<p>ಅದೊಂದು ರಾಜ್ಯ. ಅದಕ್ಕೊಬ್ಬ ರಾಜ; ಅವನಿಗೊಬ್ಬ ಮಂತ್ರಿ.</p>.<p>ಅದೊಂದು ದಿನ ರಾಜ ಮತ್ತು ಮಂತ್ರಿ – ಇಬ್ಬರೂ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸಂಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಕಲ್ಲೊಂದು ತಾಕಿ, ರಾಜನ ಕೈ ಬೆರಳಿಗೆ ಗಾಯವಾಯಿತು. ‘ಛೇ! ಹೀಗೇಕಾಯಿತು??’ ಎಂದು ರಾಜ ಉದ್ಗರಿಸಿದ. ಕೂಡಲೇ ಮಂತ್ರಿ ‘ಒಳ್ಳೆಯದಕ್ಕೇ’ ಎಂದುಬಿಟ್ಟ! ರಾಜನಿಗೆ ತುಂಬ ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು. ರಾಜನಿಗಾದ ಗಾಯವನ್ನು ಕಂಡು ಸಂತೋಷಪಡುವಷ್ಟು ಸೊಕ್ಕೇ ಈ ಮಂತ್ರಿಗೆ ಎಂದು ರೋಷಗೊಂಡ. ‘ನನಗೆ ನೋವಾದರೆ ನಿನಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಅಲ್ಲವೆ?’ ಎಂದು ಅರಚಿ, ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಹಾಳುಬಾವಿಯೊಂದಕ್ಕೆ ಮಂತ್ರಿಯನ್ನು ತಳ್ಳಿದ ರಾಜ.</p>.<p>ಅದೇ ವೇಳೆಗೆ ರಾಜನಲ್ಲಿಗೆ ಹತ್ತಾರು ಜನರಿದ್ದ ಗುಂಪೊಂದು ಓಡಿಬಂತು. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಠಕ್ಕರು. ಬಂದವರೇ ರಾಜನನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡರು. ಅವರ ದೇವತೆಗೆ ಬಲಿ ಕೊಡಲು ಮನುಷ್ಯನೊಬ್ಬನನ್ನು ಅವರು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದರು. ರಾಜ ಈಗ ಅವರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ. ಬಲಿಗೆ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಅರ್ಹನೋ ಇಲ್ಲವೋ – ಎಂದು ರಾಜನನ್ನು ಅವರ ನಾಯಕ ಪರೀಕ್ಷಿಸತೊಡಗಿದ. ರಾಜನ ಕೈ ಬೆರಳಿಗೆ ಪೆಟ್ಟಾಗಿದೆ. ಹೀಗೆ ದೇಹ ಊನವಾದರು ಬಲಿಗೆ ಅರ್ಹರಲ್ಲ. ಸಿಕ್ಕಿದ ಬಲಿ ತಪ್ಪಿತು – ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಠಕ್ಕರ ಗುಂಪು ರಾಜನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮುಂದಕ್ಕೆ ನಡೆದರು.</p>.<p>ರಾಜನು ನಡೆದ ಪ್ರಸಂಗದಿಂದ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾಗಿದ್ದ. ಈಗ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟ. ಕೋಪವೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿತ್ತು. ಮಂತ್ರಿಯನ್ನು ಬಾವಿಯಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆತ್ತಿದ. ಮಂತ್ರಿಯ ಮಾತಿನ ಬಗ್ಗೆ ಅವನಿಗ ಈಗ ಕುತೂಹಲ ಹುಟ್ಟಿತು. ‘ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಪೆಟ್ಟಾಗಿದ್ದು ನನಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಯಿತು; ನನ್ನ ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಯಿತು, ನಿಜ. ಆದರೆ ನೀನು ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದದ್ದು ನಿನಗೆ ಹೇಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು?’ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ.</p>.<p>ಆಗ ಮಂತ್ರಿ ಹೇಳಿದ: ‘ಮಹಾಪ್ರಭು, ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಬಾವಿಗೆ ತಳ್ಳದೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನಾನು ಕೂಡ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಮೇಲೆಯೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗ ಆ ಠಕ್ಕರು ನನ್ನನ್ನು ಬಲಿಗೆಂದು ಒಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದರಲ್ಲವೆ? ಹೀಗಾಗಿ ಬಾವಿಗೆ ಬಿದ್ದದ್ದು ನನಗೂ ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಯಿತು! ಅಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ, ಅವರನ್ನು ಕಂಡ ಕೂಡಲೇ ನನ್ನನ್ನು ನೀವು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಎತ್ತಿದ್ದರೂ ನಾನು ತೊಂದರೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಆದದ್ದೆಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಯಿತು!!’