<p><em><strong>ಸರ್ವಂ ಜಗದ್ವಿದ್ಧಿ ನಿರಾಕೃತೀದಂ ಸರ್ವಂ ಜಗದ್ವಿದ್ಧಿ ವಿಕಾರಹೀನಮ್</strong></em><br /><em><strong>ಸರ್ವಂ ಜಗದ್ವಿದ್ಧಿ ವಿಶುದ್ಧದೇಹಂ ಸರ್ವಂ ಜಗದ್ವಿದ್ಧಿ ಶಿವೈಕರೂಪಮ್</strong></em></p>.<p>ಇದು ’ಅವಧೂತಗೀತೆ‘ಯ ಒಂದು ಪದ್ಯ. ಸಾಕ್ಷಾತ್ ದತ್ತಾತ್ರೇಯನೇ ಉಪದೇಶಿಸಿದ್ದು ಈ ಗೀತೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಪರಂಪರೆಯಲ್ಲಿದೆ.</p>.<p>ದತ್ತಾತ್ರೇಯ ಅವಧೂತಗುರು. ಅವಧೂತ ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ರಾಗ–ದ್ವೇಷಗಳನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟವನು; ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಅಂಟಿಕೊಂಡವನಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಅವನು ಲೋಕದ ಕಣ್ಣಿಗೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ – ಬಾಲನಂತೆ, ಹುಚ್ಚನಂತೆ, ಪಿಶಾಚದಂತೆ – ಅವನು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ. ನಮಗೆ ಯಾವುದು ಪೂಜ್ಯವೋ ಅದು ಅವನಿಗೆ ತ್ಯಾಜ್ಯವಾಗಿರಬಲ್ಲದು, ನಮಗೆ ಯಾವುದು ತ್ಯಾಜ್ಯವೋ ಅದು ಅವನಿಗೆ ಪೂಜ್ಯವಾಗಿರಬಹುದು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅವಧೂತ ನಮ್ಮ ಎಣಿಕೆಗೆ ಸಿಗುವವನಲ್ಲ ಎಂಬುದು ತಾತ್ಪರ್ಯ.</p>.<p>ಅವಧೂತತತ್ತ್ವದ ಕಲ್ಪನೆ ಭಾರತೀಯ ಪರಂಪರೆಯ ವಿಶಿಷ್ಟ ಚಿಂತನೆ. ನಮ್ಮ ದಿಟವಾದ ಇರವು ಎಂದರೆ ಆನಂದವೇ ಹೌದು ಎಂಬುದು ವೇದಾಂತದ ನಿಲುವು. ಈ ಆನಂದಕ್ಕೆ ಮೂಲವೇ ನಮ್ಮತನದ ಅರಿವು ಎಂದು ಅದು ಘೋಷಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಈ ಅರಿವನ್ನು ಹೇಗೆ ಪಡೆಯುವುದು? ಅರಿವಿನ ಮೂಲ ಒಂದೇ ಅಲ್ಲವಷ್ಟೆ! ’ಇದೊಂದೇ ಅರಿವಿನ ಮೂಲ‘ ಎಂಬ ಚೌಕಟ್ಟನ್ನು ಹಾಕಿದ ಕೂಡಲೇ ಅರಿವಿನ ಲಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಮಿತಿಯನ್ನು ಹೇಳಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಅರಿವು ನಮ್ಮ ಎಣಿಕೆಯ ಬಂಧನಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿರುವಂಥದ್ದಲ್ಲ; ಅದು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಇರುವಂಥದ್ದು. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅರಿವು ಬೇರೆ ಅಲ್ಲ, ಆನಂದ ಬೇರೆ ಅಲ್ಲ; ನಮ್ಮ ಇರವು ಕೂಡ ಬೇರೆ ಅಲ್ಲ. ಇಂಥ ವಿಶಾಲ ತತ್ತ್ವದ ಪಾತಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೈದೋರಿಕೊಂಡ ಸಿದ್ಧಾಂತವೇ ಅವಧೂತತತ್ತ್ವ.</p>.