<p>ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯೊಂದರ ಜನಜೀವನ, ಅವರ ಆಚಾರ–ವಿಚಾರ, ಸೋಲು–ಗೆಲುವು, ಮಾನಸಿಕತೆ, ರಸಿಕತೆ, ರಾಗ–ದ್ವೇಷಗಳು, ನೀತಿ–ನಿಯಮಗಳು – ಮುಂತಾದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಗ್ರಹಿಸುವುದು? ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ಆ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿರುವ ಸಾಹಿತ್ಯ, ಶಾಸನ, ಚಿತ್ರ, ಶಿಲ್ಪ ಮುಂತಾದವನ್ನು ಹೇಳಬಹುದು. ಆದರೆ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ವಿಶೇಷ ಸಂಗತಿಯಿದೆ. ಅದೇ ಸಂಸ್ಕೃತವಾಙ್ಮಯದಲ್ಲಿ ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ‘ಸುಭಾಷಿತ’ಗಳು.</p>.<p>‘ಸುಭಾಷಿತ’ ಎಂದರೆ ‘ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾತು’ ಎಂದು ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಬಹುದು. ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಹಲವು ಸುಭಾಷಿತಸಂಗ್ರಹಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿರುವ ಹಲವು ಸುಭಾಷಿತಗಳು ಕನ್ನಡಕ್ಕೂ ಹಲವರು ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದಾರೆ. . ಅಂಥವುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖವಾದ ಅನುವಾದಸಂಗ್ರಹಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪಾ. ವೆಂ. ಆಚಾರ್ಯ ಅವರ ‘ಸುಭಾಷಿತಚಮತ್ಕಾರ’; ಪದ್ಯರೂಪದಲ್ಲಿರುವ ಸೊಗಸಾದ ಅನುವಾದಕೃತಿಯಿದು.</p>.<p>ಸುಭಾಷಿತದ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಇರುವ ಸುಭಾಷಿತವನ್ನು ನೋಡಿ:</p>.<p><strong>ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ತ್ರೀಣಿ ರತ್ನಾನಿ</strong></p>.<p><strong>ಜಲಮನ್ನಂ ಸುಭಾಷಿತಮ್ |</strong></p>.<p><strong>ಮೂಢೈಃ ಪಾಷಾಣಖಂಡೇಷು</strong></p>.<p><strong>ರತ್ನಸಂಜ್ಞಾ ವಿಧೀಯತೇ ||</strong></p>.<p>ಇದರ ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದ, ಪದ್ಯರೂಪದಲ್ಲಿ, ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ, ಪಾ. ವೆಂ. ಆಚಾರ್ಯ:</p>.<p><strong>ಬುವಿಯಲಿ ರತ್ನಗಳೆಂಬವು ಮೂರೇ:</strong></p>.<p><strong>ಅನ್ನ, ನೀರು, ಸುಭಾಷಿತ.</strong></p>.<p><strong>ಬಣ್ಣದ ಕಲ್ಲಿನ ಹರಳುಗಳನ್ನು</strong></p>.<p><strong>ರತ್ನಗಳೆಂಬುದು ಮೂಢಮತ.</strong></p>.<p>ಮನುಷ್ಯನ ನೂರಾರು ಸ್ವಭಾವಗಳನ್ನು ಸುಭಾಷಿತಗಳು ತುಂಬ ಮಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತವೆ.</p>.<p>ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಇಂದು ಸಾಕಷ್ಟು ಮಾತನಾಡುತ್ತೇವೆ. ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಸುಭಾಷಿತ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನು ವರ್ಣಿಸಿರುವ ಪರಿಯನ್ನು ನೋಡಿ. ಅಧಿಕಾರಿಯೊಬ್ಬ ಎಷ್ಟು ಭ್ರಷ್ಟ ಎಂದರೆ ಅವನು ತಾಯಿಯ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ ಅವನ ದುರಾಚಾರ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತಂತೆ; ಹಾಗಾದರೆ ಅವನು ತಾಯ ಕರುಳನ್ನು ಏಕೆ ತಿನ್ನಲಿಲ್ಲ – ಎಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಆಗ ಅವನಿಗೆ ಹಲ್ಲುಗಳು ಇಲ್ಲದಿರುವುದು! ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದದಲ್ಲಿ ಈ ಸುಭಾಷಿತ ಹೀಗಿದೆ:</p>.<p><strong>ಗರ್ಭಸ್ಥನಿದ್ದ ಸರಕಾರೀ ಗುಮಾಸ್ತ</strong></p>.<p><strong>ತಾಯ ಕರುಳನ್ನೆ ತಾನೇಕೆ ತಿನಲಿಲ್ಲ?</strong></p>.<p><strong>ಅದಕೆ ಕಾರಣ ನಿರಾಮಿಷದ ವ್ರತವಲ್ಲ,</strong></p>.<p><strong>ಪಾಪ! ಆತನಿಗಾಗ ಹಲ್ಲೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.</strong></p>.<p>‘ನನ್ನ ಒಂದು ಕಣ್ಣು ಹೋದರೂ ಸರಿ, ನನ್ನ ವೈರಿಯ ಎರಡು ಕಣ್ಣುಗಳು ನಾಶವಾಗಬೇಕು’ – ಹೀಗೆ ಯೋಚಿಸುವ ಜನರು ಎಷ್ಟಿಲ್ಲ. ಅಂಥ ಕೇಡುತನವನ್ನು ಸುಭಾಷಿತ ವರ್ಣಿಸಿರುವ ಪರಿ ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರವಾಗಿದೆ. ದುಷ್ಟನೊಬ್ಬ ಕಾಡಿನಲ್ಲೇ ವಾಸವಿದ್ದನಂತೆ. ಅದೇಕೆ ಹೀಗೆ – ಎಂದರೆ ಅವನನ್ನು ಹುಲಿಯೋ ಸಿಂಹವೋ ತಿನ್ನಬೇಕಂತೆ. ಅದಕ್ಕೆ ನರಮಾಂಸ ಒಗ್ಗಿ ಆ ಬಳಿಕ ಅವು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೊಂದು ತಿನ್ನಬೇಕಂತೆ! ಎಂಥ ಬಯಕೆ ಅವನದ್ದು!!</p>.<p><strong>‘ಯಾರು ತಾವು?’ ‘ದುರ್ಜನ ಶ್ರೇಷ್ಠರು’</strong></p>.<p><strong>‘ಇಲ್ಲೇಕೆ ವಸತಿ ತಮದು?’</strong></p>.<p><strong>‘ಈ ಘೋರವನದ ಹುಲಿ ಸಿಂಹ ಶಾರ್ದೂಲ</strong></p>.<p><strong>ನಮ್ಮ ತಿನಲಿ ಎಂದು.’</strong></p>.<p><strong>‘ಏನು ಸಂಕಷ್ಟ?’ ‘ಕಷ್ಟವಿಲ್ಲ, ನಮ್ಮನ್ನು</strong></p>.<p><strong>ತಿಂದು ಅವಕೆ</strong></p>.<p><strong>ನರಮಾಂಶವೊಗ್ಗಿ ಕಂಡವರ ಹಿಡಿದು</strong></p>.<p><strong>ಕೊಲುತಿರಲಿ ಎಂದು ಬಯಕೆ!’</strong></p>.<p><strong>ಅತಿಯಾಸೆಯನ್ನು ಹೀಗೆ ವಿಡಂಬಿಸಲಾಗಿದೆ:</strong></p>.<p><strong>ಆಶಾಯ ಯೇ ದಾಸಾ–</strong></p>.<p><strong>ಸ್ತೇ ದಾಸಾ ಸರ್ವಲೋಕಸ್ಯ |</strong></p>.<p><strong>ಆಶಾ ಯೇಷಾಂ ದಾಸೀ</strong></p>.<p><strong>ತೇಷಂ ದಾಸಾಯತೇ ಲೋಕಃ ||</strong></p>.<p><strong>ಅದು ಅನುವಾದದಲ್ಲಿ ಹೀಗಾಗಿದೆ:</strong></p>.<p><strong>ಆಸೆಗಾಳಾದವನು</strong></p>.<p><strong>ಲೋಕಕ್ಕೆ ಆಳು;</strong></p>.<p><strong>ಆಸೆಯನ್ನಾಳುವಗೆ</strong></p>.<p><strong>ಲೋಕವೇ ಆಳು.</strong></p>.<p>ಎಷ್ಟೋ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಅಮಾಯಕರು, ಬಡಪಾಯಿಗಳು ಅನಗತ್ಯವಾದ ತೊಂದರೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಸುಭಾಷಿತವು ಲೋಕವ್ಯವಹಾರದ ಮೂಲಕ ವರ್ಣಿಸಿರುವ ರೀತಿ ಮನೋಜ್ಞವಾಗಿದೆ:</p>.