<p>ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕವಿ ಆಡೆನ್ ತನ್ನ ಇನ್ ಮೊಮೊರಿ ಆಫ್ಡಬ್ಲ್ಯು. ಬಿ. ಯೇಟ್ಸ್ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡ:</p>.<p>... poetry makes nothing happen</p>.<p>... ... ... ... ... ... ...; it survives,</p>.<p>A way of happening, a mouth.</p>.<p>...... ಕವಿತೆಯಿಂದ ಏನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅದರಿಂ</p>.<p>ದೇನೂ ಹುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ... ... ಬದುಕುಳಿದು ಅದು</p>.<p>ಹೇಗೊ ಬಾಳಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೆ. ಆಗುತ್ತ ಇರುವೊಂದು</p>.<p>ಬಗೆ ತಾನು ಎಂಬಂತೆ; ನಾಲಿಗೆ, ಬಾಯೆಂಬಂತೆ.</p>.<p>ಕವಿತೆಯಿಂದ ಏನೂ ಆಗದೇ ಇರಬಹುದು. ಆದರೂ ಇರುತ್ತದೆ ಅದು, ಆಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.</p>.<p>ಬೇಕು ಕವಿತೆ, ಆಗುತ್ತಿರಬೇಕು. </p>.<p>ಏನೂ ಹುಟ್ಟದೇಯಿರಬಹುದು ಅದರಿಂದ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹುಟ್ಟು ಅನ್ನುವುದಿರುತ್ತದೆಯಲ್ಲವೆ?</p>.<p>ಆ ಹುಟ್ಟು ಆಗುವುದೆಲ್ಲಿ, ಯಾವುದರಿಂದ? </p>.<p>ಕವಿ ಬದುಕುವುದು, ಎಲ್ಲರಂತೆ, ಲೋಕಾಂತವಾಗಿ. ಕವಿತೆ ಹುಟ್ಟುವುದು, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಹಾಗೆ ಲೋಕಾಂತವಾಗಿ ಬದುಕುವ ಕವಿಯ ಮನಸ್ಸಿನ ಏಕಾಂತದ ಯಾವುದೋ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ. ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ; ಏಕಾಂತದಿಂದ ಅಲ್ಲ.</p>.<p>ಆ ಏಕಾಂತ, ತಾನು ಸಲ್ಲಬೇಕಾದಲ್ಲಿ, ಲೋಕಾಂತ ಕಾಂತತೆಯಿಂದ ವಿದ್ಯುತ್ ಜಾಗರಗೊಂಡ ಏಕಾಂತವಾಗಬೇಕು.</p>.<p>ಏಕಾಂತ ಜಾಗೃತಗೊಳ್ಳಲು ಹವಣಿಸುವ ಪ್ರಜ್ಞೆ, ತಾಮ್ರದ ತಂತಿಯ ಸುರುಳಿ; ಲೋಕಾಂತ ಅದನ್ನು ಸುತ್ತುಗಟ್ಟಿರುವ ಅಯಸ್ಕಾಂತದ ಕೊಳವೆ. ಲೋಕಾಂತದ ಅಯಸ್ಕಾಂತ ಗಿರ್ರನೆ ತಿರುಗಿದಾಗ ಏಕಾಂತದ ತಂತಿಯಲ್ಲಿ ಲೋಕಾನುಕಂಪ ಮತ್ತು ಸ್ಪಂದಗಳ ವಿದ್ಯುಜ್ಜಾಗರ. ದೇವರಿಂದ ಭಕ್ತನು ಸ್ಪಂದಶಕ್ತಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡಂತೆ, ಇದು. ಲೋಕಾಂತ, ದೇವರು. ಏಕಾಂತ, ಭಕ್ತ.</p>.<p>ಅಥವಾ, ಲೋಕಾಂತದ ಅಯಸ್ಕಾಂತವು ಜಡವಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಏಕಾಂತ ತಾನು ಆ ಲೋಕಾಂತವನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದಿರುವ, ವಿದ್ಯುತ್ ಜಾಗರಗೊಂಡ ತಂತಿಸುರುಳಿ. ತನ್ನಲ್ಲಿನ ವಿದ್ಯುತ್ತಿನಿಂದ ಅಯಸ್ಕಾಂತವನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿ, ವಾಪಸು ಅಯಸ್ಕಾಂತದಿಂದ ಬಲಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅದು, ಗಿರ್ರನೆ ತಿರುಗಲು, ಆಡಲು ತೊಡಗಬೇಕು. ಯೋಗನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿರುವ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭಕ್ತನು ತನ್ನ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಿಸಿ, ಮರಳಿ ಆ ಭಗವಂತನಿಂದಲೆ ಸ್ಪಂದಶಕ್ತಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡಂತೆ, ಇದು.