<p>ಮೇಲೆ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ ಪದ್ಯದ ತಾತ್ಪರ್ಯವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನೋಡಬಹುದು: ‘ನಮಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಈ ಜಗತ್ತೆಲ್ಲವೂ ದಿಟವಾಗಿ ಆಕಾರ ಇಲ್ಲದ್ದು ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೋ. ಈ ವಿಶ್ವಜಗತ್ತು ವಿಕಾರವೂ ಇಲ್ಲದ್ದು ಎಂದೂ ತಿಳಿದುಕೋ. ಈ ಜಗತ್ತು ಪರಮಾತ್ಮನ ಶುದ್ಧದೇಹ ಎಂದೂ ತಿಳಿದುಕೋ. ಈ ಜಗತ್ತು ಕೇವಲ ಮಂಗಳರೂಪವಾದುದು ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೋ.’</p>.<p>ನಮ್ಮಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವ ಅರಿವನ್ನೂ ನಲವನ್ನೂ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಬೇಕಾದ ಸಾಧನವನ್ನು ಈ ಪದ್ಯ ಸೊಗಸಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸುತ್ತಿದೆ. ಈ ಪದ್ಯವೊಂದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತನೆ ನಡೆದು, ಅದರ ಮಥಿತಾರ್ಥ ನಮ್ಮ ಭಾವಬುದ್ಧಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದರೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿರುವ ಭೇದಬುದ್ಧಿ, ಪೂರ್ವಗ್ರಹಗಳು, ರಾಗ–ದ್ವೇಷಗಳು ಮರೆಯಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.</p>.<p>ಭಾರತೀಯ ವೇದಾಂತದ ಸಾರವೇ ಅಖಂಡತೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವುದು; ಒಡಕುತನ ಅದಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲದ ಸಂಗತಿ. ‘ಅವಧೂತಗೀತೆ‘ಯ ಇನ್ನೊಂದು ಪದ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿ:</p>.<p><em><strong>ವೇದಾಃ ನ ಲೋಕಾಃ ನ ಸುರಾ ನ ಯಜ್ಞಾಃ</strong></em></p>.<p><em><strong>ವರ್ಣಾಶ್ರಮೋ ನೈವ ಕುಲಂ </strong></em><br /><em><strong>ಚ ಜಾತಿಃ</strong></em></p>.<p><em><strong>ನ ಧೂಮಮಾರ್ಗೋ ನ </strong></em><br /><em><strong>ಚ ದೀಪ್ತಿಮಾರ್ಗೋ</strong></em></p>.<p><em><strong>ಬ್ರಹೈಕ ರೂಪಂ </strong></em><br /><em><strong>ಪರಮಾರ್ಥತತ್ತ್ವಮ್</strong></em></p>.<p>ಎಂದರೆ, ‘ವೇದಗಳಾಗಲೀ ಲೋಕಗಳಾಗಲೀ ದೇವಗಣಗಳಾಗಲೀ ಯಜ್ಞಗಳಾಗಲೀ ವರ್ಣಾಶ್ರಮವಾಗಲೀ ಕುಲಜಾತಿಗಳಾಗಲೀ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ; ಹೀಗೆಯೇ ಧೂಮ ಮಾರ್ಗವೂ ಜ್ಯೋತಿರ್ಮಾಗವೂ ಇಲ್ಲ; ಇರುವುದು ಒಂದೇ ಬ್ರಹ್ಮ. ಅದು ಎಲ್ಲ ಇರವುಗಳ ಇರವು, ಎಲ್ಲ ಅರಿವುಗಳ ಅರಿವು.’</p>.<p>ಈ ಅಖಂಡಸ್ವರೂಪದ ಅನುಸಂಧಾನಕ್ಕೆ ದತ್ತ ಜಯಂತಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸಲಿ.</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