<p><strong>ಅಶ್ವಂ ನೈವ ಗಜಂ ನೈವ</strong></p>.<p><strong>ವ್ಯಾಘ್ರಂ ನೈವ ಚ ನೈವ ಚ |</strong></p>.<p><strong>ಅಜಾಪುತ್ರಂ ಬಲಿಂ ದದ್ಯಾತ್</strong></p>.<p><strong>ದೇವೋ ದುರ್ಬಲಘಾತಕಃ ||</strong></p>.<p><strong>ಬೇಡದು ಕುದುರೆಯ, ಆನೆಯ ಬೇಡದು,</strong></p>.<p><strong>ಬೇಡಲೆ ಬೇಡದಲಾ ಹುಲಿಯ–</strong></p>.<p><strong>ದೈವ ಕೊಲುವುದೂ ದುರ್ಬಲನನ್ನೇ–</strong></p>.<p><strong>ಆಡಿನ ಮಗನನು ಕೊಡು ಬಲಿಯ!</strong></p>.<p>ವ್ಯಂಗ್ಯ, ಕಟುಮಾತು, ಹಾಸ್ಯ, ನೇರನುಡಿ, ಅನ್ಯೋಕ್ತಿ, ಉಪಮೆ, ಲೋಕವ್ಯವಹಾರ, ಒಗಟು – ಹೀಗೆ ಹಲವು ದಾರಿಗಳ ಮೂಲಕ ಮನುಷ್ಯಸ್ವಭಾವಗಳ ವಿಶ್ವರೂಪವನ್ನು ಮಾಡಿಸಬಲ್ಲ ಸುಭಾಷಿತಗಳು ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಅರಿವಿನ ಸಾಗರದ ಅಕ್ಷರತರಂಗಗಳೇ ಹೌದು.</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>
<p>ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯೊಂದರ ಜನಜೀವನ, ಅವರ ಆಚಾರ–ವಿಚಾರ, ಸೋಲು–ಗೆಲುವು, ಮಾನಸಿಕತೆ, ರಸಿಕತೆ, ರಾಗ–ದ್ವೇಷಗಳು, ನೀತಿ–ನಿಯಮಗಳು – ಮುಂತಾದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಗ್ರಹಿಸುವುದು? ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ಆ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿರುವ ಸಾಹಿತ್ಯ, ಶಾಸನ, ಚಿತ್ರ, ಶಿಲ್ಪ ಮುಂತಾದವನ್ನು ಹೇಳಬಹುದು. ಆದರೆ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ವಿಶೇಷ ಸಂಗತಿಯಿದೆ. ಅದೇ ಸಂಸ್ಕೃತವಾಙ್ಮಯದಲ್ಲಿ ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ‘ಸುಭಾಷಿತ’ಗಳು.</p>.<p>‘ಸುಭಾಷಿತ’ ಎಂದರೆ ‘ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾತು’ ಎಂದು ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಬಹುದು. ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಹಲವು ಸುಭಾಷಿತಸಂಗ್ರಹಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿರುವ ಹಲವು ಸುಭಾಷಿತಗಳು ಕನ್ನಡಕ್ಕೂ ಹಲವರು ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದಾರೆ. . ಅಂಥವುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖವಾದ ಅನುವಾದಸಂಗ್ರಹಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪಾ. ವೆಂ. ಆಚಾರ್ಯ ಅವರ ‘ಸುಭಾಷಿತಚಮತ್ಕಾರ’; ಪದ್ಯರೂಪದಲ್ಲಿರುವ ಸೊಗಸಾದ ಅನುವಾದಕೃತಿಯಿದು.</p>.<p>ಸುಭಾಷಿತದ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಇರುವ ಸುಭಾಷಿತವನ್ನು ನೋಡಿ:</p>.<p><strong>ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ತ್ರೀಣಿ ರತ್ನಾನಿ</strong></p>.<p><strong>ಜಲಮನ್ನಂ ಸುಭಾಷಿತಮ್ |</strong></p>.