನ. ಆದರೆ, ಮಳೆ ಯಾರ ಮಾತನ್ನೂ ಕೇಳೋದಿಲ್ಲ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕೋಟಿ ಕೋಟಿ ಜನರಿದ್ದಾರೆ. ಅವರವರ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ಜಗತ್ತು ನಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇನು? ಈಗ ಒಂದು ಬಸ್ ಐತಿ. ಹತ್ತಿದ ಪ್ರಯಾಣಿಕರೆಲ್ಲಾ ಚಾಲಕರಾದರೆ ಬಸ್ಸು ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಬೇಕು? ಬಸ್ಸು ಹೋಗಬೇಕಾದರೆ ಒಬ್ಬನೇ ಚಾಲಕ ಇರಬೇಕು. ಅವ ಕರಕೊಂಡು ಹೋದಲ್ಲಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಹೋಗಬೇಕು. ಹಾಗೆಯೇ ಈ ಜಗತ್ತು ಕೂಡ ಒಂದು ಬಸ್ ಇದ್ದಂಗೆ. ಇದಕ್ಕೆ ದೇವರೇ ಡ್ರೈವರು. ಅವ ಕರಕೊಂಡು ಹೋದಲ್ಲಿ ನಾವು ಹೋಗತಿರಬೇಕು. ಏನು ಬಂದೈತಿ ಅದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಲಿತರೆ ಜೀವನ ಒಂದು ಸಂಭ್ರಮ.

ಡಿವಿಜಿ ಕಗ್ಗದಲ್ಲಿ ‘ಬರದಿಹುದರೆಣಿಕೆಯಲಿ ಬಂದಿಹುದ ಮರೆಯದಿರು, ಗುರುತಿಸೊಳಿತಿರುವುದನು ಕೇಡುಗಳ ನಡುವೆ, ಇರುವ ಭಾಗ್ಯವ ನೆನೆದು ಬಾರನೆಂಬುದ ಬಿಡು, ಹರುಷಕಿದು ದಾರಿ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ’ ಎಂದು ಹೇಳ್ತಾರೆ. ಮಂದಿ ಕಾರು ತಗೊಂಡಾರಂತ ಚಿಂತಿ ಮಾಡಬ್ಯಾಡ, ದೇವರು ಕಾಲು ಕೊಟ್ಟಾನಲ್ಲ ಅಂತ ಸಂತೋಷಪಡು. ಕಾಲು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕು? ನೀವು ಯಾವುದೋ ಊರಿಗೆ ಹೋಗ್ತೀರಿ. ಅಲ್ಲಿ ಹೂವೂ ಕಾಣ್ತವ, ತಿಪ್ಪೆನೂ ಕಾಣ್ತವ. ಹಾಂಗಂತ ನೀವು ಮುಂದಿನ ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಈ ಊರಿನ ತಿಪ್ಪಿ ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಬಾರದು, ಹೂವಿನ ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಬೇಕು. ಒಳಿತನ್ನು ಗುರುತಿಸಬೇಕು. ಅದೇ ಹರುಷದ ಹಾದಿ.

ಅಂಬೆಗಾಲಿಡುವ ಮಗುವನ್ನು ಅಪ್ಪ ಎದಿಮ್ಯಾಲೆ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿಕೊಂಡಾನ. ಅಪ್ಪಗ ಮಗ ಏನೇನೋ ಆಗಬೇಕು ಅಂತ ಇರ್ತದ. ಕನಸು ಕಟ್ಟಿರ್ತಾನ. ಮಗ ಎದಿಮ್ಯಾಗ ಕುಂತಿದ್ದನ್ನು ವಿಡಿಯೋ ಮಾಡಿ ‘ಚಿನ್ನುದು ವಿಡಿಯೊ’ ವಾಟ್ಸಪ್ ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕಳಿಸ್ತಾನ. ಆದರೆ ಮಗ ದೊಡ್ಡವನಾದ ಮೇಲೆ ಎದಿಮ್ಯಾಲೆ ಕುಂಡುರುತಾನಲ್ಲ ಆಗ? ಅವಾಗಲೂ ವಿಡಿಯೊ ಮಾಡಿ ವಾಟ್ಸಪ್‌ನಲ್ಲಿ ಬಿಡಬೇಕು. ಅಂದರ ಕನಸು ಕಾಣೋದು ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಎಲ್ಲವೂ ನನಸಾಗಲ್ಲ ಎಂಬ ಅರಿವು ಇರಬೇಕು. ಯುಪಿಎಸ್‌ಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆದೋರೆಲ್ಲ ಐಎಎಸ್ ಆಫೀಸರ್ಸ್ ಆಗಲ್ಲ. ಹಾಗಂತ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೀದೆ ಇರಬಾರದು.