<p><em><strong>ಸರ್ವಂ ಜಗದ್ವಿದ್ಧಿ ನಿರಾಕೃತೀದಂ ಸರ್ವಂ ಜಗದ್ವಿದ್ಧಿ ವಿಕಾರಹೀನಮ್</strong></em><br /><em><strong>ಸರ್ವಂ ಜಗದ್ವಿದ್ಧಿ ವಿಶುದ್ಧದೇಹಂ ಸರ್ವಂ ಜಗದ್ವಿದ್ಧಿ ಶಿವೈಕರೂಪಮ್</strong></em></p>.<p>ಇದು ’ಅವಧೂತಗೀತೆ‘ಯ ಒಂದು ಪದ್ಯ. ಸಾಕ್ಷಾತ್ ದತ್ತಾತ್ರೇಯನೇ ಉಪದೇಶಿಸಿದ್ದು ಈ ಗೀತೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಪರಂಪರೆಯಲ್ಲಿದೆ.</p>.<p>ದತ್ತಾತ್ರೇಯ ಅವಧೂತಗುರು. ಅವಧೂತ ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ರಾಗ–ದ್ವೇಷಗಳನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟವನು; ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಅಂಟಿಕೊಂಡವನಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಅವನು ಲೋಕದ ಕಣ್ಣಿಗೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ – ಬಾಲನಂತೆ, ಹುಚ್ಚನಂತೆ, ಪಿಶಾಚದಂತೆ – ಅವನು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ. ನಮಗೆ ಯಾವುದು ಪೂಜ್ಯವೋ ಅದು ಅವನಿಗೆ ತ್ಯಾಜ್ಯವಾಗಿರಬಲ್ಲದು, ನಮಗೆ ಯಾವುದು ತ್ಯಾಜ್ಯವೋ ಅದು ಅವನಿಗೆ ಪೂಜ್ಯವಾಗಿರಬಹುದು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅವಧೂತ ನಮ್ಮ ಎಣಿಕೆಗೆ ಸಿಗುವವನಲ್ಲ ಎಂಬುದು ತಾತ್ಪರ್ಯ.</p>.<p>ಅವಧೂತತತ್ತ್ವದ ಕಲ್ಪನೆ ಭಾರತೀಯ ಪರಂಪರೆಯ ವಿಶಿಷ್ಟ ಚಿಂತನೆ. ನಮ್ಮ ದಿಟವಾದ ಇರವು ಎಂದರೆ ಆನಂದವೇ ಹೌದು ಎಂಬುದು ವೇದಾಂತದ ನಿಲುವು. ಈ ಆನಂದಕ್ಕೆ ಮೂಲವೇ ನಮ್ಮತನದ ಅರಿವು ಎಂದು ಅದು ಘೋಷಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಈ ಅರಿವನ್ನು ಹೇಗೆ ಪಡೆಯುವುದು? ಅರಿವಿನ ಮೂಲ ಒಂದೇ ಅಲ್ಲವಷ್ಟೆ! ’ಇದೊಂದೇ ಅರಿವಿನ ಮೂಲ‘ ಎಂಬ ಚೌಕಟ್ಟನ್ನು ಹಾಕಿದ ಕೂಡಲೇ ಅರಿವಿನ ಲಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಮಿತಿಯನ್ನು ಹೇಳಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಅರಿವು ನಮ್ಮ ಎಣಿಕೆಯ ಬಂಧನಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿರುವಂಥದ್ದಲ್ಲ; ಅದು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಇರುವಂಥದ್ದು. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅರಿವು ಬೇರೆ ಅಲ್ಲ, ಆನಂದ ಬೇರೆ ಅಲ್ಲ; ನಮ್ಮ ಇರವು ಕೂಡ ಬೇರೆ ಅಲ್ಲ. ಇಂಥ ವಿಶಾಲ ತತ್ತ್ವದ ಪಾತಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೈದೋರಿಕೊಂಡ ಸಿದ್ಧಾಂತವೇ ಅವಧೂತತತ್ತ್ವ.</p>.