</p>.<p>***</p>.<p>ನಮಗೂ ಹೀಗೇ ಆಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ – ನಮಗೆ ಪ್ರಿಯವಲ್ಲದ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಘಟನೆ ನಡೆದುಬಿಡುತ್ತದೆ; ಆ ಕ್ಷಣ ಬೇಸರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ, ಅಥವಾ ಕೋಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಕಳೆದ ಬಳಿಕ ಆ ಘಟನೆ ನಡೆದದ್ದೇ ಒಳ್ಳೆಯದು ಆಯಿತು ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಮುಂದೆ ಒದಗಬಹುದಾಗಿದ್ದ ದೊಡ್ಡದಾದ ಅನಾಹುತವನ್ನು ಅದು ತಪ್ಪಿಸಿರುತ್ತದೆ.</p>.<p>ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನೇ ಬೇಕು ಎಂದು ಬಯಸುವುದು ನಮ್ಮ ಸಹಜ ಗುಣ. ಹೀಗಾಗಿ ಏನು ನಡೆದರೂ ಅದು ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಗಿರಬೇಕು ಎಂದೂ ಆಶಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆದುದರಿಂದಲೇ ಅಹಿತವಾದುದು ಸಣ್ಣ ಸಂಗತಿ ಎದುರಾದರೂ ನಾವು ಸಂಕಟಪಡುತ್ತೇವೆ; ಕೊರಗುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಘಟನಾವಳಿಗಳು ನಮ್ಮ ವಶದಲ್ಲಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿ ಕೂಡ ತುಂಬ ದೂರಕ್ಕೆ ಹೋಗಲಾರದು. ಹೀಗಾಗಿ ನಡೆದ ಘಟನೆಯನ್ನು ಮೊದಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು; ಅದು ನಡೆದಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಒಳಿತಿಗಾಗಿಯೇ ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ಮುಂದೆ ನಡೆಯಬೇಕು. ಇದೇ ನಿಜವಾದ ಜೀವನಯಾನ. ಇಂದು ಕಹಿಯಾಗಿರುವುದು ನಾಳೆಗೆ ಸಿಹಿಯಾಗಬಹುದು. ಈ ವಿಶ್ವಾಸವೇ ಜೀವನವನ್ನು ಸುಂದರವಾಗಿಸಬಲ್ಲದು.</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
<p>ಅದೊಂದು ರಾಜ್ಯ. ಅದಕ್ಕೊಬ್ಬ ರಾಜ; ಅವನಿಗೊಬ್ಬ ಮಂತ್ರಿ.</p>.<p>ಅದೊಂದು ದಿನ ರಾಜ ಮತ್ತು ಮಂತ್ರಿ – ಇಬ್ಬರೂ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸಂಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಕಲ್ಲೊಂದು ತಾಕಿ, ರಾಜನ ಕೈ ಬೆರಳಿಗೆ ಗಾಯವಾಯಿತು. ‘ಛೇ! ಹೀಗೇಕಾಯಿತು??’ ಎಂದು ರಾಜ ಉದ್ಗರಿಸಿದ. ಕೂಡಲೇ ಮಂತ್ರಿ ‘ಒಳ್ಳೆಯದಕ್ಕೇ’ ಎಂದುಬಿಟ್ಟ! ರಾಜನಿಗೆ ತುಂಬ ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು. ರಾಜನಿಗಾದ ಗಾಯವನ್ನು ಕಂಡು ಸಂತೋಷಪಡುವಷ್ಟು ಸೊಕ್ಕೇ ಈ ಮಂತ್ರಿಗೆ ಎಂದು ರೋಷಗೊಂಡ. ‘ನನಗೆ ನೋವಾದರೆ ನಿನಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಅಲ್ಲವೆ?’ ಎಂದು ಅರಚಿ, ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಹಾಳುಬಾವಿಯೊಂದಕ್ಕೆ ಮಂತ್ರಿಯನ್ನು ತಳ್ಳಿದ ರಾಜ.</p>.<p>ಅದೇ ವೇಳೆಗೆ ರಾಜನಲ್ಲಿಗೆ ಹತ್ತಾರು ಜನರಿದ್ದ ಗುಂಪೊಂದು ಓಡಿಬಂತು. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಠಕ್ಕರು. ಬಂದವರೇ ರಾಜನನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡರು. ಅವರ ದೇವತೆಗೆ ಬಲಿ ಕೊಡಲು ಮನುಷ್ಯನೊಬ್ಬನನ್ನು ಅವರು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದರು. ರಾಜ ಈಗ ಅವರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ. ಬಲಿಗೆ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಅರ್ಹನೋ ಇಲ್ಲವೋ – ಎಂದು ರಾಜನನ್ನು ಅವರ ನಾಯಕ ಪರೀಕ್ಷಿಸತೊಡಗಿದ. ರಾಜನ ಕೈ ಬೆರಳಿಗೆ ಪೆಟ್ಟಾಗಿದೆ. ಹೀಗೆ ದೇಹ ಊನವಾದರು ಬಲಿಗೆ ಅರ್ಹರಲ್ಲ. ಸಿಕ್ಕಿದ ಬಲಿ ತಪ್ಪಿತು – ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಠಕ್ಕರ ಗುಂಪು ರಾಜನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮುಂದಕ್ಕೆ ನಡೆದರು.</p>.