<p><strong>ಮೂಢೈಃ ಪಾಷಾಣಖಂಡೇಷು</strong></p>.<p><strong>ರತ್ನಸಂಜ್ಞಾ ವಿಧೀಯತೇ ||</strong></p>.<p>ಇದರ ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದ, ಪದ್ಯರೂಪದಲ್ಲಿ, ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ, ಪಾ. ವೆಂ. ಆಚಾರ್ಯ:</p>.<p><strong>ಬುವಿಯಲಿ ರತ್ನಗಳೆಂಬವು ಮೂರೇ:</strong></p>.<p><strong>ಅನ್ನ, ನೀರು, ಸುಭಾಷಿತ.</strong></p>.<p><strong>ಬಣ್ಣದ ಕಲ್ಲಿನ ಹರಳುಗಳನ್ನು</strong></p>.<p><strong>ರತ್ನಗಳೆಂಬುದು ಮೂಢಮತ.</strong></p>.<p>ಮನುಷ್ಯನ ನೂರಾರು ಸ್ವಭಾವಗಳನ್ನು ಸುಭಾಷಿತಗಳು ತುಂಬ ಮಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತವೆ.</p>.<p>ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಇಂದು ಸಾಕಷ್ಟು ಮಾತನಾಡುತ್ತೇವೆ. ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಸುಭಾಷಿತ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನು ವರ್ಣಿಸಿರುವ ಪರಿಯನ್ನು ನೋಡಿ. ಅಧಿಕಾರಿಯೊಬ್ಬ ಎಷ್ಟು ಭ್ರಷ್ಟ ಎಂದರೆ ಅವನು ತಾಯಿಯ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ ಅವನ ದುರಾಚಾರ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತಂತೆ; ಹಾಗಾದರೆ ಅವನು ತಾಯ ಕರುಳನ್ನು ಏಕೆ ತಿನ್ನಲಿಲ್ಲ – ಎಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಆಗ ಅವನಿಗೆ ಹಲ್ಲುಗಳು ಇಲ್ಲದಿರುವುದು! ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದದಲ್ಲಿ ಈ ಸುಭಾಷಿತ ಹೀಗಿದೆ:</p>.<p><strong>ಗರ್ಭಸ್ಥನಿದ್ದ ಸರಕಾರೀ ಗುಮಾಸ್ತ</strong></p>.<p><strong>ತಾಯ ಕರುಳನ್ನೆ ತಾನೇಕೆ ತಿನಲಿಲ್ಲ?</strong></p>.<p><strong>ಅದಕೆ ಕಾರಣ ನಿರಾಮಿಷದ ವ್ರತವಲ್ಲ,</strong></p>.<p><strong>ಪಾಪ! ಆತನಿಗಾಗ ಹಲ್ಲೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.</strong></p>.<p>‘ನನ್ನ ಒಂದು ಕಣ್ಣು ಹೋದರೂ ಸರಿ, ನನ್ನ ವೈರಿಯ ಎರಡು ಕಣ್ಣುಗಳು ನಾಶವಾಗಬೇಕು’ – ಹೀಗೆ ಯೋಚಿಸುವ ಜನರು ಎಷ್ಟಿಲ್ಲ. ಅಂಥ ಕೇಡುತನವನ್ನು ಸುಭಾಷಿತ ವರ್ಣಿಸಿರುವ ಪರಿ ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರವಾಗಿದೆ. ದುಷ್ಟನೊಬ್ಬ ಕಾಡಿನಲ್ಲೇ ವಾಸವಿದ್ದನಂತೆ. ಅದೇಕೆ ಹೀಗೆ – ಎಂದರೆ ಅವನನ್ನು ಹುಲಿಯೋ ಸಿಂಹವೋ ತಿನ್ನಬೇಕಂತೆ. ಅದಕ್ಕೆ ನರಮಾಂಸ ಒಗ್ಗಿ ಆ ಬಳಿಕ ಅವು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೊಂದು ತಿನ್ನಬೇಕಂತೆ! ಎಂಥ ಬಯಕೆ ಅವನದ್ದು!!</p>.<p><strong>‘ಯಾರು ತಾವು?’ ‘ದುರ್ಜನ ಶ್ರೇಷ್ಠರು’</strong></p>.<p><strong>‘ಇಲ್ಲೇಕೆ ವಸತಿ ತಮದು?’</strong></p>.<p><strong>‘ಈ ಘೋರವನದ ಹುಲಿ ಸಿಂಹ ಶಾರ್ದೂಲ</strong></p>.<p><strong>ನಮ್ಮ ತಿನಲಿ ಎಂದು.’</strong></p>.<p><strong>‘ಏನು ಸಂಕಷ್ಟ?’ ‘ಕಷ್ಟವಿಲ್ಲ, ನಮ್ಮನ್ನು</strong></p>.