</p>.<p>ಈ ಎರಡೂ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಭಕ್ತ-ಏಕಾಂತ ಎಂಬ ಸುರುಳಿತಂತಿ ಲೋಕಾಂತ-ಅಯಸ್ಕಾಂತದಿಂದ ಸ್ಪಂದಶಕ್ತಿ ಪಡೆಯುವುದು ತನಗಾಗಿ ಅಲ್ಲ. ಬದಲು, ಆ ಸ್ಪಂದಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಲೋಕದ ಒಳಿತಿಗೆ, ವಿಶ್ವ-ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಒಳಿತಿಗೆ ವ್ಯಯಮಾಡಲೆಂದು, ಲೋಕಾಂತಕ್ಕೇ ಮರಳಿ ನೀಡಲೆಂದು - ಕೆರೆಯ ನೀರನು ಕೆರೆಗೆ ಚೆಲ್ಲುವಂತೆ.</p>.<p>ಕವಿತೆ ಹುಟ್ಟುವುದು ಏಕಾಂತಲೋಕಾಂತಗಳ ಮೈಥುನದ ಅಂಥ ವಿದ್ಯುಜ್ಜಾಗರದಿಂದ.</p>.<p>ಅಂಥ ಜಾಗರ ಮತ್ತು ಲೋಕಾಂತಭಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ ಆತ್ಮಲೀನ ಏಕಾಂತವು ಪಾತಕ, ಸಾವಿಗೆ ಸಮ.</p>.<p>ಮತ್ತು, ಏಕಾಂತಕ್ಕೆ ತಾವಿಲ್ಲದ ಜಾಗರ, ಅತಿ ಲೋಕಾಂತರತಿ ಪ್ರೇತಾತ್ಮಗಳ ಹಪಾಹಪಿತನಕ್ಕೆ ಸಮ. </p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
<p>ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕವಿ ಆಡೆನ್ ತನ್ನ ಇನ್ ಮೊಮೊರಿ ಆಫ್ಡಬ್ಲ್ಯು. ಬಿ. ಯೇಟ್ಸ್ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡ:</p>.<p>... poetry makes nothing happen</p>.<p>... ... ... ... ... ... ...; it survives,</p>.<p>A way of happening, a mouth.</p>.<p>...... ಕವಿತೆಯಿಂದ ಏನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅದರಿಂ</p>.<p>ದೇನೂ ಹುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ... ... ಬದುಕುಳಿದು ಅದು</p>.<p>ಹೇಗೊ ಬಾಳಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೆ. ಆಗುತ್ತ ಇರುವೊಂದು</p>.<p>ಬಗೆ ತಾನು ಎಂಬಂತೆ; ನಾಲಿಗೆ, ಬಾಯೆಂಬಂತೆ.</p>.<p>ಕವಿತೆಯಿಂದ ಏನೂ ಆಗದೇ ಇರಬಹುದು. ಆದರೂ ಇರುತ್ತದೆ ಅದು, ಆಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.</p>.<p>ಬೇಕು ಕವಿತೆ, ಆಗುತ್ತಿರಬೇಕು. </p>.<p>ಏನೂ ಹುಟ್ಟದೇಯಿರಬಹುದು ಅದರಿಂದ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹುಟ್ಟು ಅನ್ನುವುದಿರುತ್ತದೆಯಲ್ಲವೆ?</p>.<p>ಆ ಹುಟ್ಟು ಆಗುವುದೆಲ್ಲಿ, ಯಾವುದರಿಂದ? </p>.