<p>ರಾಜನು ನಡೆದ ಪ್ರಸಂಗದಿಂದ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾಗಿದ್ದ. ಈಗ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟ. ಕೋಪವೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿತ್ತು. ಮಂತ್ರಿಯನ್ನು ಬಾವಿಯಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆತ್ತಿದ. ಮಂತ್ರಿಯ ಮಾತಿನ ಬಗ್ಗೆ ಅವನಿಗ ಈಗ ಕುತೂಹಲ ಹುಟ್ಟಿತು. ‘ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಪೆಟ್ಟಾಗಿದ್ದು ನನಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಯಿತು; ನನ್ನ ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಯಿತು, ನಿಜ. ಆದರೆ ನೀನು ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದದ್ದು ನಿನಗೆ ಹೇಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು?’ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ.</p>.<p>ಆಗ ಮಂತ್ರಿ ಹೇಳಿದ: ‘ಮಹಾಪ್ರಭು, ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಬಾವಿಗೆ ತಳ್ಳದೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನಾನು ಕೂಡ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಮೇಲೆಯೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗ ಆ ಠಕ್ಕರು ನನ್ನನ್ನು ಬಲಿಗೆಂದು ಒಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದರಲ್ಲವೆ? ಹೀಗಾಗಿ ಬಾವಿಗೆ ಬಿದ್ದದ್ದು ನನಗೂ ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಯಿತು! ಅಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ, ಅವರನ್ನು ಕಂಡ ಕೂಡಲೇ ನನ್ನನ್ನು ನೀವು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಎತ್ತಿದ್ದರೂ ನಾನು ತೊಂದರೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಆದದ್ದೆಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಯಿತು!!’</p>.<p>***</p>.<p>ನಮಗೂ ಹೀಗೇ ಆಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ – ನಮಗೆ ಪ್ರಿಯವಲ್ಲದ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಘಟನೆ ನಡೆದುಬಿಡುತ್ತದೆ; ಆ ಕ್ಷಣ ಬೇಸರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ, ಅಥವಾ ಕೋಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಕಳೆದ ಬಳಿಕ ಆ ಘಟನೆ ನಡೆದದ್ದೇ ಒಳ್ಳೆಯದು ಆಯಿತು ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಮುಂದೆ ಒದಗಬಹುದಾಗಿದ್ದ ದೊಡ್ಡದಾದ ಅನಾಹುತವನ್ನು ಅದು ತಪ್ಪಿಸಿರುತ್ತದೆ.</p>.<p>ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನೇ ಬೇಕು ಎಂದು ಬಯಸುವುದು ನಮ್ಮ ಸಹಜ ಗುಣ. ಹೀಗಾಗಿ ಏನು ನಡೆದರೂ ಅದು ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಗಿರಬೇಕು ಎಂದೂ ಆಶಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆದುದರಿಂದಲೇ ಅಹಿತವಾದುದು ಸಣ್ಣ ಸಂಗತಿ ಎದುರಾದರೂ ನಾವು ಸಂಕಟಪಡುತ್ತೇವೆ; ಕೊರಗುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಘಟನಾವಳಿಗಳು ನಮ್ಮ ವಶದಲ್ಲಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿ ಕೂಡ ತುಂಬ ದೂರಕ್ಕೆ ಹೋಗಲಾರದು. ಹೀಗಾಗಿ ನಡೆದ ಘಟನೆಯನ್ನು ಮೊದಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು; ಅದು ನಡೆದಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಒಳಿತಿಗಾಗಿಯೇ ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ಮುಂದೆ ನಡೆಯಬೇಕು. ಇದೇ ನಿಜವಾದ ಜೀವನಯಾನ. ಇಂದು ಕಹಿಯಾಗಿರುವುದು ನಾಳೆಗೆ ಸಿಹಿಯಾಗಬಹುದು. ಈ ವಿಶ್ವಾಸವೇ ಜೀವನವನ್ನು ಸುಂದರವಾಗಿಸಬಲ್ಲದು.</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