<p><strong>ತಿಂದು ಅವಕೆ</strong></p>.<p><strong>ನರಮಾಂಶವೊಗ್ಗಿ ಕಂಡವರ ಹಿಡಿದು</strong></p>.<p><strong>ಕೊಲುತಿರಲಿ ಎಂದು ಬಯಕೆ!’</strong></p>.<p><strong>ಅತಿಯಾಸೆಯನ್ನು ಹೀಗೆ ವಿಡಂಬಿಸಲಾಗಿದೆ:</strong></p>.<p><strong>ಆಶಾಯ ಯೇ ದಾಸಾ–</strong></p>.<p><strong>ಸ್ತೇ ದಾಸಾ ಸರ್ವಲೋಕಸ್ಯ |</strong></p>.<p><strong>ಆಶಾ ಯೇಷಾಂ ದಾಸೀ</strong></p>.<p><strong>ತೇಷಂ ದಾಸಾಯತೇ ಲೋಕಃ ||</strong></p>.<p><strong>ಅದು ಅನುವಾದದಲ್ಲಿ ಹೀಗಾಗಿದೆ:</strong></p>.<p><strong>ಆಸೆಗಾಳಾದವನು</strong></p>.<p><strong>ಲೋಕಕ್ಕೆ ಆಳು;</strong></p>.<p><strong>ಆಸೆಯನ್ನಾಳುವಗೆ</strong></p>.<p><strong>ಲೋಕವೇ ಆಳು.</strong></p>.<p>ಎಷ್ಟೋ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಅಮಾಯಕರು, ಬಡಪಾಯಿಗಳು ಅನಗತ್ಯವಾದ ತೊಂದರೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಸುಭಾಷಿತವು ಲೋಕವ್ಯವಹಾರದ ಮೂಲಕ ವರ್ಣಿಸಿರುವ ರೀತಿ ಮನೋಜ್ಞವಾಗಿದೆ:</p>.<p><strong>ಅಶ್ವಂ ನೈವ ಗಜಂ ನೈವ</strong></p>.<p><strong>ವ್ಯಾಘ್ರಂ ನೈವ ಚ ನೈವ ಚ |</strong></p>.<p><strong>ಅಜಾಪುತ್ರಂ ಬಲಿಂ ದದ್ಯಾತ್</strong></p>.<p><strong>ದೇವೋ ದುರ್ಬಲಘಾತಕಃ ||</strong></p>.<p><strong>ಬೇಡದು ಕುದುರೆಯ, ಆನೆಯ ಬೇಡದು,</strong></p>.<p><strong>ಬೇಡಲೆ ಬೇಡದಲಾ ಹುಲಿಯ–</strong></p>.<p><strong>ದೈವ ಕೊಲುವುದೂ ದುರ್ಬಲನನ್ನೇ–</strong></p>.<p><strong>ಆಡಿನ ಮಗನನು ಕೊಡು ಬಲಿಯ!</strong></p>.<p>ವ್ಯಂಗ್ಯ, ಕಟುಮಾತು, ಹಾಸ್ಯ, ನೇರನುಡಿ, ಅನ್ಯೋಕ್ತಿ, ಉಪಮೆ, ಲೋಕವ್ಯವಹಾರ, ಒಗಟು – ಹೀಗೆ ಹಲವು ದಾರಿಗಳ ಮೂಲಕ ಮನುಷ್ಯಸ್ವಭಾವಗಳ ವಿಶ್ವರೂಪವನ್ನು ಮಾಡಿಸಬಲ್ಲ ಸುಭಾಷಿತಗಳು ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಅರಿವಿನ ಸಾಗರದ ಅಕ್ಷರತರಂಗಗಳೇ ಹೌದು.</p>.<div><p><strong>ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆ್ಯಪ್ ಇಲ್ಲಿದೆ: <a href="https://play.google.com/store/apps/details?id=com.tpml.pv">ಆಂಡ್ರಾಯ್ಡ್ </a>| <a href="https://apps.apple.com/in/app/prajavani-kannada-news-app/id1535764933">ಐಒಎಸ್</a> | <a href="https://whatsapp.com/channel/0029Va94OfB1dAw2Z4q5mK40">ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್</a>, <a href="https://www.twitter.com/prajavani">ಎಕ್ಸ್</a>, <a href="https://www.fb.com/prajavani.net">ಫೇಸ್ಬುಕ್</a> ಮತ್ತು <a href="https://www.instagram.com/prajavani">ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ</a>ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಫಾಲೋ ಮಾಡಿ.</strong></p></div>