<p>ಕವಿ ಬದುಕುವುದು, ಎಲ್ಲರಂತೆ, ಲೋಕಾಂತವಾಗಿ. ಕವಿತೆ ಹುಟ್ಟುವುದು, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಹಾಗೆ ಲೋಕಾಂತವಾಗಿ ಬದುಕುವ ಕವಿಯ ಮನಸ್ಸಿನ ಏಕಾಂತದ ಯಾವುದೋ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ. ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ; ಏಕಾಂತದಿಂದ ಅಲ್ಲ.</p>.<p>ಆ ಏಕಾಂತ, ತಾನು ಸಲ್ಲಬೇಕಾದಲ್ಲಿ, ಲೋಕಾಂತ ಕಾಂತತೆಯಿಂದ ವಿದ್ಯುತ್ ಜಾಗರಗೊಂಡ ಏಕಾಂತವಾಗಬೇಕು.</p>.<p>ಏಕಾಂತ ಜಾಗೃತಗೊಳ್ಳಲು ಹವಣಿಸುವ ಪ್ರಜ್ಞೆ, ತಾಮ್ರದ ತಂತಿಯ ಸುರುಳಿ; ಲೋಕಾಂತ ಅದನ್ನು ಸುತ್ತುಗಟ್ಟಿರುವ ಅಯಸ್ಕಾಂತದ ಕೊಳವೆ. ಲೋಕಾಂತದ ಅಯಸ್ಕಾಂತ ಗಿರ್ರನೆ ತಿರುಗಿದಾಗ ಏಕಾಂತದ ತಂತಿಯಲ್ಲಿ ಲೋಕಾನುಕಂಪ ಮತ್ತು ಸ್ಪಂದಗಳ ವಿದ್ಯುಜ್ಜಾಗರ. ದೇವರಿಂದ ಭಕ್ತನು ಸ್ಪಂದಶಕ್ತಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡಂತೆ, ಇದು. ಲೋಕಾಂತ, ದೇವರು. ಏಕಾಂತ, ಭಕ್ತ.</p>.<p>ಅಥವಾ, ಲೋಕಾಂತದ ಅಯಸ್ಕಾಂತವು ಜಡವಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಏಕಾಂತ ತಾನು ಆ ಲೋಕಾಂತವನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದಿರುವ, ವಿದ್ಯುತ್ ಜಾಗರಗೊಂಡ ತಂತಿಸುರುಳಿ. ತನ್ನಲ್ಲಿನ ವಿದ್ಯುತ್ತಿನಿಂದ ಅಯಸ್ಕಾಂತವನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿ, ವಾಪಸು ಅಯಸ್ಕಾಂತದಿಂದ ಬಲಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅದು, ಗಿರ್ರನೆ ತಿರುಗಲು, ಆಡಲು ತೊಡಗಬೇಕು. ಯೋಗನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿರುವ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭಕ್ತನು ತನ್ನ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಿಸಿ, ಮರಳಿ ಆ ಭಗವಂತನಿಂದಲೆ ಸ್ಪಂದಶಕ್ತಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡಂತೆ, ಇದು.</p>.<p>ಈ ಎರಡೂ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಭಕ್ತ-ಏಕಾಂತ ಎಂಬ ಸುರುಳಿತಂತಿ ಲೋಕಾಂತ-ಅಯಸ್ಕಾಂತದಿಂದ ಸ್ಪಂದಶಕ್ತಿ ಪಡೆಯುವುದು ತನಗಾಗಿ ಅಲ್ಲ. ಬದಲು, ಆ ಸ್ಪಂದಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಲೋಕದ ಒಳಿತಿಗೆ, ವಿಶ್ವ-ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಒಳಿತಿಗೆ ವ್ಯಯಮಾಡಲೆಂದು, ಲೋಕಾಂತಕ್ಕೇ ಮರಳಿ ನೀಡಲೆಂದು - ಕೆರೆಯ ನೀರನು ಕೆರೆಗೆ ಚೆಲ್ಲುವಂತೆ.</p>.<p>ಕವಿತೆ ಹುಟ್ಟುವುದು ಏಕಾಂತಲೋಕಾಂತಗಳ ಮೈಥುನದ ಅಂಥ ವಿದ್ಯುಜ್ಜಾಗರದಿಂದ.</p>.<p>ಅಂಥ ಜಾಗರ ಮತ್ತು ಲೋಕಾಂತಭಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ ಆತ್ಮಲೀನ ಏಕಾಂತವು ಪಾತಕ, ಸಾವಿಗೆ ಸಮ.</p>.<p>ಮತ್ತು, ಏಕಾಂತಕ್ಕೆ ತಾವಿಲ್ಲದ ಜಾಗರ, ಅತಿ ಲೋಕಾಂತರತಿ ಪ್ರೇತಾತ್ಮಗಳ ಹಪಾಹಪಿತನಕ್ಕೆ ಸಮ. </p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>