<p>ಮೇಲೆ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ ಪದ್ಯದ ತಾತ್ಪರ್ಯವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನೋಡಬಹುದು: ‘ನಮಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಈ ಜಗತ್ತೆಲ್ಲವೂ ದಿಟವಾಗಿ ಆಕಾರ ಇಲ್ಲದ್ದು ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೋ. ಈ ವಿಶ್ವಜಗತ್ತು ವಿಕಾರವೂ ಇಲ್ಲದ್ದು ಎಂದೂ ತಿಳಿದುಕೋ. ಈ ಜಗತ್ತು ಪರಮಾತ್ಮನ ಶುದ್ಧದೇಹ ಎಂದೂ ತಿಳಿದುಕೋ. ಈ ಜಗತ್ತು ಕೇವಲ ಮಂಗಳರೂಪವಾದುದು ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೋ.’</p>.<p>ನಮ್ಮಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವ ಅರಿವನ್ನೂ ನಲವನ್ನೂ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಬೇಕಾದ ಸಾಧನವನ್ನು ಈ ಪದ್ಯ ಸೊಗಸಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸುತ್ತಿದೆ. ಈ ಪದ್ಯವೊಂದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತನೆ ನಡೆದು, ಅದರ ಮಥಿತಾರ್ಥ ನಮ್ಮ ಭಾವಬುದ್ಧಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದರೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿರುವ ಭೇದಬುದ್ಧಿ, ಪೂರ್ವಗ್ರಹಗಳು, ರಾಗ–ದ್ವೇಷಗಳು ಮರೆಯಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.</p>.<p>ಭಾರತೀಯ ವೇದಾಂತದ ಸಾರವೇ ಅಖಂಡತೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವುದು; ಒಡಕುತನ ಅದಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲದ ಸಂಗತಿ. ‘ಅವಧೂತಗೀತೆ‘ಯ ಇನ್ನೊಂದು ಪದ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿ:</p>.<p><em><strong>ವೇದಾಃ ನ ಲೋಕಾಃ ನ ಸುರಾ ನ ಯಜ್ಞಾಃ</strong></em></p>.<p><em><strong>ವರ್ಣಾಶ್ರಮೋ ನೈವ ಕುಲಂ </strong></em><br /><em><strong>ಚ ಜಾತಿಃ</strong></em></p>.<p><em><strong>ನ ಧೂಮಮಾರ್ಗೋ ನ </strong></em><br /><em><strong>ಚ ದೀಪ್ತಿಮಾರ್ಗೋ</strong></em></p>.<p><em><strong>ಬ್ರಹೈಕ ರೂಪಂ </strong></em><br /><em><strong>ಪರಮಾರ್ಥತತ್ತ್ವಮ್</strong></em></p>.<p>ಎಂದರೆ, ‘ವೇದಗಳಾಗಲೀ ಲೋಕಗಳಾಗಲೀ ದೇವಗಣಗಳಾಗಲೀ ಯಜ್ಞಗಳಾಗಲೀ ವರ್ಣಾಶ್ರಮವಾಗಲೀ ಕುಲಜಾತಿಗಳಾಗಲೀ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ; ಹೀಗೆಯೇ ಧೂಮ ಮಾರ್ಗವೂ ಜ್ಯೋತಿರ್ಮಾಗವೂ ಇಲ್ಲ; ಇರುವುದು ಒಂದೇ ಬ್ರಹ್ಮ. ಅದು ಎಲ್ಲ ಇರವುಗಳ ಇರವು, ಎಲ್ಲ ಅರಿವುಗಳ ಅರಿವು.’</p>.<p>ಈ ಅಖಂಡಸ್ವರೂಪದ ಅನುಸಂಧಾನಕ್ಕೆ ದತ್ತ ಜಯಂತಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸಲಿ.</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>